უამრავი წუთი ცხოვრებიდან-4თავი

თავის ტკივილმა მიკლო და ლოგინიდან წამოვდექი,ოთახში მხოლოდ მე და ბაბი ვიყავით,დანარჩენები სამზარეულოში იყვნენ.ფანჯარასთან მივედი და როცა გადავიხედე რომ კარგი ამინდი იყო ძალიან გამიხარდა,მალე ზაფხული მოვა და ზღვაზე წავალთ,მიყვარს ეს მომენტი,როცა ყველა

ვარსკვლავების მეჯლისი- 2თავი-

დეკემბრის მიწურული იყო უკვე,მე ჩემ გოგოებზე ადრე მოვრჩი ლექციებს და ჩვენ საყვარელ კაფეში ველოდებოდი მათ.ცხელ ყავას და ჩიზკქეიქს მივირთმწვდი თან დედას ერთ-ერთი სოციალური ქსელით დღის გეგმებზე ვუყვებოდი უცბად ვიღაც რომ მომეპარა ზურგიდან,წელზე მომხვია

Butterfly ( VI თავი)

და აი დადგა 3 თებერვალი, მთელი ღამე გავათენე, გული გამალებით მიცემდა, ჩვენები ერთმანეთს იცნობდნენ , მაგრამ ასეთი ოფიციალურობა მაინც მანერვიულებდა, ოჯახის წევრები იყვნენ მხოლოდ და რა თქმა უნდა ჩემი ოჯახის წევრები იყვნენ ნინი,

მთვარის შუქზე (5 თავი)

-ჩემი ქაჯანაა როგორ მომენატრე გოგო ! (ლიზიკო) -მეცც ძაან მომენატრე ღოროო ! აქამდე რატო არ ჩამოხვედი ან ეხლა რო ცამოხვედი გაგეფრთხილებინე ! (ელენე) -იცოდე გავბრუნდები უკან (ლიზიკო) ვითომ სერიოზული სახით მითხრა მაგრამ ტუჩის კუთხეში ღიმილი მაინც

ფიროსმანიც ხომ ვარდებს ჩუქნიდა...! (თავი 6)

ცხოვრებაში გამოჩნდება ისეთი ადამიანი, ვის გამოც სხვანაერი ხდები. არ აქვს მნიშვნელობა, ეს დიდ ბედნიერებას მოგიტანს, თუ დიდ ტკივილს, მაგრამ ისეთი როგორიც იყავი ვეღარასოდეს იქნები!!!

მიყვარხარ წუთში სამოცჯერ! (თავი 2)

მოვტრიალდი და წასვლა დავაპირე, თუმცა უცებ ზურგზე ბურთი მთელი ძალით მომხვდა, უკან მოვიხედე და ისევ მისი შავი თვალები აღმოჩნდნენ ჩემს წინ. ძალიან გავბრაზდი და ვუთხარი, რომ თამაში დაგვეწყო. ეს ბიჭი გამაოცებს, ძალიან მაგრად თამაშობდა და ადვილად მოახერხა

საზაფხულო ბანაკიდან დაწყებული სიყვარული(თავი 5)

ახლა ვზივარ ფანფრის წინ, ვკითხულობ წიგნს, საკმაოდ რომანტიული და ცხოვრებისეული შინაარსი აქვს დართული, ასევე ხაზი აქვს გასმული მძაფრ სიუჟეტიან სიყვარულს, ჩვენ ადამიანები ვქმნით ცხოვრებას, ცხოვრება მთელი სიყვარულია, ჩვენი გადასაწყვეტია იქნება თუარა

ნუთუ ყველაფერი ასე უნდა დამთავრდეს?!(I თავი)

წვიმიანი დღე იყო, ძილის ამინდს რომ ეძახიან, მაგრამ პარიზის ქუჩებში ხალხს რა დალევს. ტურისტები, მოქალაქეები, აქეთ-იქით დადიოდნენ, ათასგვარ სახეს ნახავდით, მოწყენილს, ნაღვლიანს, მაგრამ ამ ათასგვარი რასის ხალხში უდაოდ შეამჩნევდით ერთ უმშვენიერეს

ვარსკვლავების მეჯლისი 1თავი

ყველას ცხოვრბაში დგება მომენტი როდესაც ხვდები ყველაფრით დაიღალე და მეტი აღარ შეგიძლია. ყველაფერში კი აბსოლუტურად ყველაფერი იგულისხმება ურთიერთობები,სწავლა,მუშაობა...... ხადახან ძილიც და მთელი დღე უსაქმურად ყოფნაც დამღლელია. სწორედ ამ დროს

ფიროსმანიც ხომ ვარდებს ჩუქნიდა...! (თავი 5)

განა ვუყვარდი ყიფიანს?! მინდოდა დამეჯერა ეს მაგრამ ვერ ვიჯერებდი, გამა უბრალოდ ნაჩუქარი ვარდები სიყვარული იყო?! ის ხომ ყოველთვის ჩვეულებრივად მექცეოდა, მის არცერთ ქმედებასა თუ სიტყვაში არ იყო სიყვარულის ნატამალი... მისი ყოველთვის ცივი გამოხედვა, ამ