ორი მოწმე (თავი 10)

-ლილია... -გამარჯობათ, შეგიძლიათ პოპულთან ტაქსი გამოუშვათ? გარეთ დაველოდები ეს ჩემი ნომერი არაა. -გასაგებია, 5 წუთიც არ მინდა. -გმადლობთ.შუაღამეს გადაცილებული იქნებოდა ლილია ტელეფონის ხმამ რომ გააღვიძა. გაკვირვებულმა დახედა დემნას ნომერს. -დემნა ხო

ცუდი ბიჭების სასტავი თავი მეათე

კარგი გადაწყვეტილებაა, მართლაც სერიოზულად ხარ განწყობილი მომავლის მიმართ -ქორწილს როდის აპირებთ?-იკითხა საყვარელი ღიმილით ნენემ -ერთ კვირაში-არდემეტრეს ვუყურებდი და ცრემლები ერთის მიყოლებით მცვიოდა. როგორც ჩანს ჩემმა მწველმა მზერამ შეაფხიზლა და

მე მია ( თავი მეოთხე )

სარკესთან მივდივარ და ვუყურებ ჩემს სახეს , ჩემს თმას რომელიც მხრებზე დამყრია, ჩემს სხეულს და სტილს, ყველაფერი ერთად იდეალურია.. წითური გოგონა, ცისფერი თვალებით და სახეზე ჭორფლებით, გრძელი ფეხებით რომელსაც მოკლე კაბა და ბადე კოლგოტი ამშვენებს, დიდი

მდუმარე სასტუმრო - აკლდამა (თავი 10)

ხედავ? ალესტერს მეთიუს გაუჩინარების ამბავი საერთოდ არ უხსენებია! მაგრამ მე ვიცი, რომ ერთ-ერთ ნომერში გამომძიებელია, რომელიც მეთიუს საქმეზე ჩამოვიდა. როგორც ჩანს, არ უნდათ ამ ამბის გახმაურება და გამოძიებაც ისევე მდუმარედ მიმდინარეობს, როგორიც თვითონ

მომავალი ბედნიერება {8 თავი}

მასთან ერთად ჩახუტებული, იმდენი ხანი ვიყავი ვერც კი შევამჩნიე, როგორ გავიდა დრო. უეცრად მოვწყდი ალექსის მკლავებს, ლოყაზე ნაზად ვაკოცე და სახლისკენ წავედი. სახლში შვედი, კიბეებს ავუყევი და ოთახში შევიკეტე.

ბიჭები არ ტირიან თავი I (ლგბტ თემა)

თვალებს ვხუჭავ და თავს უფლებას ვაძლევ წარმოვიდგინო ხეები ისე, რომ არც კი შევხედო. ვცდილობ ჩემს ტვინს ვაიძულო განვითარდეს და საგანი თავისით შექმნას.

ჩემი ,,ტირანი" (თავი 6 )

მივდიოდი მაგრამ ფეხები უკან მრჩებოდა,ნაცნობ ეზოში შევაბიჯე,არაფერი შეცვლილა , დიდი ჭადრის ხეები, პატარა ლამაზი ქვებით გაწყობილი ბილიკს გარშემო ყვითელი ყვავილები მიუყვებოდნენ და პირდაპირ უზარმაზარი სახლის უზარმაზარ კარებთან ჩერდებოდნენ.. ისევ ეკიდა

ორი მოწმე (თავი 9)

-ოჰ კარგი რა დაჩი, სულ რომ არ გიცნობდე დემეტრედან შენზე ისეთები ვიცი, მაშინვე მივხვდებოდი რატომაც მითხარი, მინდა გითხრა, რომ არ გაამართლა, ტაქსი შეგვხვდა იდიოტი თორემ დაგეწეოდით_დაჩის ხარხარმა მთელი ბინა გააღვიძა.პირველად ხედავდა ლილია დაჩის სიცილს

ჩვენ შევქმენით ჩვენი ბედნიერი მომავალი (4,5 თავი)

შენ გოგო სულ გადაირიე არა?! ხვდები მაინც როგორ მანერვიულებ,ეს რომ მამაშენმა გაიგოს ხომიცი როგორ გაბრაზდება?!-მტუქსავდა პატარა ბავშვივით და ხელებს გაურკვეველი მიმართულებით იქნევდა.რაც შეეხება მამაჩემს ის არაფერს იტყოდა,რადგან იცოდა არაფერი

ცხოვრება, ეს ზღაპარი არაა (თავი 1)

იყო რა, იყო ჩვეულებრივი სიმახინჯითა და ნიჭიერებით გამორჩეული გოგონა. 1.76სმ-ის სიმაღლის 96 კგ-ის. წითელი, ძალიან ძალიან წითელი თმითა და თაფლისფერი თვალებით. თვალებზე ჩვეულებრივად დაკოსილი სათვალით და ხელში მუდამ ბევრი წიგნებით. ბავშვობიდანვე მსუქანი