*სისხლიანი პაემანი* (თავი 13)

ტუჩზე მოწყვეტით აკოცა და ტერიტორია დატოვა. ანასტასია ჯერ კიდევ იჯდა და ვერ ინძრეოდა,ერთ ჭიქას მეორეს აყოლებდა,არასდროს მონდომებია სასმელი ცხოვრებაში ასე ძალიან.

ბოლო რეისი-მეხუთე თავი (გახსენება) ...დ ა ს ა ს რ უ ლ ი

გიორგი იდგა და თვალს არ აშორებდა მოხუც ქალს და გონებით უბრძანებდა,რომ დაეტოვებინა მისი სახლი.ქალი საზარლად ხარხარებდა.ირგვლივ ყველაფერი ზანზარებდა.მის სიცილის ხმა კი იზიდავდა დაკარგულ სულებს,რომლებიც მიწიდან ამოდიოდნენ და გიორგის ჩათრევას ცდილობდნენ

მე შენამდე თავი10

უცბად იარაღის დამაყრუებელი ხმა გაისმა,მუცლის არეში მწვავე ტკივილი ვიგრძენი,გავიგე დამიანე როგორ მიყვიროდა ცრემლად იღვრებოდა და ყვიროდა.სახეზე ხელი მოვკიდე და გავუღიმე

ცუდი წარსული ბედნიერი მომავალი (თავი 9)

სახლში, როდესაც შევედით ჩემმა ძმამ დაიწყო. -ვსო გეყოთ ახლა ჩვენც აქ ვაართ, რა პატარა ბავშვებივიით იქცევით?- გაბრაზება დაეტყო ხმაში. მე კიდევ მივედი, ჩავხუტ და თავი მოვისაწ.....

წარსულის კვალდაკვალ თავი 1

არასდროს ქრება წარსული და არც წარსულში დაშვებული შეცდომები იშლება.ის რაღაც პერიოდი მიიძინებს,სადღაც მიიბუდებს და ელის შესაფერის დროს რომ დღის სინათლე იხილოს და გამოაშკარავდეს.თან ისეთ დროს რომ ორი ადამიანის ბედზე მნიშვნელოვან გავლენას მოახდენს.

სიყვარული თუ უბრალოდ აკვიატება?!(4 თავი)

მაქსიმეს წასვლა ჩემთვის დიდი დარტყმა იყო მიმატოვა ტაძარში,მიყვარდა ძალიან მიყვარდა ან იქნებ არც მიყვარდა?! მაშინ მხოლოდ წყენა გულისტკივილი ვიგრძენი,მიგვატოვა მე და ჩემი პატარა რომელიც ჯერ ერთი კვირის იყო, ჩემს სხეულში სულ რაღაც მხოლოდ ერთი კვირა

მუდმივ ხმაურში... 4 თავი

მიმი, შენი აზრით რამდენად დიდი უფსკრულია ოცნებასა და რეალობას შორის? -არ ვიცი, დიდი ხანია აღარ მიოცნებია. -გთხოვ რა დამელაპარაკე, მინდა მეგობრები მაინც ვიყოთ, ერთად გვძინავს, ერთმანეთი მოგვწონს, ახევარ დღეს ერთად ვატარებ, მეგობრები მაინც ხომ უნდა

უბედური შემთხვევა? (თავი 3)

ნია პირდაპირ ლიზას ოთახისკენ წავიდა.კარები გააღო და გაოგნებული დარჩა იმით,რაც დაინახა.წამით ყველაფერი გაეყინა,მოკვდა და თავიდან დაიბადა.ხელის შეშლა,მით უფრო სკანდალის მოწყობა არც უფიქრია,უხმოდ აპირებდა გამოსვლას,

პორფირია ( თავი 1.უკანასკნელი გზა )

იმ დილით ზუსტად ისეთი ამინდი იყო,როგორიც ბებიას უყვარდა.წინა საღამოდან მოყოლებული შეუჩერებლად წვიმდა,ქუჩები თითქმის დატბორილიყო. წვიმისაგან დამძიმებულ მიწაზე ფეხის ყოველი დადგმისას ორმოები კეთდებოდა,რომლებიც წყლით ივსებოდა,შემდეგ კი ბუშტებიანი

მარიონეტი (თავი ორმოცი)

თბილისში დაბრუნების შემდეგ შავნაბადას სამხედრო ბაზაზე სულ რამდენიმეჯერ იყო გიგა ნამყოფი. ყოფელთვის უჭირდა აქ ამოსვლა. მოგონებები, რომელთა დავიწყებასაც ასე მონდომებით ცდილობდა, სულაც არ იყო ასე მარტივად გასაქრობი. ახლაც თანამებრძოლებით სავსე ეზოს