შენამდე! (I თავი)

-რა მოხდა?-წარბ აწეული ვეკითხები.მინდა თვალებში ვუყურო მაგრამ არ გამომდის.ქვედა ტუჩს გამუდმებით კბილებით აწვალებს და ჩემს ყურადღებას იქცევს.მხოლოდ ახლა ვამჩნევ,ბიუსჰალტერი არ აცვია,მაისური სრულად აქვს ტანზე მაგრამ მაინც ვხვდები,

ალუბლის კუნძული (თავი პირველი)

კარზე კაკუნი გავიგონე ის იყო წამოდგომა დავაპირე,რომ კარები მექსინმა შემოაღო.მაქსი ჩემი საუკეთესო მეგობარია (ძალიან უცნაური გოგონაა).ჩემსავით ისიც ყველა ჩვენი თანატოლისაგან განსხვავდება.

ქრისტეფორეს სამფლობელოში {11 თავი}

-რა თამაშს თამაშობ?-თვალები დააწვრილა -არაფერსაც არ ვთამაშობ ქრისტეფორე-ხელი გააშვებინა -შენ მე ნუ მასწავლი ვინ როდის თამაშობს!-წარბები ზემოთ აზიდა

ბაბნიკს შეუყვარდა (თავი 22)

-ჯერ არ დამიმთავრებია.შენ ზღვარს გადააჭარბე და ამისთვის როგორც წესი ისჯებიან. თვალები დააწვრილა და ტუჩის კუთხე ჩატეხა.მია საწოლში შეწოლას აპირებდა ცალი ფეხი რომ გაუშეშდა ჰაერში და სწორედ მაგ დროს ინანა, რომ ეს გეგმა ამოიჩემა.თუმცა მისი რაღაც ნაწილი

ნათლის მფენი თავი 2

- ელიზაბეტ დაწყნარდი ვიცი შენთვი ეს ყველაფერი შოკის მომგვრელი და თავზარდამცემია მაგრამ ეხლა საღი გონება გჭირდება რადგან ყველაფერი სწორად განსაზღვრო და გაანალიზო

ჯაშუში. (თავი 1)

მანქანიდან გადმოვიდა და სახლში სწრაფი ნაბიჯით შევიდა. მე სახლს უკნიდან მოვუარე, სიტუაცია დავზვერე და ღობეზე გადავძვერი. ფრთხილი ნაბიჯებით მივიწევდი წინ, რომ ხმაური არ გამომეწვია. გააზრებაც ვერ მოვასწარი ისე

ქრისტეფორეს სამფლობელოში {10 თავი}

შეგუება... უბრალოდ შეჩვევა მწარე რეალობასთან. სურვილი წარსულის დავიწყებისა,ამ მწარე რეალობისა.

ტკივილი და სხვა გრძნობები... (თავი მეორე)

-ისე იცი თენგოს ძალიან მოეწონე.-იცინოდა მაგრამ მე ავნერვიულდი მის სიტყვებზე ვეცადე არ შემემცნია აღელვება.-რაო აბა?-ვიღიმოდი არმინდოდა შეემჩნია. -ლამაზი გოგოავო და ხელიდან არ გაუშვა თორე....

როგორ მოვარჯულოთ ტირანი (თავი 5 )

ინტერესით ვაჩერდები მისი ხელის მოძრაობას,უცბად აზვრენს გრძელ თითებს შარვლის უკანა ჯიბეში და პატარა შავ კოლოფს მუჭაში მაშინვე იქცევს. დაახლოებით ვხვდები ახლა რის გაკეთებას აპირებს,ხოდა მეც უკვე გეგმას ვადგენ როგორ მოვგუდო ეს ადამიანი იქამდე სანამ

აბლაბუდა (მეთორმეტე თავი)

ჩემი პალაპატაში შესვლა დიდად არც ახლედიანს შეუმჩნევია. თვალებგაშტერებული თეთრად შეღებილ კედლებს ისე უმზერდა, წამწამების ხამხამიც კი დავიწყნოდა. მისი სისუსტის მიმანიშნებელი, ლოყაზე ჩამოგორებული ობოლი ცრემლი, ქალმა უხეში მოძრაობით მაშინვე მოიწმინდა.