ბავშვობიდან ერთად (თავი 15)

-რა იყო პირველად ხდება თუ უკანასკნელად?-ირონით გაჟღენთილი ხმით წარმოთქვა და სათქმელად გამზადებული სიტყვა ენის წვერზე შემახმა უკანალზე თამამად მოთარეშე ხელი რომ ვიგრძენი.-არ გაბედო ტირილი!-დაიღრინა გაღიზიანებულმა ათრთოლებულ ნიკაპს, რომ ჰკიდა თვალი და

ჩვენ აღარასდროს ვიქნებით ერთად

უკვე დამღალა სიყვარულის ცრუ მოლოდინმა, იცი, შენს გამო, აღარასდროს აღარ ვიტირებ, ცოტაც მადროვე, წაქცეული, ისევ ავდგები, გადაგივიწყებ, უსასრულოდ გადაგივიწყებ, გამოვფხიზლდები,ძველ სიზმარში აღარ დავრჩები, სხვა გზას ვიპოვი, არ გავივლი ნაცნობ

ბავშვობიდან ერთად (თავი 14)

-გაჩერდი..-ამოვიკნავლე სასოწარკვეთილმა და მთელი ძალით მივაჭირე მკერდზე ხელები, ტანი კი ლერწამივით უკან გადავწიე. -ტყუილად მიწევ წინააღმდეგობას, მეც და საკუთარ თავსაც.-მკაცრი, ხრინწიანი ხმით მითხრა და კიდევ უფრო ახლოს მიმიკრა. -უბრალოდ

ბავშვობიდან ერთად (თავი 13)

ოდესმე გინახავთ ცეცხლისფერი თვალები? მე იმ დღეს ვნახე პირველად, ვაჩეს სახეზე. წუთი მაინც დამჭირდა იმის აღსაქმელად, რომ შემონგრეული კარის უკან მდგომი სილუეტი ვაჩეს ეკუთვნოდა. ნელა ავაყოლე თვალი ძარღვებდაბერილს და მზერა მის ხელებზე შევაჩერე, სახსრების

ბავშვობიდან ერთად (თავი 12)

-ვაჩე..დამეხმარე, გთხოვ...-ისე ჩავიჩურჩულე თითქოს ჩემს ხმას გაიგონებდა და აცრემლებული საწოლზე მივწექი. ფეხები რამის მკერდამდე ავიტანე და სახე ხელებში ჩავმალე. ვგრძნობდი, რომ სულ მალე ემოციების მოთოკვა გამიჭირდებოდა და აცრემლებულმა ძლიერად დავაჭირე

ბავშვობიდან ერთად (თავი 11)

ენით აღუწერელ შიშს მოეცვა მთელი გონება. სიცივეშეპარული სხეული ერთიანად გაშეშებულიყო და მინიმალური გატოკების შანსსაც მისპობდა. მხოლოდ თვალებს ვაცეცებდი აქეთ-იქით დაფეთებული და გონებას ძალას ვატანდი შექმნილი სიტუაცია გაეაზრებინა.

მე დღეს შემიყვარდა წვიმა, ღვთაებასთან ერთად... [სრულად]

გაწვიმდა, მე კი ისევ მოწყენილი ვარ, როგორც ყოველთვის.ვერ ვიტან წვიმას.ვინაა ჩემთან? არავინ... საერთოდ არავინ. ვიყურები გარეთ და ვხედავ ხალხი როგორ გაურბის წვიმას, მაგრამ მოჩანს წყვილი რომელსაც სულაც არ ეჩქარება, მათ შემხედვარე თვალებს ვატრიალებ.

ბავშვობიდან ერთად (თავი 10)

-ვაჩე...ვერ ვსუნთქავ... -ანასტასია! შემომხედე, შემომხედე!-შეშინებული ჩამყვიროდა ვაჩე და ცდილობდა წაქცევამდე მისული დავეჭირე. ვიგრძენი როგორ ამიყვანა ხელში და აქოშინებულმა, თითქმის სირბილით მიმიყვანა მანქანამდე.

ბავშვობიდან ერთად (თავი 9)

გონზე ტელეფონის ხმამ მომიყვანა. დენდარტყმულივით მოვცილდი ვაჩეს და ტუჩებზე ხელი ავიფარე. შორიდან ჩამესმა ვაჩეს ჩაცინება და ერთიანად აფორაჯებულმა ღმერთს გადარჩენა ვთხოვე.

ბავშვობიდან ერთად (თავი 8)

-მალე მოვრჩეით ოჯახობანას თამაშს?-ვიკითხე სასხვათაშორისოდ და ჩანგლით სალათის ფოთლების წვალება დავიწყე. -ახლა ვიწყებთ.-სარკაზმი არ დაიშურა და ირონიულად გამიღიმა. -ამ ორ კვირაში იმდენს იზამ კი არ შემიყვარდები, შემძულდები!-ფეხზე წამოვვარდი და