მე ვარ სიცოცხლე ( სრულად )

- რა იქნებოდა ადამიანებს საკუთარი თავის იმდენად სწამდეთ, რომ მუდმივად ზეცაში არ უწევდეთ ყურება არარსებული არსების წყალობის მოლოდინში, რა იქნებოდა ასე ღრმად რომ არ ჰქონდეს მათ არსებაში ფესვი გადგმული სამყაროსავით უძველეს შიშს და უიმედობას...

მე ვარ ფარვანა

“ აიძულე საკუთარი თავი იარო წინ, ამას არავინ გააკეთებს შენს ნაცვლად. " ფარვანა, ფარვანა!! მომესმოდა ყრუდ ქუჩის ბოლოდან ძახილი, მაშინვე გავიქეცი ოთახიდან, ვიცოდი ეს არ იყო კარგის მომანიშნებელი და ვცდილობდი სწრაფად გავქცეულიყავი რომ არ დამეგვიანა.

ჩუმად ვარ ისევ

მენატრები და ჩუმად ვარ ისევ, მინდა ეს გრძნობა დავმარხო ძირ-ფესვ, მენატრები და გიყურებ ისევ, სიცარიელეს ფიქრებით ვივსებ...

მე ვარ სიზმარი (სრულად)

ჩემი ხელები მოიქცია თავის ხელებში. დავხედე. სათუთად მეფერებოდა ჯერ კიდევ მთრთოლვარე თითებზე. ასე, მასთან ახლოს, მახლობლად მყოფი, ალბათ შეეძლო მთელი სამყაროს ბოროტებისგან დავეცავი, მაგრამ ჩემივე თავისგან უსაფრთხოდ ვერასოდეს დამიგულებდა.

არყით მთვრალი ვარ!

ისევ არაყს ვსვამ და ვფიქრობ, ვფიქრობ, ვფიქრობ და ცრემლები მახრჩობს, და ისევ არ მშველის დალოცვილი, მინდა ჩავიხრჩო არაყში თავი, მაგრამ ვერ ვშვები და საქმეც ესაა!

პოეტი ვარ

პოეტი ვარ სულიერი რითმები მაქვს რომანტიკა, განა ვინმეს შევეხვეწე?! წოდება, რომ მომანიჭა?!

ცარიელი ვარ

გამოდი ჩემგან და დატოვე სხეული ჩემი. გამშორდი ციხეს, გალიას და ბორკილს საშენოს. გამოდი ჩემგან, თუმც რთულია სიცარიელე.

გამოღმით მე ვარ, - გაღმა შენ

რა უნუგეშო ყოფნაა, წელთა სვლა მხოლოდ მზერაში; რომ მოვკვდე, ბევრით ჰჯობია, მაინც გარგივარ ვერრაში!.. არა, ის მინდა, გხედავდე, ნუგეშსა ვპოვებ ცქერაში.

გაიღიმე, მე ვარ ბედი (თავი 2)

საღამოს რვაზე მანქანა ზუსტად იმ ადგილას გაჩერდა სადაც გუშინ ახლა აქ ყოფნას სიკვდილი სჯობდა. ტობიმ მღელვარება შენიშნა ცოლს და ხელი ხელზე დაადო.

გაიღიმე, მე ვარ ბედი (თავი I)

ქალბატონო, ირის ეს წერილი მისაღებში ახალგაზრდა მამაკაცმა დატოვა, გვთხოვა თქვენთვის გადმოგვეცა ამბობს გოგონა და ახალ ნამშობიარებ ქალს ხელშო ოთხად მოკეცილ ფურცელს აძლევს.