სწორი არჩევანი (9-თავი)

საშინელი სიზმრის შემდეგ გაოფლილი შევდივარ სააბაზანოში და სახეზე წყალს ვისხამ, ცოტა გამოვფხიზლდი და შუქის ანთებას ვაპირებდი, როდესაც რაღაც ხმა გავიგე, სახლში მარტო ვიყავი სმენა საშინლად დამეძაბა, ვნატრობდი რომ

იძულებითი ქორწინება (ნაწილი 2) თავი 29

იმის მიუხედავად რომ ყველაფერი კარგად მიდიოდა, სანდრო მაინც ვერ მშვიდდებოდა, მოუსვენრად იყო, რაღაც განსაკუთრებული აკლდა

ორი თვე (თავი 4)

ჩაის ჭიქის გარეცხვა ვერ შევძელი... დიდ ხანს ვუყურე ჩემს წინ მდგარს, მაგრამ ვერ გავასუფთავე მისი არომატისგან, მისი გემოსგან, მისი ტუჩების ანაბეჭდისგან, ვერ მოვაშორე მისი სითბო ჩემს ფინჯანს.

შემიყვარე თავიდან! {თავი 7}

ღორმა ბაბუაშენმა წაგვართვა ეს სახლი. შენ რა იცი რა გადამატანინა მან? რა იცი, როგორ წაართვა შენმა საამაყო მამამ ჩემს შვილს საცოლე. ტყვიასავით გავარდა ეს სიტყვები. დიდი მტრობის მთავარი მიზეზი სწორედ ეს იყო. ეკატერინე.ქალი,რომელიც ვერ გაიყვეს.

#21 [ თავი V ]

- მე… ავად ვარ, კორნელ. - ამის გაგონებისას ფლინს წარბი შეეჭმუხნა. არ ელოდა დიალოგის ასე წარმართვას. - არ ელოდი, არა? ეს მხოლოდ მე ვიცი და შენ. - რა ჰქვია შენს დაავადებას? - მეგანი. - თქვა და სახე გაებადრა. - ინცესტი? - არა. მე მეგანით ვარ ავად,

იძულებითი ქორწინება (ნაწილი 2) თავი 28

აღფრთოვანებული სანდრო დიდხანს უყურებდა თვალებში ცოლს და კიდევ ვერ იჯერებდა რომ ეს ყველაფერი რაც ახლა მის თავს ხდებოდა რეალობა იყო

იძულებითი ქორწინება (ნაწილი 2) თავი 27

სანდრო მიუთმენლად ელოდა თავისი დაბადების დღეს მოახლოებას, იმის გამო რომ ეს დღე მისი წარსულის ყველაზე საშინელ მოგონებებთან ასოცირდებოდა

იძულებითი ქორწინება (ნაწილი 2) თავი 26

ვაჩემ მანქანა გააჩერა და თათიას შეანათა აციმციმებული თვალები, გოგონა ოდნავ დაიძაბა თუმცა რაღაც კარგი და სასიმოვნოს მოლოდინში იყო

იძულებითი ქორწინება (ნაწილი 2) თავი 25

ვაჩე თავდახრილი იდგა სანდროს წინ და სიგარეტს ნერვიულად ეწეოდა, იმდენად ღელავდა, რომ აზრები დაეფანტა და სათქმელს ვეღარ უყრიდა თავს

#21 [ თავი IV ]

- მაპატიე, მეგ. - მე რა უნდა გაპატიო? - გაოცებამ ჩემს სახეზე რგოლები დახატა. - ის, რომ ასე მარტივად დავთმე ჩვენი მეგობრობა. მაპატიებ? - მოუთმენლად ელოდა პასუხს. თავი გაუბედავად დავუქნიე და დავამატე. - შენც მაპატიე დედაჩემის… - არა! - თითი ასწია