მუდმივ ხმაურში... 9 თავი

მეორე დღეს უკვე ქალის სახლთან იდგა და დაცვას ესაუბრებოდა. -გამარჯობათ, ქალბატონმა დამიბარა, შეკვეთას დააგვიანდა და გთხოვთ მალე უთხარით სანამ სამსახურიდან მომხსნიან_გამწარებული სახით ეხვეწებოდა ნინი დაცვას და შეშვებას თხოვდა. 15 წუთში ქალის ოთახისკენ

სანდრო (მეორე თავი)

-აუ კაროჩე რა. წუთები და წამები მითვალე კიდევ რა..უკმაყოფილო ბარიტონი გაისმა.თავი მივატრიალე და ვიღაც უცნობი,მაღალი,საკმაოდ სიმპატიური ბიჭი შემრჩა ხელში.პირველად რაც მის გარეგნობაში შევამჩნიე მისი მწვანე თვალები იყო.

იღბლიანი შეცდომა (თავი მეცხრე)

თბილისამდე ისე ჩამოვედი, ვერაფერი გავიგე. გზას ვუყურებდი, თუმცა ფიქრები სხვაგან გამირბოდა. ისე ვგრძნობდი თავს, თითქოს პირველად მომეწონა ვიღაც, თითქოს აქამდე ეს გრძნობა არ განმიცდია, თუმცა, ჰო , ეს გრძნობა სრულიად განსხვავებული იყო, საოცარ სიმსუბუქეს

უნებლიე მოწმე (თავი მეთერთმეტე)

-რა თქმა უნდა, ნანახი გეყოლებათ. თქვენთან მუშაობდა და აღმოჩანდა ,რომ არაერთი დანაშაულიც აქვს ჩადენილი -მაგ დანაშაულებებსაც იმედია მე არ მომაწერთ

გიჟური დღეები (თავი 1)

ოდნავ დაწყნარებული ვტოვებ პარკს და ფეხით მივალაჯებ ჩაფიქრებული, უმისამართოდ. არა, რა უნდოდა? რას დამაგლიჯა ნერვები! ჯიბეში ვიწყობ ხელებს და ტკიცინა ქაღალდებს ვგრძნობ ხელის გულზე. ჯანდაბა! უკვე სამი საათია და ბანკიც გატენილი იქნება ხალხით.

*სისხლიანი პაემანი* (თავი 17)

- გაჩუმდი! გაჩუმდი! დაიღრიალა და ხელები სახეზე აიფარა. - არ მინდოდა,ვაპირებდი შენთვის ყველაფრის თქმას,უბალოდ მიჭირდა დათა,მიჭირდა... ცრემლები ახრჩობდა,სიტყვას ძლივს აყოლებდა ერთმანეთს და სახიდან ხელებს არ იშორებდა. - რატომ არ გესმის,მიჭირდა თქმა

თქვენ მკვლელის საკუთრება ხართ ქალბატონო (#თავი1)

ცივა. ქუჩაში მანქანები მოძრაობენ სწრაფად... ლილე ნელა მიუყვება მტკვრის სანაპიროს... უცბად ფეხის ხმა გაიგონა მერეკი გასროლის ხმა... გული დაუმძიმდა... გაქცევა უნდოდა მაგრამ ადგილს მიეყინა... ისევ მძიმე ნაბიჯების ხმა გაიგონა დამერე ცხვირის ნესტოების

შრამიანი (თავი 2)

უხეშად მიკრავს სხეულზე და თავს უკან მაწევინებს.ყელზე სველი კოცნით იკვლევს გზას და საწოლზე მაგდებს.. ვერაფერს ვამბობ.. ტანჯა მსიამუვნებს. მისი ბასრი წვერი ჭკუას მაკარგვინებს.

სექტუმ სემპრა I თავი (ჰარი პოტერის ფანფიკი)

-არაერთხელ მითქვამს ჩემო ბიჭო, მე ჩემი დრო ამოვწურე ჰოგვორტსში და რაც შემეძლო გავაკეთე. დარწმუნებული ვარ მოიძებნება ის ვინც ყველაფრის დაბრუნებას და გამთელებას შეძლებს. ის იმედი რომელიც ჰოგვორტსის

არჩევანი (თავი 8)

რატო ეძახის ზოგი ადამიანი ზოგ ისტორიას რომ არარეალურია?უნდა თქვას ეს არარეალური რეალობაა...ისტორია ეს არაა გამოგინილი რამ ესაა იგივე რაც ფიქრები ოცნება და გრძნობები.როცა წერთ გრძნობთ, ფიქრობთ და ოცნებობთ.