როცა მოვკვდი (თავი მეექვსე)

ყველა ნატკენი ჭრილობა გამიმხსნა და ზედ მარილი დამაყარა სებამ. გამახსენდა ყველა ძირს დანარცხება, ყველა მარცხი და დაბრკოლება. გამახსენდა ის დღე როცა ბავშვთა სახლიდან წამოვედი და წასასვლელი არსად მქონდა, მერე როგორ შემიფარა მოხუცმა თამარა ბებომ, როგორ

საკუთარი ბედნიერება(მესამე თავი)

,ხმა ვეღარ ამოიღო ლანამ,იქვე რომ არ ეტირა სწრაფი ნაბიჯით გამოვიდა აუდიტორიიდან და კიბეებზე დაეშვა. -ლანა მოიცა ნუ გარბიხარ,მეც შენთან ერთად წამოვალ.მოესმა ბექას ხმა. -არ მინდა მარტო ყოფნა მირჩევნია,შენ კი შენს მეგობრებთან დაბრუნდი,თქვა და ცრემლებით

მე დედა ვარ (თავი 4)

მე და ალექსი მიშიკოს წყალობით შუა ზამთარში ქუჩაში აღმოვჩნდით. ვერავის ვთხოვდი დახმარებას ამიტომაც ჩემს შვილს ხელი დავავლე და სვანეთში წავედი. მიშიკოზე ძალიან ვიყავი გაბრაზებული თუმცა ეს გასაკვირიც არ იყო. მეგონა, რომ სხვები მასში ცდებოდნენ და ჩემი

სამაგიერო - I თავი -

_აიღე!_მითხრა მან და წითლად შეფუთული ყუთი მომაწოდა. _არ არის?_გამოვართვი და სასაჩუქრე პარკის გახსნა დავიწყე. _დაბადების დღის საჩუქარია. _ჰო? მადლობა ჩემო კარგო. _ტყუილად მიხდი მადლობას, ჩემგან არ არის. _აბა?_აბა?_გამომცდელი მზერა მივაპყრე სალომეს და

ახალი სიცოცხლე (თავი 2)

სახლის კარი დაღლილმა შეაღო, უკვე შუადღის 2 საათი იყო, იმდენად მადისაღმძვრელი სურნელი გამოდიოდა სამზარეულოდან დაბანას ვიღა დაეძებდა კუჭი ამოხტომაზე გაუხდა. -ლიზაა, გამახსენე დღეში ათასჯერ რომ ვთქვა მადლობა ჩემთან რომ ცხოვრობ_უცებ ხელებ დაბანილი

ცუდი ბიჭების სასტავი (თავი მეთორმეტე)

გუშინდელი ღამიდან თითქმის არაფერი ახსოვდა, უბრალოდ ალკოჰოლისგან თავის ტკივილი ქონდა გამოყოლებული. ფილტვები დაუბინძურა თბილისის ჰაერმა, დაბინძურებულმა ჰაერმა. ვერასდროს იტანდა თბილისს, წარმოუდგინეთ და სოფელში ცხოვრება უნდოდა, წყნარად მშვიდად

სანამ შევხვდებოდით თავი 1

ყველაფერი ხუთი წლის წინ დაიწყო..მაშინ,როდესაც უზარმაზარი საავადმყოფოს დერეფანში მოუსვენრად ვცემდი ბოლთას კედლიდან-კედლამდე და თავს ცხოვრებაში პირველად ვგრძნობდი საშინლად უსუსრად და არაფრის მაქნისად,სწორედ მაშინ როდესაც ვაანალიზებდი რომ შესაძლებელია

წამის მეასედი (თავი 4)

ნოეს თვალებში ჩავხედე...მივხვდი რომ ვახსოვდი. -ელენა.-გამიღიმა მან და ამით ჩემი ვარაუდი დაადასტურა. -ერთი წუთით...-ჩაერია ლიზა.-ერთმანეთს აქამდეც შევხვედრივართ არა?... -დიახ,მაშინ ვერ მოვასწარით ერთმანეთის გაცნობა.-ლიზას ხელი გამოუწოდა.-ნოე.

საუკეთესო ჩემში (თავი 10)

ძალიან ცუდად ვიყავი,ვერ ვიაზრებდი რა მოხდა და რა მოხდება შემდგომში საერთოდ მაგიჟებდა მაგაზე ფიქრი..ვიცოდი,რომ ვაჩეს ასეთ საქციელს ვერ ვაპატიებდი,იმდენად გულნატკენი დავრჩი..სასწრაფოდ ევას დავურეკე,ძლივს ვაბავდი სიტყვებს ერთმანეთზე,მაგრამ მოვუყევი

ახალი სიცოცხლე (თავი 1)

-ღამით ჩემი შვილი მორიგე იყო შვილო, მე კიდე აბაზანას ვწმინდავდი და ფეხი მომისრიალდა, თეძოს ზედა მხარე იდაყვის მიმატებით მოსრიალებისას ჯერ ვანის კიდეს ჩამოვარტყი, შემდეგ წამოვდექისავეთ, მაგრამ კოჭი მიტკენია და რომ ვერ დავადგი კარგად ამჯერად თავი