ვინმე სხვა ( თავი 8 )

დღეს ჩემი დაბადების დღეა, ვიფიქრე ჩემს შეყვარებულს ამოვიყვან სახლში და ნათესავებს გავაცნობ და ამ დროს დაიჭირეს და სმაში ცდიან... როგორ მრცხვენია მისი რომ ასეთ სიტუაციაში ვამოყოფებ.

ვინმე სხვა (თავი 7)

დრო, დროს ისე სწრაფად უსწრებს რომ თვალის დახამხამებასაცი კი ვერ ვასწრებ. ამასობაში მე და ლუკა, ასე ხუმრობ, ხუმრობით შეყვარებულები გავხდით.

ვინმე სხვა (თავი 6)

ვზივარ აღელვებული კაფეში. შევსცქერივარ უზარმაზარ ფანჯრიდან, ქუჩის ხედებს... საღამო საათმა წვიმიანი გარემო შეჰქმნა. ოჰ ნეტავი რაზე ვფიქრობ ახლა?!.. სად არის ის თავხედი, რომელმაც ამაფირიაქა ეს დღეებია... თვით კმაყოფილი იდიოტი იქნება დარწმუნებული ვარ.

ვინმე სხვა (თავი 5)

მთლიანი ღამე თეთრად გავატარე... ახლა ლექციაზე ვარ და თავს ვებრძვი რომ არ ჩამეძინოს. ლადოს ლექცია ისე ჩამესმის რომ თითქოს იავნანას მიმრერიდეს. მან შენიშნა რომ რაღაც რიგზე ვერ მქონდა... სწორედ ამიტომ დასრულების თანავე მომიახლოვდა და მორიდებით ჩამეძია

ვინმე სხვა (თავი 4)

დედაჩემი ამ ფაქტმა ისე გაახარს რომ ნიკას ქებით ყურები გამომიჭედა. მე კი იძულებული გავხდი სწრაფად ავმდგარიყავი საწოლიდან და სახლიდან გასასვლელი მიზეზი მომეძებნა.

ვინმე სხვა (თავი მესამე)

გარედ საგრძნობლად ცივა. საღამო ხანს ფანჯარას არ ვშორდები, მოკაზმული ველი გოგას რადგან წვეულებაზე წასვლა შემომთავაზა... დედა მიმითითებს რომ ჩემს ლამაზ კაბას, გოგას ნაჩუქარი ყელსაბამი მოუხდებოდა. ოჰბროგორ უყვარს ჭკუის სწავლება, ვერა და ვერ იაზრებს რომ

ვინმე სხვა (თავი მეორე)

როდესაც ხედავ, როგორ გიმზერს სველი და ნაზი ტვალებით.. ოჰ რა რთულია ამ ყველაფერს უყურო როგორ მოძრაობს მისი ლამაზი ტუჩები, ზოგჯერ გიღიმის და ამ დროს გულში ისარივით მერჭობა.

ვინმე სხვა (თავი პირველი)

ყველა თავს მევლება.. დედამიწა ჩემს ირგვლივ ტრიალებს. რა ბედნიერებაა როდესაც პრინცესა ხარ, თუნდაც თანამედროვე სამყაროში.

ლაპარაკი საკუთარ თავთან, ან მასთან თუ ვინმე მოისმენს

სათაურს ყოველთვის ბოლოს ვარქმევ პოსტს. ახლა ვცადე პირიქით მექნა და ვერაფერი მომივიდა თავში დასაწერად. რაღაცნაირ ჩუმ აღმაფრენას განვიცდი შიგნიდან,თითქოს რაღაც მოხდება,რაღაც კარგი და მე უნდა სათანადოდ შევხვდე.

ისეთი ვინმე რომ შემხვდებოდეს

ისეთი ვინმე რომ შემხვდებოდეს, გამიღვიძებდეს წამით იმედებს, ჩემი ცხოვრების შემოდგომამდე ერთ აპრილს მაინც წამიკიდებდეს,