გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი2)

კიბეები როგორც კი ჩავიარეთ ყველანი სადარბაზოსთან დაგვხვდნენ. -პრივეტ ბიჭებო როგორ ხართ? პრივეტ ლიკა. -რავი არაგვიშავს თქვენ რაშვებით? გამარჯობა მელანო, ოჰ თამუნაც აქ ყოფილა.

შენ მე ბორკილებს ვერ დამადებ?!#8

დილით ლეამ აქსანას წინაღამით მომხდარი უამბო, აქსანა უფრომეტად აღფრთოვანდა ალექსანდრეთი, თუმა ფეგმა შეახსენა დაქალს და სთხოვა ცივი გონებით ემოქმედა.. შუადღის შემდეგ ალექსანდრემ მიაკითხა.

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი1)

ვისთვის რა, ვისთვის რა ჩემთვის კი სიმშვიდის საპოვნელად საუკეთესო საშუალება მუსიკის მოსმენა და დღიურის შევსებაა. მუსიკა ჩემი ცხოვრების მნიშვნელოვანი ნაწილია, მის გარეშე ვერც წარმომიდგენია. დღიური კი ერთ-ერთი ,,პიროვნება“ ვისაც ყველაფერს ვუზიარებ.

თვით სიცივეც ვერ მიგებს

ხალხი ფოტოებს იღებს, იღიმის, გოგოები ბიჭებს ახტებიან ყურგზე, ზოგიც შეუმჩნევლად უჟუჟუნებენ ერთმანეთს თვალებს, მე კი არც ერთ ჯგუფს არ მივეკუთვნები, უბრალო დამვირვებელი ვარ, რომლის გულშიც დიდი ხანია სიცივეს დაუსადგურებია.

შენ მე ბორკილებს ვერ დამადებ?!#7

- საკმაოდ კარგად მართავ მანქანას.- რამოდენიმე წუთიერი დუმილის შემდეგ ალექანდრემ ლეას თვალი გააპაა. - კი .... ვცდილობ ..... ვცდიოლბ ის ცრურწმენა დავარღვიო , რომ ქალი ვერ მართავს საჭეს. - ლეამ გაიცინა და მანქანა შეუმჩნევლად შეანელა. გზა მეტად ოღრო

ხანდახან სიტყვები სათქმელს ვერ ამბობენ (13)

დიდი თხოვნის შემდეგ ჯდება ეტლში და გარეთ გამყავს სუფთა ჰაერზე,ვგრძნობ როგორ უჭირს ესე ყოფნა,მისი ტკივილი მეც მტკივა,ვხვდბი რომ საკუთარი თავი სძულს ამის გამო.როცა ვიგრძნი მისი დაკარგვის საშიშრობა მაშინ მივხვდი თუ როგორ ძლიერ მყვარებია,სიყვარულზე

ხანდახან სიტყვები სათქმელს ვერ ამბობენ (12)

ორსულობის გამო მაღალქსულიან ფეხსაცმელებს ვერ ვიყენებ,დაბალ ძირზე მაცვია შუზი,ახლა ჩემი ფეხსაცმელი მარმარილოს ჰოლში შესვლისას აღარ კაკუნობს და ეს ძალიან მაკლია,ჩემს მაგიდასთან ვჯდები და კომპიუტერს ვრთავ.თითქოს ყველაფერი რიგზეა,ყველაფერი ისეა როგორც

ხანდახან სიტყვები სათქმელს ვერ ამბობენ (11)

მხოლოდ პირველ დღეს იგრძნო თავი კარგად,ეგონა შურისძიება შვაბს მოუტანდა,თუმცა შეცდა,რაც უფრო მეტად გადიოდა დღეები მით უფრო მეტად ენატრებოდა კატო და ხვდებოდა,რომ შეცდომა დაუშვა,თანაც საშინელი შეცდომა,მაგრამ უკვე გვიანი იყო,კატო ამას არასოდეს

შენ მე ბორკილებს ვერ დამადებ?!..#6

ხალხის ნაკადი არწყდებოდა. ამოდრნა მთებს მგონია არასდროს ენახა ერთბაშად ამდენი ხალხი. დავითი დახვის თანხლებით, სტუმრებს კარში ეგებებიდათ და თბილად უღიმოდათ.

შენ მე ბორკილებს ვერ დამადებ#5

ისეთი გბიანი იყო , სასტუმრომდე რომ მივიდნენ, სანდროს ეგონა ლეა თავისთან წაიყვანდა, მაგრა იმედები არგაუმართლდა . - ნომერში ახვალ თუ ვინმეს დავიძახო?- ლეა მობეზრებულივით უყირებდა სანდროს.. - მოვახერხებ რამეს - სანდრო კოჭლობით და ხტუნაობით აუყვა კიბეს