"ვერ ვმშვიდდები"

დღეს ცა ისევ უაზროდ და ნაირფერად აიმღვრა, დღეს ეს სივრცე ჩვენ შორის კიდევ უფრო გადიდა, დღეს ,დღე ისევ ნაცრისფრად და უხიაგოდ წავიდა დღეს მე ისევ შენთან მინდა , თან ჯიუტად არ მინდა.

იცი?! ვერ ვიხსენი გრძნობა...

აღარაფერია ისე, როგორც მე მინდოდა უწინ... ისე ამერია თავ-გზა... სული გადათელა გრძნობამ...

სამყარო ვერ დაგვიტევს

ქორწილის დღე გათენდა . ნია ემზადებოდა , ამას თუ მზადება ერქვა . გამოწყობილი იყო უზარმაზარ თეთრ კაბაში . მის გვერდით არც თამთა იყო , არ გიო , არც ლადო , არც ნიკუშა . და ვის მიყვებოდა ? ვატოს , რომელიც არ უყვარდა , არ უყვარდა კი არა ეზიზღებოდა , ამას

ვერ შევძელი..

35 წელი გავიდა, შენ სახეზე კიდევ ღიმილი არასდროს მინახავს, მაგრამ ყოველთვის ბედნიერებას ასხივებდი შინაგანად, ღიმილი კი არა შენი პირიდან სიტყვაც კი არ გამიგონია, ერთი სიტყვაც კი..საერთოდ, რას ვლაპარაკობ

ცრემლი, ვერ ნათქვამი სიტყვებია

ცრემლი ვერ ნათქვამი სიტყვებია, ფიქრებს უთქმელად რომ დასჩვევია, პოეტსაც ხომ ასე დარქმევია იხარაო - მერე დაჰკარგვია. მეც ხომ სწორედ ასე დამმართნია, თუმცა პოეტს შარფი დამკლებია,

შეგიყვარე და ვერ დაგივიწყე (სრულად)

ბათუმის სანაპიროზე არსებულ კაფეში გაჟღერებულ "შევეჩვიე ლანდებს" ღიმილით აყოლებს ტანს, ტექსტსაც თავისდა უნებურად ჩუმად ღიღინებს . ქერა თმა მარცხენა მხარეს გადაიყარა და ბარმენის მიერ მიწოდებული რამდენიმე ჭიქა ვისკი სინზე დადო.

შეგიყვარე და ვერ დაგივიწყე (თავი 8)

მზე უკვე ჩადიოდა. დროც ახლოვდებოდა იმ წამის, რომელიც გეგას ყველაზე მეტად ანერვიულებდა, მაგრამ ინას დანახვაზე ყველაფერი ავიწყდებოდა. კარგი იყო ეს ერთი შეხედვით უაზრო, მაგრამ მისთვის ბედნიერი დღე.

შეგიყვარე და ვერ დაგივიწყე (თავი 7)

ცხოვრება ძველებურ ტემპში გაგრძელდა. ყოველდღიური რუტინული ერთი და იგივობებით . ორივესთვის მაინც სხვანაირად იყო ყველაფერი. ის ძველებური უკვე აღარ მოსწონდათ. ერთმანეთი სჭირდებოდათ.

შეგიყვარე და ვერ დაგივიწყე (თავი 6)

ყველაფერი სხვანაირად მოგეჩვენება დილით თვალის გახელისას იმ ერთს, რომ დაინახავ , გულში ძლიერად რო ჩაიკრავ და ბედნიერებით , რომ აივსები. -დილამშვიდობის. -დილამშვიდობის. გაიღიმა ინამ და ცალი თვალით გახედა ბიჭს. -მინდა ყოველი დღე ასეთი იყოს. გოგოს

შეგიყვარე და ვერ დაგივიწყე (თავი 5)

აღუწერელ რაღაცას გრძნობდა და ამ გრძნობას ვერც ხსნიდა.ისევ წვიმდა.ელავდა.შემაძრწუნებელი ჭექა-ქუხილის ხმა ისმოდა.-ახლა გინდაც დაქცეულხარ დედამიწა მე მაგრად . ფანჯარაზე მცოცავ წყლის ბურთულებს გახედა, ნიდა უფრო მეტად აიკრა სხეულზე