გეი ბიჭის დღიურები თავი (14)

საავადმყოფოს დერეფნის კუთხეში ვიჯექი და საშიშ ფილმში შეშინებული პერსონაჟივით აქეთ-იქით ვიყურებოდი, ვცდილობდი მომხდარზე არ მეფიქრა, ხალხს ვუყრებდი როგორ დადიოდნენ დერეფანში, როგორ შემოყავდათ ახალი პაციენტები,ვუყურებდი როგორ ტიროდა ხალხი შვილის,

შენთან... თავი 10

-ჩემს თამადობას ტრადიციული სადღეგრძელოებით არ დავიწყებ და იმედია არ მიწყენთ. მინდა დღეს ჩვენი შეკრების ყველაზე დიდი მიზეზი - ჩვენი სიყვარული დავლოცო. სიყვარულის ამ ლამაზ გრძნობას გაუმარჯოს. როცა არ იცი როდის მოვა, რამდენ ხანში, მაგრამ

ბედთან თამაში (თავი 4)

ბატონო ალექს თქვენ სიცილი შეგიძლიათ აუ რომ იცინით იცით რა საყვარელი ხართ,ლოყა რა საყვარლად გეჩუტებათ და....-უცბად თვალები ვჭყიტე ფუ შენი ეს რა ვთქვი,ალექსი თბილი ღიმილით მიყურებდა მე კიდევ ჩემი ენის გამო სად დავმალულ

გრძნობებთან ჭიდილი {5თავი}

მიუხედავად იმ ტკივილისა რაც მის გამო გამოიარა საშინლად უნდოდა მისი ბაგეების დაგემოვმება,თუნდაც წამით. ძალიან უნდოდა გაეგო მათი გემო და მიმხვდარიყო მასავით მწარე იყო თუ ტკბილი. უნდოდა ის რბილი და სისხლივით წითელი ტუჩები თავისაზე ეგრძნო. მხოლოდ

დინა ქალდანი (თავი2)

ღამის სიჩუმეს მხოლოდ შორიდან მომავალი ძაღლების ყეფა არღვევდა, ფიქრებში გართულმა ვერც გაიაზრა რამხელა გზა გამოიარა. უცებ ეხის ხმამ შეაკრთო, გაჩერდა და შემობრუნდა. მთვარის შუქზე შავ სპორტულ შარვალსა და ასევე სპორტულ ზედაში გამოწყობილი,

ჯაშუში თავი 4

-მსუბუქად მოხატე, ძალიან არ დააწვე ფანქარს-მასთან რამოდენიმე სამტიმეტრით დაშორებული ნიკა განკარგულებას აძლევდა, ლილიანს -ნუ მიყურებ, ვიბნები -ნახატისთვის თავი არ დაუნებებია, ისე უთხრა და ღრმად ჩაისუნთქა

ქალბატონი ადვოკატი (თავი 3)

- ნუ მიწვევ - ნუ მოდიხარ ახლოს - რას ვიზავ მაგას მე გადავწყვეტ - ხოდა მეც რასაც მინდა იმას ვიზავ

ხმაური (II თავი)

მე ბოროტი ვარ, ავი ვარ, მახინჯი ვარ... ადამიანებს ცილს ვწამებ,ვატყუებ,ვტანჯავ და მერე სინანული მჭამს, დროთა განმავლობაში ეს იშვიათი გრძნობა გონების ფსკერზე ილექება და მხოლოდ მაშინღა იღვიძებს, როცა ქუჩაში

სურვილი რომელიც მკლავს. (თავი 1)

მე ელენე დეკანოიძე, 27 წლის . ერთ ჩემთვის ჩვეულებრივ დღეს დაიწყო, ყველაფერი ცუდი რაც შეიძლებოდა მომხდარიყო იმ დღეს მოხდა, თავს საშინლად ვგრძნობდი. თავზე ჩამომექცა ჩემი შრომა. ცხვირ წინ მომიკეტეს სამუშაოს კარები. ორი სიტყვა მომიგდეს და დამემშვიდობნენ.

მარიონეტი (ოცდამეთხუთმეტე თავი)

საკუთარ კაბინეტში იჯდა ჩაფიქრებული შალიკაშვილი და დაცვის უფროსის მიერ მიწოდებულ საქაღალდეს ჩაჰკირკიტებდა. ფოტო მასალაზე გამოსახული იყო სულ რამდენიმე დღის წინ ნანახი მოზარდები. თითქოს არაფრით საინტერესო, არაფრით გამორჩეული ბიოგრაფიით, თუმცა ნინოს