შენ გარეშე ვერ გავძლებ (სრულად)

დედა: სად იყავი აქამდე? მე: სკოლაში დედა: ამ დრომდე? მე: ხო რა იყო? დედა: ვისთან ერთად დაეთრევი, დღეს დეიდაშენმა ვიღაც ბიჭთან ერთად დაგინახა

შენ ვერ გაიგებ

შენ ვერ გაიგებ რა სურდათ ავტორებს ან რისთვის იკლავენ ცოცხალ გულებს ზღვაში რომ ხტებიან და სწირავენ თავებს ალბათ უყვართ ეს შეშლილი სიცოცხლე რომ იჭრიან სისხლით დაბერილ მაჯებს

ამ გრძნობას ვერვინ ვერ აქცევს ფერფლად...

(ბიჭი) -გილოცავ! (გოგო)-მეც გილოცავ! (ბიჭი)-უკვე სამი წელი! (გოგო)-ხო ,სამი წელი... (ბიჭი)-სამი წელია რაც შენ ჩემი გოგო გქვია,სამი წელია რაც დილას შენი წუწუნით ვიწყებ,ღამეს კი შენთან საუბარში ვათენებ... (გოგო)-იცი შენთვის საჩუქარი მაქვს...

ამ განცდას ალბათ ვერ სძლია ბევრმა...

რწმენა,იმედი,კვლავ მონატრება,ცრემლი უკუნითს ტკივილი ბნელსა,სუფრა გათავდა,ფიქრები შეწყდა,თუმცა ამ განცდას ვერ ვძლიე,ვერა, ტკივილს კვლავ სძლია დარდმა და სევდამ,ცრემლებს კვლავ ერწყმის მომავლის ღელვა,მარტოობაა წამალი,შვება

ვერ დაგთმობ (დასასრული)

-ნანობ?.. - ხმა გაებზარა ლაშას. - მიპასუხე! მომხდარს ნანობ? ვერ მიტან ამისთვის? მიდიხარ იმიტომ რომ მეტად მატკინო? - ცოტ ხნით შეჩერდა და ღრმად ამოისუნთქა. - მეტი შეუძლებელია... ბევრად მეტად მტკივა. ასე უფრო ძნელია, ელე. ახლა, როცა თავიდან ბოლომდე

ვერ დაგთმობ (თავი 3)

ნელ-ნელა უშვებდა ხელს ლაშა. ნელ-ნელა ცდილობდა საკუთარი გულისცემის მწყობრში მოყვანას და გახშირებული სუნთქვის დარეგულირებას. ძალიან რთული იყო, მაგრამ საბოლოოდ მოშორდა ელეს სხეულს. თავი ვეღარ შეიმაგრა ელემ და იქვე იატაკზე ჩაჯდა. მის წინ ჩაიჩოქა

ვერ დაგთმობ (თავი 2)

რა სულელი ხარ. სულელი და ჯიუტი. რა იფიქრე ცხენზე რომ წამოიჭიმე გამოცდილი მხედარივით. რომ გადმოვარდნილიყავი, გიფიქრია რა მოხდებოდა? სულიც არ დაგყვებოდა მიწამდე... -საყვედურიც გაურია, მაგრამ ტონი მაინც თბილი და მოსიყვარულე ქონდა. -იდარდებდი? -

ვერ დაგთმობ! (თავი 1)

-ხეპრე, ხარ, დეგენერატი ხეპრე... - ცოტაც და ატირდებოდა ელე, ძალიან დაეზაფრა შიშველი ცეკვის პერსპექტივას. სიცილით გული რომ იჯერა, ისევ ცეცხლის დანთებას შეუდგა. -მართლა, ლაშა, რად გინდა, ეს ცეცხლი, წავიდეთ რა... - ხმაში მუდარა გაურია ელემ. ღმერთო

ვერ დაგივიწყებ... მეტჯერ ვეღარ! [სრულად]

იყო ცრემლის ღვრა. იყო ჩახუტება. იყო ცხელი კოცნის მიყოლილი კვალი შუბლზე ბოლომდე. იყო სინანულიც, წამიერი. ესკალატორით ზემოთ წაწევა ხომ სრული კატასტროფა. თუმც მე მაინც გახარებული ვიყავი. ემოციებით მთვრალი მივბარბაცებდი თვითმფრინავისკენ და არ მჯეროდა,

ყველა ბედნიერი ვერ იქნება.. (სრულად)

გაკვირვებული იხედებოდა და კართან დატოვებული ვარდები სულ არ აინტერესებდა. არა როგორ არ აინტერესებდა! ძალიან უყვარდა ვარდები. განსაკუთრებით თეთრი. უბრალოდ აინტერესებდა ვინ დატოვა. ეგონა ალბათ ვინმეს კარი შეეშალაო მაგრამ იმდენად მოიხიბლა მაინც შეიტანა