მადერა [თავი 5]

მეძინებოდა დიდხანს და ბურანით გაბრუებული, სამყაროს მოწყვეტილი, აღარასდროს დავუბრუნდებოდი ამ შეშლილ სამყაროს, მაგრამ აივნის კარის მინაზე ნაზი კაკუნი ჩუმ ბრაგუნში გადაიზარდა და გამომაღვიძა. ინსტინქტურად გავიხედე მარჯვნივ და ვიფიქრე, რომ მოვკვდი. ან

ცრემლების პრინცესა (მეშვიდე თავი)

-ამაზე არ იფიქრო, კარგი? უბრალოდ არ იფიქრო. ხანდახან მოიქეცი ისე, როგორც გსურს. მერე რაა რომ შენ შენ ხარ. რადგან ლექციებს კითხულობ და ლექტორი გქვია, იმას არ ნიშნავს, რომ ყველა შენ სურვულზე უარი თქვა. მით უმეტეს,

ბუმერანგი.მეორე ნაწილი 12 თავი.

-მამაჩემს დანაშაული არ ჰქონდა, გაგა ეს შენ იყავი და ხარ ცოდვებით სავსე.დანაშაულით მოდი ამ კომპანიაში და დანაშაულით ხარ დღემდე აქ.არავის შეეკითხე ეს სკამი შენ გეკუთბოდა თუ სხვას,ეს სკამი გიფარავს,ეს სკამი გიცავს იმ სიბინძურეებისგან რომელსაც სჩადიხარ

მადერა [თავი 4]

რომ გითხრა, რომ სწორედ ამ სცენარით ველოდი დღევანდელი საღამოს განვითარებას, წამომყვები?“. „მაკა რომ მოვა, თერმომეტრს გამოვართმევ. აშკარად სიცხე გაქვს და ბოდავ“ - ჩავილაპარაკე აგდებულად. „მართლა მაგარი ქალი ხარ“ - მიღიმოდა უაზროდ. ოთახიდან აღარც

შენელებული გულისცემა (18 თავი)

თვალები დახუჭა და ტყვიის გასროლას დაელოდა, როცა მოვლენები სრულიად სხვაგვარად წარიმართა. ირგვლივ თითქოს ყველაფერი გათეთრდა და ხმის გამაძლიერებლით დაჩის ნაცნობი ხმა გაის

ცრემლების პრინცესა (თავი მეექვსე )

თათია რობოტივით დაემორჩილა. გუგამ ისევ მკერდზე მიიკრა მთელი ძალით. თათიას სხეული გაუთბა. გული გაუთბა. საოცარი სიმსუბუქე იგრძნო. გულისცემა გაუხშირდა. მოსწონდა ეს მდგომარეობა. ვერ აცნობიერებდა რატომ. უბრალოდ მოსწონდა და მორჩა.

ჩემი სასჯელი ხარ (2თავი)

ანამ კარი აკანკალებული ხელებით გააღო და თვალი სიბნელეს გაუშტერა, გრძნობდა რომ ამ წამიდან მისი ცხოვრება თავდაყირა დადგებოდა

ბუმერანგი.მეორე ნაწილი თავი 11.

-ყველა ტკივილი მწარეა,ისე როგორც ჩემი მაგრამ ვალერას ტკივილი ძალიან მძიმეა,მას საცოლე ჯერ გაუპტიურეს და შემდეგ კი მოკლა ზვიადიმ და ამ ყველაფრის გამო ის არ დასჯილა,მოვა დღე რომ გადაიხდიან,დაისჯებიან.ამ ყველაფერთან ერთად კი ბიზნესი ბიზნესია

სამი დღე (4 თავი)

მეგონა შენ უფრო დაგინდობდა ნაკაშიძე ვიდრე მე. - როგორც ხედავ არავინ დამინდო. შენი ჩათვლით. აღარ დამირეკო და მითუმეტეს აღარ დამენახვო ლეო ძნელაძე თორემ საკუთარი ხელებით ამოგთხრი თვალებს . - ბოლო სიტყვა უყვირა და ტელეფონი გათიშა. წამოწოლა უნდოდა

ცრემლების პრინცესა (თავი მეხუთე)

იცი თათია, ხვალ ან ზეგ ისევ ისე მოვიქცევი შენთან, როგორც აქამდე ალბათ. მაგრამ რახან ახლა ასე ვიქცევი, იმას არ ნიშნავს რომ მებრალები. უბრალოდ გჭირდება ვიღაც, ვისაც გვერდით იგრძნობ. მოდი დღეს მე ვიყო ეს ადამიანი. უბრალოდ, ყოველგვარი ახსნა