მდუმარე სასტუმრო - სიზმრების დამჭერი (თავი 3)

ღამის სამი საათი იყო, როდესაც ელი მეთიუს ეზოში შევიდა. მეთიუს არ ეძინა. ვერანდაზე, მოქანავე სავარძელში იჯდა და წიგნს კითხულობდა. ელის დანახვაზე შეკრთა, წიგნი გვერდით გადადო და ფეხზე წამოდგა. შეშფოთებულმა ჰკითხა, – რამე ხომ არ შეგემთხვათო და როდესაც

მომავალი ბედნიერება {6 თავი}

მაკოცა...მაკოცა და მეგონა რომ, ჩემს ირგვლივ დრო გაჩერდა... ეს ის გრძნობა იყო, რომელიც არასდროს გამომიცდია, მითუმეტეს საყვარელი ადამიანისაგან. მას კოცნაში მეც ავყევი. ვერ ვიაზრებდი რას ვაკეთებდი იმდენად გაფანტული მქონდა გონება. ვფიქრობდი მხოლოდ

ორი მოწმე (თავი 4)

-არაფერი ლაშა, უკვე სხვა მაგიდასთან მივდიოდი_ბიჭი მაინც რომ თვალებით ბურღავდა დაჩის, ლილიამ ჩუმად ჩაულაპარაკა_ხოიცი ქუთაისელი ბიჭები როგორები არიან, დღეს გაიგო მისი შეყვარებული მიმტანად რომ მუშაობს და არ მოეწონა_ვითომ გაიცინა და ამაზე უფრო გაცოფებულ

მე მია ( თავი მეორე )

გვეყოფა წარსული მე ხვალინდელი დღით ვცხოვრობ, ჩემთვის არაფერია წარსული და თითქმის არც აწმყო მე მომავალში ვარ გაჭედილი,ყოველთვის იმაზე ვფიქრობ რა იქნება შემდეგ და არასდროს ვფიქრობ იმაზე რა არის ახლა , ეს ცუდიცაა და კარგიც -რა გქვია? მესმის ბიჭის ხმა,

ეს რეალობაა? (თავი 3)

დილას თავის ტკივილით გავიღვიძე. ყველას ერთ ოთახში ჩაგვძინებია. საოცარი სანახავები ვიყავით: დემეტრეს მაგიდის ქვეშ ეძინა, ბოთლჩახუტებულს; სალომე ირაკლის აწვა; მე კი მუცელზე ვიწექი, ფეხები თეაზე მდებია, თავი კი რბილად მედო. პირზე ხელი მოვისვი და ოდნავ

ჩემს იქით გზა აღარ გაქვს (თავი მეოთხე)

იცი რაა ეს დღე კარგად დაიმახსოვრე ელენე დვალო, კარგად დაიმახსოვრე, დღეიდან ყველაფერი შეიცვლებაა, მეტის ღირსი ვარ ნამდვილად, აიეხლა ნახავ როგორია ნამდვილი ოჯახური იდილია ჩემო ეგრედწოდენულო მეუღლევ - გაცოფებული იყო დემეტრე, ჯერ ესეთი არმინახავს,

მდუმარე სასტუმრო - უცნაური სურვილი (თავი 2)

გამარჯობა, ჯონ! – მიესალმა მეთიუ ბარმენს და დახლზე ათდოლარიანი დაუდო. - გაგიმარჯოს, მეგობარო! გილოცავ დაქორწინებას! არაჩვეულებრივი არჩევანია, მინდა გითხრა!.. - მადლობა! – თქვა მეთიუმ და ელის მისალმების ნიშნად თავი დაუქნია. მეთიუს ცოლმა ჯონს გაუღიმა

მარიონეტი (ოცდამეათე თავი)

- ტრასაზე მოძრავ ავტობუსს რუსები ხედავდნენ? - ინტერესით ჩაეკითხა ნინო. - იცი, წლების განმავლობაში ვფიქრობდი და ვცდილობდი ახსნის მოძებნას. მაგრამ ვერ შევძელი. მხოლოდ დილეტანტი წამოვიდოდა გაგრაში ცენტრალური ტრასით. სადაზვერვო სამსახურის

ორი მოწმე (თავი 3)

-გაუჩინარებამდეც იქ იყო? -სიმართლე რომ გითხრათ არ ვიცი, ისიც არ ვიცოდი რომ გაუჩინარდა, რაც დემეტრე გაიცნო ღამით ხშირად უყვარდათ გასვლა, ახალი გზა რომ დააგეს ქუთაისში შემოსასვლელი იქ დგებოდნენ მანქანით , ერთ-ერთი ადგილიდან მთელი ქუთაისის ხედი ჩანდა

მე შენამდე (თავი-6)

კომპანიიდან გავდიოდი,მაგრამ ჩემბედად დამიანემ გამოყო კაბინეტიდან თავი და დამინახა -საიით? -თქვენთან მოვდიოდი..ყველაფერი შევასრულე,და თუ ჩემთან საქმე აღარ გაქვთ მე წავალ -კარგი წავდით მითხრა და მაშინვე თავისი გრილი და სათუთი თითები შემახო. როგორ