მჯერა, ერთად გაფრენასაც შევძლებთ

-ნინა, როგორ ხარ? -კარგად კატო, შენ როგორ ხარ? -ნორმალურად, თუმცა წინ საშინელი დღე მელოდება და უკვე ვემზადები ყველაფრისთვის. -არ მეტყვი რა ხდება? რატომ ბუზღუნებ ან რა გელოდება წინ? რას ნიშნავს ეს სიტყვები? გაკვირვებულმა ვკითხე კატოს, მართლა არ

ბავშვობიდან ერთად (თავი 16)

-ვაჩე თავი მოგბეზრადა? გადი და სხვა ოთახში აფრქვიე შენი სექსუალური ფანტაზიები. -შენ მიღვიძებ მაგ ფანტაზიებს...-ურცხვად მომახალა და საფირმო კოცნით დამეტაკა. „ხო შეიძლება ცოტა უფრო ნაზად??“-ტუჩატკიებულმა გავიფიქრე და აკანკალებული ხელები მკერდზე

ორი გადარეული ერთად? (სრულად)

-მაყვალაა ქალო, ერთი თავი ნიორი მინდა, ჩემს მეზობელ მანანას ვაჯავრებდი და სახლში სიცილით შევდიოდი. -ნინი, ბებო სოფელში დაბრუნდა და ნუ მაიმუნობ, თან ბიჭები არიან აქ და მოდი გაგაცნო.(გიო-ძმა) -აააა,უიიი ბარო ბიჭებო(მე) -პრივეტ(ნიკა) -რასაყვარელია

ვიყოთ ერთად...

როცა გხედავ ვიკარგები შენი სახე წინ მიდგება რომ შეგხედავ ვიფანტები გონზე მოსვლა მე მიხდება შენი თვალი, შენი თმები შენი სახე შენი ყელი გული თბილი, თითი გრძელი სულ მინდება ნახვა შენი

ბავშვობიდან ერთად (თავი 15)

-რა იყო პირველად ხდება თუ უკანასკნელად?-ირონით გაჟღენთილი ხმით წარმოთქვა და სათქმელად გამზადებული სიტყვა ენის წვერზე შემახმა უკანალზე თამამად მოთარეშე ხელი რომ ვიგრძენი.-არ გაბედო ტირილი!-დაიღრინა გაღიზიანებულმა ათრთოლებულ ნიკაპს, რომ ჰკიდა თვალი და

ჩვენ აღარასდროს ვიქნებით ერთად

უკვე დამღალა სიყვარულის ცრუ მოლოდინმა, იცი, შენს გამო, აღარასდროს აღარ ვიტირებ, ცოტაც მადროვე, წაქცეული, ისევ ავდგები, გადაგივიწყებ, უსასრულოდ გადაგივიწყებ, გამოვფხიზლდები,ძველ სიზმარში აღარ დავრჩები, სხვა გზას ვიპოვი, არ გავივლი ნაცნობ

ბავშვობიდან ერთად (თავი 14)

-გაჩერდი..-ამოვიკნავლე სასოწარკვეთილმა და მთელი ძალით მივაჭირე მკერდზე ხელები, ტანი კი ლერწამივით უკან გადავწიე. -ტყუილად მიწევ წინააღმდეგობას, მეც და საკუთარ თავსაც.-მკაცრი, ხრინწიანი ხმით მითხრა და კიდევ უფრო ახლოს მიმიკრა. -უბრალოდ

ბავშვობიდან ერთად (თავი 13)

ოდესმე გინახავთ ცეცხლისფერი თვალები? მე იმ დღეს ვნახე პირველად, ვაჩეს სახეზე. წუთი მაინც დამჭირდა იმის აღსაქმელად, რომ შემონგრეული კარის უკან მდგომი სილუეტი ვაჩეს ეკუთვნოდა. ნელა ავაყოლე თვალი ძარღვებდაბერილს და მზერა მის ხელებზე შევაჩერე, სახსრების

ბავშვობიდან ერთად (თავი 12)

-ვაჩე..დამეხმარე, გთხოვ...-ისე ჩავიჩურჩულე თითქოს ჩემს ხმას გაიგონებდა და აცრემლებული საწოლზე მივწექი. ფეხები რამის მკერდამდე ავიტანე და სახე ხელებში ჩავმალე. ვგრძნობდი, რომ სულ მალე ემოციების მოთოკვა გამიჭირდებოდა და აცრემლებულმა ძლიერად დავაჭირე

ბავშვობიდან ერთად (თავი 11)

ენით აღუწერელ შიშს მოეცვა მთელი გონება. სიცივეშეპარული სხეული ერთიანად გაშეშებულიყო და მინიმალური გატოკების შანსსაც მისპობდა. მხოლოდ თვალებს ვაცეცებდი აქეთ-იქით დაფეთებული და გონებას ძალას ვატანდი შექმნილი სიტუაცია გაეაზრებინა.