ანუკი. გაგრძელება (თავი მეთხუთმეტე)

-ანუკი, სანამ წავალ და ზუსტად ვიცი რო ისევ დავკარგავთ ერთმანეთთან კავშირს ბევრი მიზეზის გამო, მინდა რაღაცა გკითხო და გულახდილად მიპასუხე.მართლა გჯერა რო ალექსანდრე იმავეს არ გაიმეორებს? და თავიდან არ ჩაგაგდებს იმ მდგომარეობაში, რომელშიც 5 წლის წინ

უარყოფილი (თავი 14) დასასრული

ასეთი განცდა არასდროს მქონია. ყველა პრობლემა უკან მოვიტოვე. ახლა ნამდვილად თამამად შემეძლო იმის თქმა, რომ თავისუფალი და ბედნიერი ვიყავი საყვარელი ადამიანების გვერდით. მივხვდი, რომ მთელი ამ დროის განმავლობაში ვტიროდი. ყველაფერს ერთად უკან ვტოვებდი.

სპორტის მასწავლებლები (თავი 6)

- ნუ იცინით! თავხედები ესენი. რაღადროს თქვენი შატალოა შვილო მეთორმეტე კლასში ხართ, რით ვერ გაიზარდეთ გამაგებინეთ!

უარყოფილი (თავი 13)

- მე ვარ შენი ერთადერთი მემკვიდრე. მე ვარ ცივსისხლიანი მკვლელი. შენს წინაშე დგას შენი უარყოფილი შვილი. დიდხანს რომ არ გავაგრძელო. სიგარეტს მის ქვასთან ვაგდებ. - მიმიფურთხებია შენი საფლავისთვის მამიკო.

როცა სიყვარული მარტივია.... (თავი 2)

-არაფერია, უარესებიც დამმართნია_საღი ხელი აიქნია ბიჭმა და ნათიას პირდაპირ სახეში შეხედა. იმას არ ელოდა რაც დახვდა. გოგოს აშკარად ეტყობოდა მთელი ღამე რომ ეტირა და დანაშაულის გრძნობამ ლამის შეჭამა.

ჩემი სასჯელი ხარ (14 თავი)

ალექსანდრე დროდადრო ანას გახედავდა ხოლმე და მის სახეს აკვირდებოდა, რომელზეც არავითარი ემოცია, არავითარი გრძნობა და არავითარი შიში არ იკითხებოდა

სპორტის მასწავლებლები (თავი 5)

- მომისმინე ლაშა და შენც ლანა, ჭირვეული ბავშვებივით ნუ იქცევით, ამხელა დირექტორი ქალი გთხოვთ რომ ითამაშოთ, ნამუსი გყოფნით და უარს მეუბნევით?

უარყოფილი (თავი 12)

ჩემს ძველ ცხოვრებას დავიბრუნებ, თუმცა თქვენს გარეშე, შენთან და მამასთან ერთად ნინაც დავკარგე. არაუშავს დე, მე ახლა კარგად ვიქნები. ცრემლებს მაინც ვერ ვიკავებ. - ახლა ნამდვილად კარგად ვიქნები.

დაწყევლილი (თავი 3)

ედენის სუსტმა ჩურჩულმა თვალუწვდენელი სასახლის წინ ჩამომდგარი გოგოს ყურადღება მიიქცია და ისე შეათვალიერა, თითქოს ცდილობდა საყვარელი მწვანე თვალები გონებაში ცოცხლად ჩაებეჭდა.

ჩემი სასჯელი ხარ (13 თავი)

ანა მაშინვე მოწყდა თორნიკეს ტუჩებს და თვალებში ჩააცქერდა, ძალიან დაიძაბა ბიჭი მისი შეშინებული და დაბნეული მზერის გამო, ამიტომ რამდენიმე ნაბიჯი უკან გადადგა