სარკის ეფექტი - პირველი თავი

დიდ ოთახში ვართ, ბნელა და ოთახს მხოლოდ ბუხრიდან გამომავალი სინათლე ანათებს. სკამზე ვარ მიბმული ფეხებით და ხელებით, ისე მეძინება თვალებს ძლივს ვახელ, დროდადრო თავი სასაცილოდ მივარდება და მოულოდნელობისგან ვფხიზლდები. გვერდით სკამზე მერაბის ხვრინვა

იისფრის ეფექტი

და იცით რა დამიტოვა თან ?! უამრავი ფერის შეგრძნება, ჩემი ნაცრისფერი კი მასთან ერთად გაუჩინარდა.

ზოდიაქოს ეფექტი (სრულად)

-იუმორმაც მიგატოვა ყველა შეყვარებულთან ერთად? -დეიდა მაიკოს მფარველი ანგელოზები გაბრაზდნენ._ისევ გაეცინა. -სხვათა შორის, რასაც შენ აკეთებ, მაგას პესიმიზმი ჰქვია. -რას ჰქვია პესიმიზმი, მიშა ცაგარელის ინტერვიუები რომ არ ვიცი ზეპირად? -ნერვებს მიშლი!

სარკის ეფექტი

რთულია როდესაც ვერ გიგებენ, შენს გულის ტკივილს ვერ ხვდებიან განსაკუთრებით კი ის ადამიანები რომლებიც ყველაზე ახლობლები არიან შენთვის.

კოიოტის ეფექტი (2)

გეგა ლესელიძე “წითელ კაფეში” იჯდა, განაპირა ადგილი აერჩია “ვიტრინასთან”, ბუმბულა სავარძლში მოხერხებულად მოკალათებულიყო და ჩაფიქრებული გასცქეროდა ლამპიონებით მოყვითალოდ განათებულ ქუჩას.

კოიოტის ეფექტი

ექვსი არმიული Hummer-ისგან შემდგარი ჯავშანმანქანების კოლონა, ქალაქ ელ-კუთის შემოგარენში ყოველდღიურ რეიდს ასრულებს, მათი მძლავრი ძრავის ღმუილი ქალაქიდან მოტანილი შიიტი მუეძინის ლოცვის ხმას ახშობს.

ტანგოს ეფექტი (სრულად)

ნელი ნაბიჯებით,ქალური,ნაზი მიმოხრით მიაბიჯებდა მთვარით განათებულ ქუჩაში და ფიქრობდა ყველანაირ ამაოებაზე...სტკიოდა,როგორ გახადა ცხოვრებამ გამოუსწორებელი ნიჰილისტი და როგორ შეაჩვია სიმარტოვეს.კაბის გრძელი კალთები მოხდენილად ეშვებოდა მის ლამაზ

პეპლის ეფექტი

და მერე სატანამ თქვა: დაე, უყვარდეთ მათ ისინი, ვისთან ყოფნასაც ვერ შეძლებენ და არ ეყვარებათ ისინი, ვისთანაც მთელ ცხოვრებას გაატარებენ.“ მთელი ჩემი 17 წლიანი ცხოვრებისა, არასდროს, წამითაც არ მიყვარდა თბილისი, ყველა ასე რომ გიჟდებოდა. ყოველთვის

მდოგვის ეფექტი [ნაწილი მეორე]

-რას ლაპარაკობ! -გაეცინა აბაშიძეს, -მე რას მებოდიშები, შენს რედაქტორს მოუხადე ბოდიში, რომ ინტერვიუს გარეშე მიხვალ. -ვინერვიულე… -ხმის კანკალით წარმოთქვა კვლავ.

მდოგვის ეფექტი [ნაწილი პირველი]

-მაკოცე, - ახოვანი, სიმპათიური მამაკაცი დაჟინებით სთხოვდა კოცნას. -გაკოცო? ვინ ხარ? - ყურებს არ უჯერებდა და დიდრონ თვალებს დაბნეული ახამხამებდა. -დემნა აბაშიძე ვარ და რომ გეუბნები მაკოცე, უნდა მაკოცო! - შავი თვალები დააბრიალა.