ესმერალდა - ბავშვობიდან გამორჩეული, ერკე მიდასი - პასუხი ესმერალდას

დავიწყებ, იმით რომ, ლექსი, რომელსაც ახლა წარმოგიდგენთ, სრულიად მოულოდნელი იყო ჩემთვის, სრულიად განსხვავებული გრძნობის მომტანი და აქამდე უცნობი გრძნობა, მეც რომ გამომაცდევინა. როგორ დავიწყო და რა ვთქვა არ ვიცი. ხშირად დამიწერია სხვისთვის ლექსი, ეს

ესმერალდა [დასასრული]

„სიცოცხლე მოგბეზრდა? ყველაფერი გინდა ასე მარტივად დაასრულო? მიდი, რას ელოდები... გადახტი და დაისვენებ, ხომ გსურს რომ ეს ნაბიჯი გადადგა. ყველაზე მეტად გინდა, მაგრამ იმას არ აცნობიერებ, რა მოჰყვება ამას. ჩქარი ვარდნა, ჰაერში გაჩერებული გული... არა,

ესმერალდა [10]

ლომია მისკენ მიტრიალებულ, თავის ესმერალდასთან ახლოს მყოფ მამაკაცთან მიიჭრა. მაშინვე გამოსტაცა ხელიდან, მკლავში მაგრად ჩაავლო და გარეთ უნდა გაეყვანა, როცა უკმაყოფილო მზერა იგრძნო, მერე კი მხარზე ხელი, რომელიც კარგს არაფერს უქადდა. -ჰეი, ძმაო...

ესმერალდა [9]

ლომია გაუბედურებულ და სისხლიან ქაღალდზე ნაწერს ძლივს არჩევდა. თავზარი სცემდა და ყველაფერი ახლიდან უტრიალებდა, ყოველი დეტალი, ის ტკივილები, მაგრამ ამ ტკივილებს შეფარებული ესმერალდას ღიმილი. ვერ გაერკვია რას გრძნობდა, ყველაფერს ერთად. ბოღმას, ზიზღს,

ესმერალდა [8]

-გოგა... გთხოვ. - ბორბლებს ატრიალებდა და ძლივს მისდევდა მისი დანახვით გაღიზიანებულ ბიჭს. ეს კი არ ესიამოვნა, საშინლად ეტკინა გული, მაგრამ დავიმსახურეო გაიფიქრა და ცდილობდა დაწეოდა.

ესმერალდა [7]

დღე 1 გლდანის N8 საპყრობილე ყოველთვის მჯეროდა, რომ ადამიანს, როცა ყოველმხრივ მოინდომებს რაიმეს გაკეთებას, სამყარო აუცილებლად დაეხმარებოდა და აუსრულებდა ყველა ნატვრას, ოცნებას, რაც მის გულს უნდოდა და რაც სამყაროს მიზნებშიც უნდა ასახულიყო, მაგრამ

ესმერალდა [6]

ამ ქვეყნად სიყვარულს ვერაფერი დაუდგება წინ. მისგან წარმოთქმული სიტყვები, ისეთი ტკბილი და ნაზია, შეხებაც კი გესიამოვნებათ მათი და რატომღაც, ყოველთვის არსებობს მხოლოდ ორი ადამიანი, რომლებიც ერთმანეთს სრულიად ავსებენ. ერთმანეთის ცქერით იმორცხვებიან,

ესმერალდა [5]

საავადმყოფოს თეთრი ფერები უკვე გულს ურევდა. მიწოლილიყო სუსტად და უკვე რწმუნდებოდა, რომ სიზმარში არ იყო. არც კომაში, სადაც დაბმული ხმას ვერ იღებდა და ის მომენტი, საშინელი და შემაძრწუნებელი, სულის ამაფორიაქებელი მომენტი გულს უწვავდა.

ესმერალდა [4]

იდუმალი სტუმარი ხმას არ იღებდა და ეს აგიჟებდა ლომიას. ამის მიზეზი არ იცოდა, უბრალოდ მუნჯი იყო, თუ ხმის ამოღებას ვერ ბედავდა. იყო კიდევ ერთი ვარიანტი, არ სურდა მისი ხმა აქ, ამ საავადმყოფოში გაჟღერებულიყო, არ სურდა მას გაეგო მისი ხმა, ან... ისევ

ესმერალდა [3]

სრული დუმილი. საავადმყოფოს დერეფანში სიჩუმე ივანებდა, მხოლოდ ექთნების და ექიმების ფეხსაცმლის კაკუნი, რამდენიმე ბიჭის ანერვიულებული ბოლთის ცემა და მათი ხშირი სუნთქვა არღვევდა ამ გახმაურებულ დუმილს. ყველაზე საშინელ დუმილს, რომელიც სჯობდა დუმილი არ