ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 17)

-ეგრე გამოდის-გაიცინა მანაც და საქმე გააგრძელა. მისაღებში შევედი, ბესო მდივანზე წამოკოტრიალებულიყო და ტელევიზორს უყურებდა, უჩა კიდე ისეთი სახით იჯდა რომ შეგეშინდებოდათ, ხელთ რომ ეგდო ვინმე ნამდვილად შემოაკვდებოდა. ლელუკამ დაგვიძახა ყველაფერი

შეთავსებით ძიძა (თავი 4)

გაკვირვებული მოვშორდი ბიჭებს და თვალებ დაჭყეტილებს, ერთი წერტილისთვის რომ გაესწორებინათ მზერა, შევხედე. -დამიანეეეე!-კვლავ განმეორდა ყვირილი და ამჯერად მათ პასუხს არ დავლოდებივარ, ისე გავიქეცი გარეთ. ნანახმა კი ადგილზე მიმაჯაჭვა. მისი უდიდებულესობა

ომგამოვლილები (თავი 14)

წელზევით შიშველი ბოლთას სცემდა, წუთიერად შეჩერდებოდა და შემდეგ ისევ იმავეს იმეორებდა. მე კიდევ კარის ჭუჭრუტანადან ვადევნებდი თვალს. მინდოდა მივსულიყავი დავლაპარაკებოდი, მაგრამ ვერ გავბედე, რადგან თავი დამნაშავედ ვიგრძენი. მსგავსი რამ არ შემიმჩნევია

უბედურებაში ნაპოვნი სიყვარული თავი მესამე

მალე ჩამეძინა.როცა გავიღვიძე უკვე 4საათი იყო,კომოდზე წერილი იდო გაბო ნინასთან ერთად სასრიალოდ წავიდა.ადგომა მინდოდა მაგრამ არა ამ ფეხმა გეგმები ჩამიშალა ისევ დავწექი ყურსასმენები გავიკეთე და მუსუკას ვუსმენდი.მახსენდებოდა ის უცნობი რომლმაც მანქანა

ღმერთმა შენი თავი მაჩუქა (თავი 4)

-ბოდიში, ბევრი გავიკეთე და თავი ვერ გავაკონტროლე(თქვა და საწყალი თვალებით გამომხედა) მე ხმა არ გამიცია, ნუთუ მართლა ფიქრობს რომ ვაპატიებ? თბილისში ჩამოსვლისთანავე მანქანა გავაჩერებინე და გადმოვედი. წერილი დავწერე "მძღოლის ბრალი არ არის, მე ასე

მუხის ძირას ( ნაწილი პირველი/ თავი III )

მალე ნაწილი მეორე... ბევრად უფრო საინტერესო... ვინც კითხულობთ გული არ აგიცრუვდეთ... ღამე 1-2 საათი საავადმყოფოში გავატარე ვაკოს გვერდით... მძიმე მდგომარეობა არ იყო,უბრალოდ მსუბუქი ტვინის შერყევა ჰქონდა...მალე დედაჩემმა მომაკითა და სახლში

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 16)

-თამუნა კარგად ხარ?!-კოკას ხმამ გამომიყვანა ფიქრებიდა და მას გავხედე. -რა ხდება?!-უემოციოდ ვკითხე და ორივეს რიგრიგობით გადავხედე. -რას გულისხმობ?-დემეტრემ თვალებში ჩამაშტერდა და მსუბუქად გაიღიმა. -დებილი გგონივარ? რა ხდება თქო !!!-ხმას საგრძნობლად

ნაყიდი სილამაზე [20 თავი]

სასიამოვნო ჟრუანტელმა დამიარა. ვგრძნობდი როგორ მემატებოდა ტემპერატურა მთელ სხეულში. როცა ტუჩებმა სიცივე იგრძნო თვალები მაშინღა გავახილე. მთელი სხეული მითრთოდა. გარკვევით მესმოდა საკუთარიც და ალექსანდრეს

დრო არ კურნავს ტკივილებს! ყველას პასუხი მოეთხოვება! (თავი 2)

თვითმფრინავი დაეშვა, დავეშვი მეც, გადმოვედი და ვიგრძენი რაღაც განსაკუთრებული თითქოს ეს ჩემი ქალაქი იყო..მართალია მკაცრი ხალხია გერმანელები მაგრამ სასტუმროში ყველა თბილად დამხვდა, როგორც იქნა მოვეწყე ნუ ცოტა მაინც, საღამოს ვახშმის შემდეგ გარეთ

ცამეტი (პირველი თავი)

2013 წელი იყო.... ზამთარი.... საშინლად ციოდა.... 13 იანვარს დილით თვალები რომ გავახილე და ფანჯრიდან გავიხედე მთელი არემარე გადათეთრებული იყო.... ბარდნიდა..... მეც მეტი რა მინდოდა ? დილიდან კარგ ხასიათზე დავდექი და მთელი დღე თვალებ გაბრწყინებული