როცა მოვკვდი (თავი მესამე)

ცოტახანი დაბნეული ვუყურებდი მის პენტაგრამას ის კი დაჟინებულ მზერას არ მაშორებდა და პასუხს დასმულ კითხვაზე უთქმელად მთხოვდა. ჯერ უნდა გამეგო საიდან იცოდა ჩემი ცხოვრება და რატომ მეკითხებოდა, ან კონკრეტულად რისი გაგება სურდა.

ველური ორქიდეა (20 თავი)

_ჰო, ჰო, ეგრე გავაკეთებ ზუსტად. მის დანაწევრებულ გვამს კი, მაწანწალა ძაღლებს მივუგდებ... არა ეგრე არ ივარგებს, სამხილი არ უნდა დავტოვო. სუფთად უნდა შევასრულო ყველაფერი. - განვაგრძობდი ჩემს თავთან ლაპარაკს. _ნუთუ ასე აღგაგზნებს ჩემი შეხება? - ზურგს

ცხოვრება, ეს ზღაპარი არაა (თავი3)

გამარჯობა ისევ და ისევ მე. ძალიან მწყინს, რომ ვერ ვხედავ ჩემს ნაჯღაპნზე კომენტარებს,ასე მგონია არ მოგწონთ.გთხოვთ როცა წაიკითხავთ ერთი კომენტარი მაინც დამიტოვეთ მოგწონთ თუ არა თქვენ ის. გთხოვთ. ღირს გაგრძელებად?

საუკეთესო ჩემში (თავი 8)

სანდროც და ევაც მოვიდნენ..-აბაა რას შვრებით? დაიწყო სანდრომ-აუ რავი მე ძაან მეძინება დაა მივდივარ დასაძინებლად..წამოვიძახე და მოღუშული სახით გავხედე ბავშვებს,წამოვდექი, ხელი დავუქნიე და გეზი

ყოველი ოცდამეერთე (თავი მეხუთე/პირველი ნაწილის დასასრული)

კულისებიდან გამოვდივარ და ბართან დაკიდებულ საათს, არ ვუჯერებ, უკვე თერთმეტი დაწყებულა და სესილი ისე გაქრა აქედან, ვერც კი შევამჩნიე. ვხვდები, რომ რაღაც არ უნდა იყოს რიგზე.ლიზას გავხედე და გალეწლი მთვრალია

წამის მეასედი (თავი 1)

-არა დედა,არა...მაგას როგორ მეუბნები...ვიცი...ვიცი,რომ გვიჭირს, მაგრამ არ შემიძლია...გთხოვ.-ჩემი ბიძაშვილი დედამისის წინ იდგა მუხლებზე და სახეზე სიმწრის ცრემლები ნიაღვარად დასდიოდა,სახეზე საზარელი

შენთან.. თავი 2

ეგ ნაბახუსევია,გაეცინა ბიჭს.-მაგის წამალი კი სამზარეულოშია.სწრაფად და დიდხანს არ მალოდინო.გიორგი ოთახიდან გაუჩინარდა სანამ ნინი რამეს ეტყოდა. -ო,რა სულელი ხარ ნინიკო,ისე როგორ დათვერი და ამდენი

ჩემი ,,ტირანი " (თავი 8 )

უკვე გათენებულიყო,ჩემს გვერდით მწოლიარე დემეტრეს შევხედე ,მის მხარბეჭიან,დაკუნთულ სხეულს .. ვერ მივხვდი გუშინ რა გააკეთა ,მაგრამ მისი მადლობელი ვიყავი, ღამე კარები რომ შემოაღო საშინლად

ორი მოწმე (თავი 11)

-რატომღაც არ მგონია ამ შუა ტყეში გაკრულმა ხმა ვინმეს მივაწვდინოთ, შეწყალებას რაც შეეხება, ნიასაც ეტყობოდა რაზეც ხართ წამსვლელები, ამიტომ არც ყელს ვიტკენ და არც ჩემს საცრემლე ჯირკვალს შევაწუხებ. იქნებ

მე - ბედნიერი (თავი პირველი)

საწოლზე ვწვები და ვიხსენებ დღეებს,როცა მე ჯერ კიდევ კარგად ვიყავი,მე - ბედნიერი ვიყავი. მე - ბედნიერი. მე - ლაღი. მე - თავის’უფალი. მე,მე,მე.