ჯარში ნაპოვნი სიყვარული (თავი 4)

-ზოგჯერ ასეც ხდება-ვთქვი და გოგოებს კარებში მდგარი ერეკლესკენ მოვუთითე, ერეკლე გაშტერებული გვიყურებდა, ანა მიუახლოვდა, მაგრამ მოიშორა და ჩვენკენ წამოვიდა, დავიბენი, უცებ მოგვიახლოვდა და სიცილი დაიწყო-რა, რაგაცინებს?-გაკვირვებული ახედა

თქვენს ანგარიშზე დარჩენილია ჩემი სიცოცხლე 7თავი

საოცრად აღელდა ნიკა.გული თითქოს უჩერდებოდა ისე ნელა მუშაობდა,ექიმის ხმა აღარ ესმოდა.თვალთ დაუბნელდა და სკამზე ჩამოჯდა. ნუცას სახე დაუდგა თვალწინ. გაახსენდა რამდენი იწვალეს,ექიმს ექიმზე ცვლიდნენ,ხან რომელ ქალაქში და ხან რომელში დადიოდნენ თუმცა

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 36)

ფანჯრიდან შემოსულმა მზის სხივებმა გამოიკვლიეს გზა ოთახში და მაინც და მაინც ჩემს თვალებზე დაიდეს ბინა, მზის სხივებისგან შეწუხებულმა თვალები ზელვით გავახილე და სულაც არ მომეწონა სიმსუბუქე რომ ვიგრძენი. ჩემს 100 კილოგრამიან დემონს ისე მივეჩვიე რომ

Bad Boys. (თავი 24- დასასრული)

ჩემი ქორწილის დღე, დაუჯერებელი რამეა, ერთი წლის წინ ამის გაფიქრებაზეც ვიცინებდი, ახლა კი რამოდენიმე საათში ჩემი საოცნებო მამაკაცის ცოლი ვხდები, ამაღელვებელი მომენტია, თითქოს მთელ დარჩენილ სიცოცხლეს ვინმეს უნაწილებ, უსასყიდლოდ, ხოლო სანაცვლოდ უზომოდ

სანდრო ბაგრატიონი შემიყვარდა! (თავი 1)

ჩემი ისტორია დაიწყო 13 აპრილს როდესაც ეკლესიაში წირვაზე შევედი, ამ დროს საოცარ სულიერ სიმშვიდესთან ერთად გულის ძლიერი ცემაც ვიგრძენი, ამ დროს დავინახე ბიჭი რომელიც ერთი შეხედვით, მკარცი და ბრაზიანი ხოლო მეორე შეხედვით უსაყვარლესი, სიმპატიური და

სიყვარული ყველაზე ამაყსაც მოადრეკინებს ქედს!(მეხუთე თავი)

დილით შედარებით კარგად ვიყავი,გონებაც დამილაგდა.ახლა სახლში დაბრუნების გარდა არაფერი არ მინდოდა.გოგონებიც არ მშორდებოდნენ,მამიდა კი მე გავუშვი ჩემს გამო არ მინდოდა სამსახურში პრობლემები შექმნოდა.აკო სულ ჩემთან იყო და მხნევებდა.ისე რომ დავფიქრდე

შეთავსებით ძიძა (თავი 11)

მხოლოდ მაშინ მოვეგე გონს, როდესაც მძიმე სუნთქვით მომშორდა დაჭიმული მამაკაცი და ცხვირი ლოყაზე გამიხახუნა. -არ შრმეძლო, შენი ისე გაშვება!-დაგუდული, ხორხისმიერი ბარიტონით მიჩურჩულა და სახეზე ჩამოშლილი ჩოლკა გადამიწია. საშინლად დამცირებულად ვიგრძენი

ჯარში ნაპოვნი სიყვარული (თავი 3)

მთელი 1 კვირა, ერთიდაიგივეს ვაკეთებდი, ხოხვა, ცოცვა, სირბილი, 2წუთით შესვენება, მერე ისევ იგივე, ტასო მთელი 1 კვირა ვერ ვნახე, მაგრამ გამოჯანმრთელდა და ისიც დღეს გამოვიდა ალბათ, მაგრამ მე ჯერ ვერ მივაღწიე იქამდე, კიდევ 3 საათი მომიწევს სირბილი,

ადამიანებს ძალუძთ ტკივილს გადატანა სიყვარულის მეშვეობით (თავი მეხუთე)

2 სანატრელი კვირა ძალიან სწრაფად გავიდა, გოგონამ კარგად გაიცნო ვატოც და თითოეული მისი ოჯახის წევრი, ძალიან შეუყვარდა ისინი, ახლა კი მათი დატოვება უწევს და ამიტომ სწუხს. მოდი მოგიყვებით რა მოხდა ამ ორი კვირის განმავლობაში: ვატო და ანამარია იმ დღის

მამაკაცი მეტროდან (1 + 2 თავი) სრულად

დავყავდი. აღწერის ბოლოს მკვლელის ფოტო იყო. ფოტოზე კი ნაცნობი მკაცრი გამომეტყველება . მოწყვეტით დავვარდი იატაკზე. მხოლოდ დედაჩემის ტირილი და შემდეგ სასწრაფოს გამაბრუებელი სირენის ხმა წვდებოდა ჩემს ყურთასმენას. 15 წუთის დაგვიანებით მივედი ლექციაზე.