შეუძლებელი სიყვარული (თავი 1)

ამას შუა დერეფანში მეუბნება, სადაც ჯერ კიდევ მიდი-მოდის ხალხი, თავს ისე ვგრძნობ თითქოს ვიღაცამ მდღარე წყალი გადამასხა... ვიწვი.

ჩაკეტილი სივრცე 17 თავი

ვაჩეს მოულოდნელმა სტუმრობამ ძალიან გაგვახარა მე და ნიცა. განსაკუთრებით კი ნიცა, რადგან ძალიან მონატრებული ჰყავდა ბიძა. -ნეტა იცოდე როგორ მომენატრე ჩემო პატარა- გატაცებით უთხრა ვაჩემ როცა ხელში აიყვანა და ლოყები დაუკოცნა. მაშინვე თვალები აუწყლიანდა

ჩემი გემის ნაპირები! (თავი მეექვსე)

ცამეტი იანვრის დილას, სვანეთმა თეთრი კაბა შეისწორა და ფიფქები დაამატა ისედაც უზარმაზარ კალთებს, ბარდნიდა ლამაზად, დასვრილ თოვს ახალი ქათქათა ფიფქები ემატებოდა და ისევ ისეთ სპეტაკს ხდიდა როგორც თავიდან. გარიჟრაჟი ნელ ნელა განათდა და მზეც შორიდან

ცივი თვალები (მეხუთე თავი)

ღრმად ჩაისუნთქა, გეგონება, რაღაც ძალიან მნიშვნელოვანის თქმა სურდა. გეგონება არა, სურდა... და მე ამ სათქმელის ისე შემეშინდა, პატარა ბიჭივით დავიბენი - ჩვენს შორის არაფერი მოხდება. ძალიან კარგი ხარ, მართლა. შენი დანახვა მიხარია, შენთან საუბარი

შენი უღელი (თავი პირველი)

ანანო დილიდან ელოდებოდა დადუნას და თინათეს გამოჩენას, ისინი კი როგორც ყოველთვის აგვიანებდნენ.  მოუთმენლად აკაკუნებდა თითებს კლავიატურაზე და მეასედ კითხულობდა ელ. ფოსტაზე მოსულ   შეტყობინებას

Are you lost baby girl?! (თავი1-6)

დილით, ტელეფონის ვიბრაცია მაღვიძებს. ჯანდაბა,სასტიკად მეძინება, თანაც დღეს ხომ კვირაა! ვინ არის, რა უნდათ?? უსიამოვნო სახით და დახუჭული თვალებით დავავლე ხელი ტელეფონს და ნახევრად მძინარე ხმით ვუპასუხე.

... შენ მაიძულე მეცხოვრა... (მეთოთხმეტე თავი)

მანქანის კარი გავაღე და საოცრად სუფთა ჰაერი ჩავისუნთქე. ირგვლივ ყველაფერი სიცოცხლეს ასხივებდა. ტბიდან მონაბერი გრილი ჰაერი თმებს მიწეწავდა.

ცივი თვალები (მეოთხე თავი)

- არ მგონია, რომ უნდა აგიხსნა, მაგრამ... - არც მე მგონია, რომ უნდა ამიხსნა - შევაწყვეტინე და გამოვედი. მაგარი ხარ ნიკო. ქალს წინადადების დასრულება არ აცალე! ეგრე გაგზარდა დედამ 18 წლამდე? ეტყობა, მერე ქუჩა ჩაერია აღმზრდელობით პროცესში და დედის

სამოთხის მინდვრები 4 თავი

მე ვხედავდი იმ ქალს, რომელიც ერთდროულად ჩემი საძულველი წასულიც იყო და სასურველი მომავალიც და მე ორივე მათგანის დაგემოვნება მსურდა, ისე როგორც ადამს სამოთხის აკრძალული ხის ნაყოფის.

...შენ მაიძულე მეცხოვრა... (მეცამეტე თავი)

იმ შეხვედრის შემდეგ სხვანაირი დამოკიდებულება ჩამომიყალიბდა. თითქოს, უფრო ჩემიანი გახდა. მისი ქმედებები, რომ მახსენდებოდა სითბო მეღვრებოდა გული. ახლა მის მოწერას აღარ ველოდი და მეც ვწერდი პირველი, როცა დრო გამომიჩნდებოდა.