დედა ვარ ცუდი ...

თავის მართლებას არ ვიწყებ და...დარდი მერევა,ვფიცავ რომ აწი ჩემი გოგო აღარ იტირებს.გულში ამდენი მოთმინება როგორ მეტევა,აღარც კი ვცდილობ (რომ არ ვავნო)მასთან მივიდე.ეს განაჩენი საკუთარ თავს თავად

მართალია მე გიჯი ვარ 2

ჩანთა ავიგე და გარეთ გავედი თან სწრაფად მივდიოდი, თიკო მეძახდა მაგრამ არ მივბრუნდი. უნის მივშორდი და მარტო წავედი კაფეში, ისეთ ადგილზე დავჯექი რომ ვერავის დავენახე. დავიწყე ფიქრი:რა უნდა იმ უცნობს ვერვხვდები ან ვინმისცა მაგის უფლება სიმპატიურია და

მე ვარ ბანალური,თავნება

მე ვარ ბანალური,თავნება მგონი ზენიტში ვარ ისევ და მინდა შემოგხვიო მკლავები სუნთქვა მოგაფრქვიო კისერთან. ფიქრი გადამექცა წამება'დ.

მართალია მე გიჯი ვარ 1

ღამეა მეკი უბრალოდ არაფერს ვაკეთებ, მომწყინდა, დავიღალე მარტოყოფნით, არადა რაკარგი იქნებოდა შეყვარებული რომ მყავდეს, ახლა რამდენრამეს ვეტყოდი, შეხვედრის დროს ბევრს ჩავეხუტებოდი თუ გემრიელი ტუჩები ექნებოდა ხომ ბევრსაც ვაკოცებდი, როგორ მინდა რომ

მე კი.. მარტო ვარ..

მოვედ, სამყაროვ! დიდ ხანს მელოდი,გაფინეთ ფეხქვეშ ჰანგი არფების,ნასიყვარულო.. აკი ბრძენობდი,დროა.. ქვესკნელში ჩაიკარგები..აანთეთ ზეცა, ზეცა ლესეპსის, ტალღამ სიწითლე თვალის აღგავა,შენ.. მასხარებში მე რომ მეძებდი,

ისევ მარტო ვარ...

მიყვარხარ ძლიერ, მთელი გონებით, შენზე ფიქრები ცაში მიჰქრიან, მე სამუდამოდ დაგელოდები, და თუ არ მოხვალ... არ მიფიქრია...

როცა მარტო ვარ

"-მიყვარხარ! -მეც მიყვარხარ ჩემო ლამაზო არასდროს მიგატოვებ,სულ ერთად ვიქნებით, სულ ნუთუ მართლა არაფფერიარსებობს ამ ქვეყნად? სულაც რას ნიშნავს სიყვარული? მხოლოდ გაცვეთილი ფრაზაა,თუ იმალება მისუკან რამე მნიშვნელობა?

არა ვარ კარგად

არა ვარ კარგად,გეფიცები, კარგად არა ვარ და როგორ მინდა მიფათურო სულში ხელები რომ იქნებ რამე დაალაგო არევის ნაცვლად რომ დაინახო საკუთარ თავს როგორ ვეცლები...

"აფხაზეთის შვილი ვარ"

აფხაზეთის შვილი ვარ და ამაყი ვარ ამით მოგონებებს თავს ვუყრი და გავიხსენებ წამით მახსენდა ჩემი ოდა და ის თბილი წლები ბებოს "ძუნუ"მახსენდა ჩემი თბილი კერა. გალის წყალზე მე და ქარი როგორ ვთამაშობდით, მერე მამას გავიხსენებ მივარცხნიდა დალალს თან

მე ვარ ცივი

ახლა ქარია გარეტ, ძლიერი ქარი. ჩემი ძველი ფანჯარა ხის ჩარჩოში კანკალევს. შიგნით სიცივეა, შეიძლება სიცივეა ხალიჩის რომელიც კედელზე მაქ გამოკრული და ჩემს ოთახს ძველმოდურობას ანიჭებს, ან სიცივეა ჭერის რომელსაც 18 წლის წინ მამაჩემი უყურებდა სიკვდილის