დაუჯერებელიც კი არაა დაუჯერებელი (1თავი)

პირველი თავი ისტორიისა'' დაუჯერებელიც კი არაა დაუჯერებელი" , ეს არის ახალგაზრდა გოგონას ისტორია, რომლისთვისაც ფიზიკური შრომა, საკუთარი შრომით და წვალებით მოპოვებული ცხოვრება ყველაზე უფრო მნიშვნელოვანია ვიდრე სხვა დანარჩენი. მისი ერთადერთი სურვილია

შემიყვარებ! 12 თავი

ალექსანდრე დიდხანს უყურებდა თვალებში თავგზააბნეულ გოგონას, რომელიც მის დაჟინებულ და გამომწვევ მზერას მალევე გაექცა და თავი დახარა

მემკვიდრეობითი ცოდვა (თავი 9)

მე თვითონ გავურბოდი ბათუმში ჩამოსვლასა და მათში გარევას, მაგრამ თითქოს რაღაც ჩამწყდა. წყლით სავსე ჭიქაში ჩავარდნილ ცხიმის წვეთს ვგავდი. მარტო ვტივტივებდი და გამუდმებით ცდილობდნენ ჩემს მოშორებას.

შემიყვარებ! 11 თავი

მარიამი კარგა ხანს ვერ ახერხებდა აზრზე მოსვლას და შეშინებული შეჰყურებდა ლაშას, რომელიც ნელ-ნელა ფარავდა მათ შორის არსებულ მანძილს და მომღიმარი სახით

ფშაური კაფია [თავი 5]

თადიაური ახლადგახსნილი ოფისის კაბინეტში იჯდა. წინა დღით რამოდენიმე, სარფიან გარიგებას მოაწერა ხელი, თუმცა ყველაზე მეტად მაინც ქისტაურთან შეთანხმებას აფასებდა. წარმატების მიუხედავად, დაღლილ სახეზე კმაყოფილების ნატამალი არ ემჩნეოდა. ერთიანად

შემიყვარებ! 10 თავი

მარიანა თვალებში ჩააცქერდა თავგზააბნეულ ბიჭს და ღიმილი შეეპარა ტუჩის კუთხეში, როცა მის ზღვისფერ, უძირო თვალებს გაექცა ალექსანდრე, რადგან

შემიყვარებ! 9 თავი

მარიანას ცრემლები მოეძალა და ოთახში შეიკეტა, ვერ ხვდებოდა რატომ ჰქონდა დედამის ასეთი რეაქცია, რატომ უკრძალავდა ალექსანდრეს ნახვას ასე დაჟინებით

სიყვარული ცხოვრებაში ერთია! (2 თავი)

ერთ ადგილზე მიყინული ვიდექი, ვერ ვსუნთქავდი,თავი სიზმარში მეგონა რომელიც ჩემს ცხოვრებას ანგრევდა. მინდოდა მოვმკვდარიყავი და ამომესუნთქა, მაგრამ მივხვდი რომ არა! ცხოვრება უნდა გავაგრძელო, მე ეს უნდა შევძლო! და დღეს მე აქ ვარ.

შემიყვარებ! 8 თავი

მარიამი და თორნიკე დიდხანს უყურებდნენ ერთმანეთს ამღვრეულ თვალებში, ბოლოს ვეღარ გაუძლო მარიამმა მის დაჟინებულ, გამომწვევ მზერას და თვალი აარიდა

მემკვიდრეობითი ცოდვა (თავი 8)

გამახსენდა მისი შვილები, ის ყვითელი ფოთლები, რომლებიც შემოდგომამ წაართვა და ზამთარმა თვალწინ ჩაუხოცა, მაგრამ არ დანებდა, ჯიუტად გამოისხა ახლები. იცოდა, წინ ისევ ელოდა გახუნებული შეოდგომა და მკვლელი ზამთარი, მაგრამ ახლა ხომ ბედნიერი იყო? სასიამოვნო