სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.მესამე ნაწილის 1 თავი.

-შენს ლაქს ისეთი მძიმე სუნი აქვს,ტარაკანასაც კი უჭირს ამ სახლში გაჩერება.მე ვერ შევძელი მარტო შენგან თავის დახსნა,ყველა და ყველაფერი შენ გაგირბის. -საზიღარი კაცი ხრ და თან აუტანელი,როგორ გავძელი ამდენი წელი შენს გვერდით.

ქრისტეფორეს სამფლობელოში {14 თავი}

-ხვალამდე,ნერვების მომშლელო! -ხვალამდე,ცუდო ბიჭო! ოხ,ეს შეფარული ღიმილი.

ძმები (თავი 12)

-იიიი, იუმორიც როგორი ერთნაირად დასახვეწი გაქვთ._ძალით გაიღიმა და უფროს ძმას გვერდით ამოუდგა -შენ ჯობია ძალები ენის ტლიკინში კიარა სახლში ასვლისთვის დახარჯო. -რომელ სართულია?_გასაღები ჩამოართვა ბიჭს ლილუმ.

რელიგია და სიყვარული (1 თავი)

ხშირად მიუყენებიათ მისთვის შეურაწყოფა არაფერი უთქვია, მაგრამ როგორც კი რელიგიას და მშობლებს შეხებოდნენ ყველა მოთმონების ძაფი წყდება და შეტევაზე გადადის. იმის გამო რო კარგი მოსწავლე იყო არ რიცხავდნენ სკოლიდან.მოდით ახალა

სასიყვარულო თამაშები ( თავი 6- დასასრული)

ერიხ მარია რემარკის ჰკითხეს -,, და მაინც რა არის მონატრება? ". და მან უპასუხა -,, ეს არის განუზომელი ტკივილი, ტკივილი რომლის ჩაცხრობის იმედი ყოველთვის გაქვს, მაგრამ არასოდეს ქვრება.

ძმები (თავი 11)

-ვერ მიაგნეს, ბედი მისი მკვდარი არაა და იმედია სანამ ვნახავ მანამდე მოკლავენ, თორემ ჩემივე ხელს გავისვრი საკუთარი ძმის სისხლში, მისი დაკიდების გამო სიცოცხლე გამიმწარდა_ბრაზით ჩაილაპარაკა ლილუმ.

ვერ დამემალები (თავი 3)

ლილემაც ვერ შეიკავა ცრემლები, ამდენ ემოციას ერთად ვეღარ გაუძლო და სასწრაფოდ თავის ოთახში აირბინა. საწოლზე წამოწვა და დემეს სიტყვებზე დაიწყო ფიქრი. ნუთუ ბიჭი მის გრძნობებზე ასე სასტიკად თამაშობდა? ვეღარ დაიძინა, თუმცა რა დააძინებდა....

ძმები (თავი 10)

-ახლა მკვლელობას აღიარებ ბატონო გიორგი? ორი გამომძიებლის წინ?_გაბრიელი ეცადა მოწოლილი თავბრუსხვევა დაეიგნორირებინა და საქმეზე გადართულიყო. -არააა, მე მკვლელობას ორი გვამის წინ ვაღიარებ_თვალი ჩაუკრა ბიჭმა და იარაღი შემართა.

ნატალი, კამერონი და ნიუ-იორკი. (თავი 1)

როგორც კი ჩავედით, ტაქსი გავაჩერეთ და ჩვენს ბინამდე წავედით. სიტყვები არაა საკმარისი იმის გადმოსაცემად, რასაც მე ვგრძნობდი და ვხედავდი. ეს უბრალოდ გასაოცარი და გამაგიჟებელი იყო.

აბლაბუდა (მეცამეტე თავი)

- მიუხედავად იმისა, რომ მიმოწერას ვაგრძელებდით, შეხვედრას აღარ ცდილობდა, თითქოს დრო მომცა სიტუაციის გასაანალიზებლად. მიმოწერაც შეამცირა, ზოგჯერ რამდენიმე დღეც იკარგებოდა, შემდეგ ისევ გამოჩნდებოდა და ისე აახლებდა დიალოგს, თითქოს არც არაფერი მომხდარა.