ჩვენი ამბავი (თავი XI)

მეღიმება და არაფერს ვამბობ.ჩაის სახლის წინ მანქანას აჩერებს,შევდვართ და კუთხეში თითქოსდა განმარტოვებულ მაგიდასთან ვსხდებით..ჩაის და ბლინებს ვუკვეთავთ.ამჯერად საუბარს მე ვიწყებ.

შუა ღამის ანგელოზი .თავი 2.

ბარიდან გამოვედი, თვალებმა დაინახეს რეალური სამყარო და ფერადი განათებებისგანაც დაისვენეს. გავუყევი ქუჩას და პირველივე გამვლელ ტაქსიში ჩავჯექი, ნასვამ მდგომარეობაში ვიყავი ამიტომ უცნაურად მეჩვენა ის რომ მანქანა არც ყვითელი იყო და არც 'TAXI' ნიშანი

შემიყვარდა (1 თავი)

ზლაზნით ავდექი ჩემი უაზრმაზარი საწოლიდან და საწოლის წინ, ჩრჩოში ჩსმულ ასევე უზარმაზარ სარკეში შევავლე ჩემს თავს თვალი. მოკლე ხვეული თმით, პატარა ცხვირით, დიდი წითელი ტუჩებითა და მწვანე თალებით ვიყავი დაჯილდოვებული,

90-იანების ბავშვები (3 თავი)

-აღარასდროს გავისვრი!-ისეთი მკაცრი ხმით იტყოდა ხოლმე ეს თითის ტოლა გოგო,რომ ალბათ ვერავინ შეძლებდა შეწინააღმდეგებას. -არც დაგჭირდება,რადგან ყოველთვის მე ვიქნები შენ გვერდით!

ბაბნიკს შეუყვარდა (თავი 6)

-რა გიპასუხე მაშინ,როდესაც მკითხე მომწონდი თუ არა? და მოუთმენლად დაველოდე პასუხს. შეგრძნებით მივხვდი,რომ სკაის ტუჩები ღიმილმა გააპო.თავი გაასწორა და მითხრა. -შენ მითხარი,ეს კითხვა მაშინ დამესვა,როდესაც გავიზრდებოდით.დრო იწურება მიაკო,მეკი შენს

სამიზნე || (თავი 5)

-ნენეს რითიც უთვალთვალებდნენ_ჩუმად ჩაილაპარაკა ანდრიამ და დაჩის მიაჩერდა, რომელიც ფურცელზე რაღაცეებს ინიშნავდა.-გასაგებია, დიდი მადლობა ლალი_ტელეფონი გათიშა და ბიჭებს მოუბრუნდა -იცნობდეთ და გეშინოდეთ თეიმურაზ გამცემლიძე.

ბაბნიკს შეუყვარდა (თავი 5)

-სკაი...-ბოლოჯერ ხმაწართმეულმა ამოვთქვი,ძირს დავეცი და სწორედ ამ დროს გაიღო კარი,დავინახე სინათლე და ფერწართმეული სკაი,მაგრამ ჩემს თვალებში კვლავ სიბნელე ჩამოწვა. სკაის თვალებიოს ფერი. შავი.

90-იანების ბავშვები (2 თავი)

რია ონიანი ბოლო ერთი თვის განმავლობაში გამუდმებით გრძნობა მასზე ადევნებული ძაღლების სუნს,მაგრამ თითქოს ამით ერთობოდა.როცა საჭიროდ თვლიდა მათ ცხვირწინ აკეთებდა ყველაფერს,თამაში რომ მობეზრდებოდა,ისე უცებ გაუჩინარდებოდა ხოლმე,რომ კაცი თვალის

მეზობელი 6 თავი

-ნატო -ხვალ სახლში გადაასვენებენ -ისევ ტირილი დავიწყე -ნატალია -ხო -დაინახე ხო?

ბაბნიკს შეუყვარდა (თავი 4)

თვალებში წამიერად შემომხედა და გვერდით ჩამიარა და სახლიდან გავარდა,კარების მიჯახუნების ხმა აქაც კი გავიგე.ეს შემოხედვა არ გავდა მუქარას ,ეს უფრო...ბოდიშის მსგავსი რაღაც იყო,ან უბრალოდ მომეჩვენა.