დინა ქალდანი (თავი2)

ღამის სიჩუმეს მხოლოდ შორიდან მომავალი ძაღლების ყეფა არღვევდა, ფიქრებში გართულმა ვერც გაიაზრა რამხელა გზა გამოიარა. უცებ ეხის ხმამ შეაკრთო, გაჩერდა და შემობრუნდა. მთვარის შუქზე შავ სპორტულ შარვალსა და ასევე სპორტულ ზედაში გამოწყობილი,

ჯაშუში თავი 4

-მსუბუქად მოხატე, ძალიან არ დააწვე ფანქარს-მასთან რამოდენიმე სამტიმეტრით დაშორებული ნიკა განკარგულებას აძლევდა, ლილიანს -ნუ მიყურებ, ვიბნები -ნახატისთვის თავი არ დაუნებებია, ისე უთხრა და ღრმად ჩაისუნთქა

ქალბატონი ადვოკატი (თავი 3)

- ნუ მიწვევ - ნუ მოდიხარ ახლოს - რას ვიზავ მაგას მე გადავწყვეტ - ხოდა მეც რასაც მინდა იმას ვიზავ

ხმაური (II თავი)

მე ბოროტი ვარ, ავი ვარ, მახინჯი ვარ... ადამიანებს ცილს ვწამებ,ვატყუებ,ვტანჯავ და მერე სინანული მჭამს, დროთა განმავლობაში ეს იშვიათი გრძნობა გონების ფსკერზე ილექება და მხოლოდ მაშინღა იღვიძებს, როცა ქუჩაში

სურვილი რომელიც მკლავს. (თავი 1)

მე ელენე დეკანოიძე, 27 წლის . ერთ ჩემთვის ჩვეულებრივ დღეს დაიწყო, ყველაფერი ცუდი რაც შეიძლებოდა მომხდარიყო იმ დღეს მოხდა, თავს საშინლად ვგრძნობდი. თავზე ჩამომექცა ჩემი შრომა. ცხვირ წინ მომიკეტეს სამუშაოს კარები. ორი სიტყვა მომიგდეს და დამემშვიდობნენ.

მარიონეტი (ოცდამეთხუთმეტე თავი)

საკუთარ კაბინეტში იჯდა ჩაფიქრებული შალიკაშვილი და დაცვის უფროსის მიერ მიწოდებულ საქაღალდეს ჩაჰკირკიტებდა. ფოტო მასალაზე გამოსახული იყო სულ რამდენიმე დღის წინ ნანახი მოზარდები. თითქოს არაფრით საინტერესო, არაფრით გამორჩეული ბიოგრაფიით, თუმცა ნინოს

აღარასოდეს დაგკარგავ (მესამე თავი)

არსებობს გრძნობები, რომელსაც სიტყვით ვერ აღწერ, რომელიც გულს აგიფორიაქებს, არასოდეს მოგასვენებს და ფიქრებით მთელ მსოფლიოს მოგატარებს. სწორედ ასეთ მდგომარეობაში იყო ტესა.

გრძნობებთან ჭიდილი {4თავი}

მარტო მოდიოდა,თითქოს ცდილობდა ნაბიჯები ერთმანეთისთვის აეწყო და მელოდია შეექმა.შემდეგ ფრთხილად წამოსწია თავი. კარგად ახსოვს,14 სექტემბერი იყო.შემოდგომის პირველუ და ცხელი თვე.მზე მის სახეზე მოურიდებლად დაათამაშებდა სხივებს. უცებ დაინახა თუ როგორ

წამის მეასედი (თავი 14)

-დემეტრე ეხლა თუ მოვედი და გწვდი თმებში...თუმცა სად გაქვს თმები...ჩემ ჯინაზე გადაიპარსე არაა?!...ვაი დაქალი მითხოვდება და ჯერ თვითონაც არ იცის...რეებს ვლაპარაკობ!

ხმაური (I თავი)

ჩაბნელებულ ოთახში მხოლოდ საათის ისრების და ხმამაღალი ფიქრების ხმაურია. ოთხკუთხედი სარკმლის პირას მდგარი ყვავილი საშუალებას არ აძლებს მთვარის სხივს ოთახში შემოიჭრას და ჩრდილად იქცეს.