ჩვენ (თავი 12)

დაიწყო ახალი დღე, ახალი ემოცებით სავსე.. ავალიანმა პირობა შეასრულა, თამთა ანისთან დატოვა და ბიჭები უნდა ენახა.. - რა ხდება ახალი შენკენ? სიგარეტს მოუკიდა ბენდუქიძემ და ფანჯარა გამოღო - რავი თამთ არაფერი როგორც ხედავ ისეა ყველაფერი - ყავა ჩამოვისხი

დრო! თავი 37 (დასასრული)

იმიტომ რომ მინდოდა კმაყოფილმა გასცა პასუხი თეოდორეს კითხვას ისე ააქნია ფეხები ბავშვივით - ყველაფერს აკეთებ რაც გინდა? - არა - აბა მაინდამაინც ეგ რატო გააკეთე? - იმიტომ რომ გამეკეთებინა ის რაც მინდა, - და რა გინდა?

შენზე უფროსია,არ შეეფერებით (თავი 9)

- მამა მშვიდობაა? რა სახე გაქვს -მამი არ მინდოდა რო დღევანდელი დღე ჩამეშხამებინა ,მაგრამ სხვა გზა არ მაქვს უნდა გითხრა რა -მშვიდობაა სიმამრო ? - მშვიდი ტონით მიმართა ანდრონიკემ -კაროჩე დედაშენს ველაპარაკე,გაგიჟდა გადაირია.მაგრად ვიჩხუბეთ და

დაცემული ანგელოზები თავი2 (ნაწილიI)

-რამდენი წლის იქნებოდა - მეკითხება ხმადაბლა -ათი წლის - ვპასუხობ ძლივს გასაგონად -შენ როგორ ფიქრობ რატომ? - მეკითხება და სანთებელას ხელში ათამაშებს. -ამბობენ ანგელოზები ღმერთს თავისთან მიჰყავსო.. ზედმეტად კარგი იყო იმისთვის, რომ ასეთ სამყაროში

შენზე უფროსია,არ შეეფერებით (თავი 8)

-ჩემო სიმპატიურო , ვისიხარო შენო - პატარა ბავშივით წაეკეკლუცა კატო სანდროს -ოჰ ჩემი უფრო სიმპატიურია - მიეხუტა ნატალია გიორგის -ღმერთო ჩემო თავი ბანკეტზე მგონია , ჩემს მამაკაცზე ტრაბახიც არ მჭირდება - ამაყად განაცხადა ტაისიამ და მისი სილამაზით

შენზე უფროსია ,არ შეეფერებით (თავი 7)

-დედა რისთვის მირეკავ? -უკვე მოგბეზრდი? რანაირად იქცევი, ერთი სიტყვა არ დაასველე რო მიდიოდი, მამაშენთან კარგად იჭორავე -ვთიშავ დედა ! გაბრაზებულმა დაკიდა ყურმილი და ანდრონიკეს არაფრისმტქმელ მზერას გაუსწორა თვალი -ცუდად ნუ გაიგებ ამ ‘’ფულიანი

შენზე უფროსია,არ შეეფერებით (თავი 6)

-საწოლი მზადაა , შეგიძლია დაიძინო - გაბრაზებით მიუგო და ორკაციან საწოლს ზეწარი ნახევრად გადახადა,თვალით ანიშნა დაწექიო, თვითონ კი ერთკაციან საწოლზე ჩამოჯდა,ფეხსაცმლის გახდა დაიწყო -ჯერ ერთი აქეთ შენ დაწვები - ბარბაცით მივიდა ტაისიასთან და საწოლზე

შენზე უფროსია,არ შეეფერებით (თავი5 )

-ვა სვანეთში? აუ როგორ მაინტერესებს - ნატალიას სიხარულს საზღვარი არ ჰქონდა -შენ რა სვანეთში არ ხარ ნამყოფი პატარავ - მზრუნველად ჰკითხა გიორგიმ საყვარელ ქალს -აუ არა სიცოცხლე, უზომოდ მინდა - კისერზე ჩამოეკიდა მამაკაცს

შენზე უფროსია,არ შეეფერებით (თავი 4)

მიიკრო ქალი სხეულზე, თითქოს ვინმე წაართმევდა და გამხეცებულმა დაუკოცნა ბაგეები -მოიცადე - ძლივს წარმოთქვა ტაისიამ ერთი სიტყვა -ჭკუიდან ნუ გადამიყვან ტაი, არც იფიქრო გაქცევა - ღრმად სუნთქავდა მამაკაცი მის სახესთან და სიტყვებს თავს ძლივს უყრიდა

გერგეთისკენ მიმავალნი 2 (თავი 8)

- ნაღდი ცხოვრება ბრძოლებს შორის ინტერვალებში ყოფილა. გვიან მივხვდი ამას. მარტო იქ ხარობს ძმობა, სიხარული და ბედნიერება.