ბებოს დღიური I-თავი

მერე რა,რომ წლები მემატება ვიცვლები და სულ სხვა ვხდები.მერე რა რომ მოხუცებული მქვია მერე რა,რომ გარეგნობა შემეცვალა,აღარ ვარ ისეთი ახალგაზრდა,ლამაზი,ნაზი როგორც ერთ დროს

უარყოფილი (თავი 10)

წამიერად ხელს მიშვებს ადვოკატი, ნინას ირონიული ღიმილი.. მთელს სხეულში დენი მივლის. სასწრაფოდ მოვუჭირე გულს ხელი და იმდენად ძლიერად რომ ამოსუნთქვა ვეღარ შევძელი. ვეღარ ვინძრეოდი, წამიერად გავიფიქრე რომ სისხლმა მოძრაობაც კი შეწყვიტა. გონს ისევ

სპორტის მასწავლებლები (თავი 2)

- ზუსტად. მოკლედ რადგან თორნიკე კალათბურთის საქმეებშია, მინდა რომ თქვენ ორმა ჩამოაყალიბოთ გუნდი - რა? მე რა შუაში ვარ მე ხომ დაბალ კლასებს ვასწავლი - უცებ შეიცხადა ლანამ

ისევ გაბრწყინდება თვალები (მეორე თავი)

- ეგეთი გოგონები ყველას აინტერესებს...მაგრამ აბა თუ გამოიცნობ მაინც რატომ არიან ბოლომდე მარტო ? სიცილით წამოიძახა ბექამ .. - და რატომ... გაეცინა დიტოს - იმიტომ რომ ეგეთი გოგოს დევნის არც ნერვები , და არც არავის არ აქვს... ან მეორე ვარიანტიც...

დაწყევლილი (თავი 2)

დრო გათვლილ კალაპოტს ზლაზვნით მიუყვებოდა. ედენი კი ტალიას ისე ზრდიდა, როგორც ანალიზა უნდოდა გაეზარდა.

სხვისი ცოლი (18 თავი)

ნათიას ცხოვრებაში რეალურად არაფერ შეცვლილა, მას ისევ არ აძლევდნენ ყოფილი ქმარი და მისი მშობლები მოსვენებას, არც მამა და ძმა აძლევდნენ გასაქანს

შურისძიებაში ნაპოვნი სიკეთე (თავი მეხუთე)

ალექსანდრე დილიდანვე გაემგზავრა ბათუმში, ჩასულმა მიაკითხა მის მეგობარ ნურის,.. მათ მოიკითხეს ერთმანეთი და ნურიმ უთხრა ცოტახნით დაესვენა და ოდნავ მოგვიანებით დაუკავშირდებოდა მას, ალექსანდრე ნურიმ ერთერთ სასტუმროში მოათავსა, და ალექსანდრეს

უარყოფილი (თავი 9) შურისძიება

- ესეც მესამე ნაბიჯი დე, შენი ცივსისხლიანი მკვლელი შვილი ამ ომში გამარჯვებულია. ვამბობ და იქვე ვიკეცები, აზროვნების უნარი დაკარგული მაქვს, ვერაფერს ვხედავ და ვერაფერს ვგრძნობ. არ ვიცი რომელი საათია, არ ვიცი რა ხდება ან რა მოხდება მომავალში, თუმცა

შურისძიებაში ნაპოვნი სიკეთე (თავი მეოთხე)

დილა გათენდა, ალექსიმ მისი ავტომობილი დაძრა, და გადაწყვიტა სოლოლაკში სეხეს ყოფილ საცხოვრებელს მიაგნოს, როდესაც ადგილს მიუახლოვდა მანქანა გააჩერა, გადმოვიდა მანქანიდან, და ერთერთ იტალიურ ეზოში შევიდა... ეზოში შესვლისას მას ბავშვებმა ჩაუქროლეს ისე რომ

უარყოფილი (თავი 8)

ყვავილების დიდი შეკვრით მივიწევ სასაფლაოსკენ, ამაყად მივაბიჯებ და მხოლოდ იმაზე ვფიქრობ, რომ ეს შესაძლოა ბოლო იყოს. გაყინულ ქვასთან ვჩერდები, გული მეკუმშება წამით აქ მოსვლასაც ვნანობ, მაგრამ არა აქ მოსვლის გარეშე ვერ დავასრულებდი ყველაფერს. ქვის