შენსკენ სავალი გზები თავი 10

ცხოვრება ხომ გამოცდას ჰგავს არა? რომელსაც ან ,,ჩააბარებ,, ან ,,ჩაიჭრები,,. ჩვენ ადამიანები ვეგუებით თანაბრად ცუდსაც და კარგსაც, ხან ვტირივართ, ხან ვიციცინივართ,ხან სევდა გვიპყრობს, ხან სინანული გვჭამს შიგნიდან . იქნებ მე შემეშალა?

გერგეთისკენ მიმავალნი 2 (თავი 6)

ფეხებში ძალა გამოეცალა ლიქოკელს. უნებურად მუხლებზე დაეცა. რაღაც დაგუბებული, გამოშვებას და გამოთავისუფლებას მონატრებული ამოვარდა კაცის გულმკერდიდან. ამოოხვრას, ამოსლუკუნებას ჰგავდა თავიდან. თუმცა თითქოს მოშიებული, დაბმული და სადაავებიდან მოჭიმული

ჩვენ (თავი მეათე)

- ირაკლი - გაოცებისგან ენა მუცელში ჩამივარდა,სახეზე ალბათ ფერი მეცვალა,გაუაზრებლად მივვარდი და მის სხეულს ავეკარი,ისე ძლიერ ვეხუტებოდი,მეგონა სიზმარში ვიყავი - რომ კარგავ მერე აფასებო თუ როგორარიო? - იცინის - მოკეტე - მის სხეულს გავეცალე და სახლში

გერგეთისკენ მიმავალნი 2 (თავი5)

ყოველთვის სჯეროდა, ნამდვილი მეგობრობა მრავალი, მრავალი წლის განმავლობაში, სამუდამოდ გრძელდება. ის ყველა გამოცდას უძლებდა, როგორც დროის, ასევე მანძილის მიმართ. ეს არის ურღვევი ძმობა, ცხოვრებით გამოცდილი ძვირფასი საჩუქარი, რომელიც თვალის ჩინივით უნდა

ჩაკეტილი სივრცე 3 თავი

-ეზოშია-დანახვისთანავე მითხრა ვაჩემ და გამიღიმა. საპასუხოდ მეც გავუღიმე და აივანზე გავედი.

ჩვენ (თავი მეცხრე)

ი როგორიც ხარ ირაკლი , ყველაფერი ვიცი , თემურს უნდოდა სწორ გზაზე დაეყენებინე ამდენი წელი და ჩემთან იმიტო გამოგიშვა , საზღვარგარეთაც იმიტო გაგიშვეს რომ ამ მაფიოზური საქმეებისგან შორს ყოფილიყავი , მაგრამ იქაც დააშავე, რატო ცდილობ შეინიღბო და დამიმალო

დრო! თავი 36

რაზე მისმენ, - მოყევი სალო რა ხდება შენს თავს, რატო არაფერ მიყვები? რატო ჩამომშორდი ასე ვერ ვხვდები, ან რატო შეიცვალე, სადაა ის თუნდაც ცინიკური მაიმუნობებით სავსე გოგო? რატო ჩაანაცვლე ამ განადგურებული სახით მოწყენილი, უღიმღამო ხასიათით, სხვასაც

ჩვენ (თავი მერვე)

- მომიახლოდა ჩემი ხელები მის ხელებში მოიქცია და თვალებში ჩამხედა , ვეღარ გავუძელი მის მზერას,ვიძირებოდი მის თვალებში,მისი სუნი,მისი ხმა პიკზე მივყავდი, თითები მის ოდნავ წამოზრდილ წვერს შევახე და ჩვენ შორის მანძილი დავფარე კოცნით..

Garden of four seasons (10 თავი)

დაიწყო წვეულება!ეშლი,ლეო,ლუი თავისთავად მოვიდნენ და რაც არ უნდა გასაკვირი იყოს ჯესიკაც.არ მეგონა,რომ მისი ოჯახის გადამკიდე ჩამოსვლას მოახერხებდა,მაგრამ საბედნიეროდ ისიც შემოგვიერთდა ამ მშვენიერ ღამეს.

ერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 4)

მზის სხივებმა როგორც იქნა მისი ფანჯრიდანაც შემოაღწიეს. უკვე აშინებდა ის ფაქტი რომ მზე საერთოდ გამქრალიყო და ისეთ არაამქვეყნიურ ადგილას მოხვდა, სადაც საერთოდ ვერ აღწევდა, მაგრამ შეცდა. აქაც თავისუფლად ელამუნებოდა სითბო, სიყვარულს უხსნიდა, ეალერსებოდა