ხანდახან სიტყვები სათქმელს ვერ ამბობენ (11)

მხოლოდ პირველ დღეს იგრძნო თავი კარგად,ეგონა შურისძიება შვაბს მოუტანდა,თუმცა შეცდა,რაც უფრო მეტად გადიოდა დღეები მით უფრო მეტად ენატრებოდა კატო და ხვდებოდა,რომ შეცდომა დაუშვა,თანაც საშინელი შეცდომა,მაგრამ უკვე გვიანი იყო,კატო ამას არასოდეს

შენ მე ბორკილებს ვერ დამადებ?!..#6

ხალხის ნაკადი არწყდებოდა. ამოდრნა მთებს მგონია არასდროს ენახა ერთბაშად ამდენი ხალხი. დავითი დახვის თანხლებით, სტუმრებს კარში ეგებებიდათ და თბილად უღიმოდათ.

შენ მე ბორკილებს ვერ დამადებ#5

ისეთი გბიანი იყო , სასტუმრომდე რომ მივიდნენ, სანდროს ეგონა ლეა თავისთან წაიყვანდა, მაგრა იმედები არგაუმართლდა . - ნომერში ახვალ თუ ვინმეს დავიძახო?- ლეა მობეზრებულივით უყირებდა სანდროს.. - მოვახერხებ რამეს - სანდრო კოჭლობით და ხტუნაობით აუყვა კიბეს

ხანდახან სიტყვები სათქმელს ვერ ამბობენ (10)

გამოსასვლელთან ვიდექი,საშინლად წვიმდა,ქოლგა გავშალე,ტაქსს ველოდებოდი,ამ დროს კი თეთრი BMW გაჩერდა ჩემს წინ და მასთან ერთად ჩემი გულიც გაჩერდა.ეს ნიკას მანქანა იყო,მანქანიდან სწრაფად გადმოვიდა და შენობაში შემოვიდა,არ დასჭირვებია ჩემი მოძებნა,დამინახა

ხანდახან სიტყვები სათქმელს ვერ ამბობენ (9)

სააბაზანოში შევდივარ,შხაპს ვიღებ და სუფთა ტანსსაცმლს ვიცვამ,რომელიც ლვანმა დამიტოვა,აქ დიდხანს ვერ დავრჩები,სხვა გზა უნდ ამოვნახო,არავინ მყავს ისეთი ვისაც დავეყრდნობი,ჩემმა მშობლებმა ზურგი მაქციეს და სხვას როგორ უნდა შევეკედლო.მადა საერთოდ არ

ვერ ვხვდები,რა გინდა? (თავი 4)

გიორგი უკან გამობრუნდა და სახლში ავიდა,ცოტა იმეცადინა და დასაძინებლად დაწვა,სულ ნათიას კითხვებზე და მასზე ეფიქრებოდა.ბოლოს როგორც იქნა ჩაეძინა.დაახლოებით ღამს სამი საათი იქნებოდა,გიჟივით წამოხტა და თვალები ბოლომდე დაქაჩა,რომ როგორმე

ხანდახან სიტყვები სათქმელს ვერ ამბობენ (8)

რა თქმა უნდა ძილი არ მომკარებია.ტირილში ვათენებ.დილით ჩამეძინა,თვალები რომ გავახილე უკვე 12 საათი იყო,სწრაფად ავდექი და მისაღებში გავედი,იქ ლევანი არ დამხვდა,წერილი და სუფთა ნასაცმელი იდო დივანზე „ მე სამსახურში წავედი, არ მინდოდა გამეღვიძებინე,ეს

არ შემიძლია,ვერ გელევი ( სრულად)

-ვინ გინდა,რომ იყო? -დედა -რომ არ დაბადებულიყავი საქართველოში დაიბადებოდი... -სად?ალბათ იტალიაში-ჩემივე ნათქვამზე მეცინება. -რა გინდა ცხოვრებაში ყველაზე მეტად? -ვიცოდე ჩემი წარსული. ის,რაც ყველაზე მეტად მოგწონს საკუთარ თავში. -მიყვარს ბავშვები.

შენმე ბორკილებს ვერ დამადებ?!#3

სანდრო ჩაყუჩდა , თითქოს მოეშვა ცოტა , ლეა კი პატაა ღრიჭოში იყურებოდა და ექიმბაშის დასრულებას ელოდებოდა. ორი საათი კიდევ დაყვეს კოშკში, ბინტი შეშრა და გახმა , თაბაშირი ტერფიდან მუხლანდე დაადო. - მოდი გოგო ნასკი ჩააცვი- ქალმა უხეშად დაუძახა ლეას და

ვერ ვხვდები,რა გინდა? (თავი 3)

მოკლედ ესეც მესამე თავი.მინდა ვინც რასაც მისწორებთ მადლობა გადაგიხადოთ იმიტომ,რომ კარგა ხანია არაფერი დამიწერია და თან თან ვწერ თან ვაქვეყნებ და მიწირს და დროც არ მაქვს რომ მერე ჩავასწორო და რაც არ მომეწონება საათები ვაკეთო ნუ მოკლედ ვცდილობ რომ