განთიადი (მეხუთე თავი)

-მეძინება ლუკა, ძალიან დავიღალე. -დაისვენე. მე აქ ვიქნები. -წადი გთხოვ, ნუ გაჩერდები, ცოდო ხარ შენც, მთელიდღეა აქ ხარ. არ მინდა ასე. -დაიძინე დეკა. მშვიდად დაიძინე. ნაზად გაუღიმა მამაკაცმა. ტუჩები მიაკრო ქალის მტევანს. მიბრუნდა და წავიდა, იქ სადაც,

კიტის (თავი VII)

-ჰო, რა იყო, გაგიკვირდა? - ისევ იცინოდა კიტი. ჩემი გამომეტყველება მეტად ახალისებდა, - ისიც ვიცი, რაზეც წერ. მოზღვავებული ემოციისგან, რომელიც გულმკერდზე მასკდებოდა და გარეთ გამოღწევას ლამობდა, სუნთქვა გამიხშირდა. ერთბაშად იმდენი რამ ვიგრძენი, სხეული

უსასრულობაში დაკარგული ( თავი 1)

ამ ფიქრების მიღმა კი დაუოკებელი მონატრების სურვილი იდგა. სურდა ვიღაცას მისი არ ყოფნა შეემჩნია, მის მიმართ მონატრება ეგრძნოთ , ეკითხათ , დაინტერესებულიყვნენ , ეფიქრათ მასზე.

შენი სული მსურს (თავი 3)

ყველაფერი ერთმანეთში აზელილი და არეული იყო, მაგრამ ყველაზე მთავარს ცოტა თუ ამჩნდევდა : ბინძურ თავისუფლებას . ეღიმებოდა ქალს , მართალია თვითონნიგივეს არ იზამდა, მაგრამ ყურებაც არ აღიზიანებდა, ერთადერთი რაც უღონებდა გულდ მწველი სურნელი იყო, უჰაერობა

მე - ორი [ თავი VII ]

- მე შენ ვარ! - ბოლო შეხება და ორგაზმის ტალღამ ატომური ბომბივით იფეთქა ჩემში. სხეული ამიცახცახდა სიამოვნებისგან და თვალები ავატრიალე. მიტოკავდა ორგანიზმი, მასთან ერთად კი ყოველი გრძნობა, რომელიც ოდესმე განმიცდია. გულისამაწვრილებელი სიცილი ამიტყდა.

კიტის (თავი VI)

-ჩვენგან რას ითხოვ? - ვერაფერი გაეგო ლუკას და მთელი დიალოგის განმავლობაში, როცა მე ფერები გადამდიოდა და სუნთქვა მეკვროდა, ჩუმად იჯდა. -სულ ცოტა ტვინს, - ხელები გაშალა კიტიმ და ფეხზე წამოდგა, - სულ ცოტას. კიტი მდგომარეობას მეტად ამძიმებდა, მისი

შენი სული მსურს (თავი 2)

ადამიანები მრავალ ტკივილსა და ტანჯვას აწყდებიან სიცოცხლეში, მაგრამ ყველაზე მტკივნეული იმის დაკარგვაა, ვისი სიყვარულიც შენი ბედისწერის ნაწილია. რას ჰგავს გარდაცვალება, რა ხდება სიცოცხლის ამოწურვის შემდგომ? ნეტავ მართლა თუა იმ ქვეყნიური ცხოვრება

კიტის (თავი V)

-ვითომ რატომ? მე ხომ ავდივარ, ესეიგი - შენც ახვალ. კიტი თვალწინ მიდგას. “მე თუ შემიძლია, შენც შეძლებ.”- მეუბნებოდა ყოველთვის, როცა დაეჭვებას შემატყობდა. ვინ მოთვლის, შიშისგან დაპატარავებული და აკანკალებული რამდენჯერ წავუქეზებივარ.

შენი სული მსურს (თავი 1)

- ჩემი აზრით, საერთოდ არ შეესაბამება ეგ ქვედაბოლო შენს მაისურს, რაღაცნაირად მოხუცებულს ჰგავხარ -ღმერთო ჩემო, რატომ არ შეიძლება რომ უბრალოდ გაჩუმდე ?

განთიადი (მეოთხე თავი)

-გამარჯობა დეკა. -ლუკა? გამარჯობა. -არ შემომიშვებ? -კი მოდი, კიკი შემოდი. თვალების ფახუნით შემოატარა კართან მდგომი, მისი დაბნეულობა და გაოცება უფრო გამძაფრდა, როცა გადმოიხარა და ნაზად აკოცა ლოყაზე მამაკაცმა.