ჩემი დემონი (1თავი)

ჩემი დემონი 1 თავი ყველაფერი მაშინ დაიწყო როცა გადავწვიტე მარტო ცხოვრება, რადგან უკვე 27 წლის ვიყავი! ფულის გროვება დიდი ხანი მქონდა დაწყებული და როგორც კი შემიგროვდა სახლისთვის საკმარისი ერთ-ერთ გარეუბანში ვიყიდე სახლი და მისი რემონტი დავიწყე, ერთი

საუკეთესო მამის საუკეთესო შვილი (თავი 12)

უცებ კარზე საშინელი ბრახუნი მესმის და შეშინებულს ხელიდან ჭიქა მივარდება, კარისკენ სწრაფად მაგრამ ამავდროულად დაძაბულად და ფრთხილად მივდივარ კარს ვაღებ და დემეტრე სახეწაშლილი შემოდის სახლში. არა კი არ შემოვიდა შემოვარდა. გამწარებული რაც კი ხელში

იმედგაცრუებული 1 თავი

ისტორია მეგობრობაზე , სიყვარულზე , ორ ადამიანზე რომელმაც ერთმანეთს იმედი გაუცრუეს და შეძლეს ყველაფერი დაენგრიათ ... ისიც კი რაც არ ინგრეოდა .

პიცა გამოძახებით - თავი 5

-კარგი, კესო, კარგი. - შევიდა და თმაზე ხელი გადაუსვა. სახლი მოათვალიერა. კარი გადაკეტა და გასაღები ჯიბეში ჩაიდო. მაცივარში შეიჭყიტა და კესოს გახედა. - 1 კვირიანი პატიმრობა გექნება, ჩემო საყვარელო. - მიუახლოვდა და თმა გადაუწია. სუნთქვა ყელზე მიეფრქვა

გეი ბიჭის დღიურები თავი (13)

სიღრმისეულად გავნადგურდი, ჩემი ერთი მხარე მეუბნებოდა, გააკეთე ის რაც გინდა ხოლო მეორე ხმარე მეუბნებოდა რამდენად არასწორად მოვექცეოდი და გულს ვატკენდი ამით საბას. გულიც ორად გამეყო

პირველი სიყვარული 8 თავი

-რა ხდება ქალო რა ამბავია?_თვალების სრესით გამოვიდა. -არაფერი ძვირფასო სტუმრები გვყავ ჩვენ..._სამზარეულოში შესულს ახალგაზრდა წყვილზე მიუთითა. -ვინ არიან? -კარგად დააკვირდი საყვარელო...

დაბრუნება (თავი4)

ცალკე რომ გადავწყვიტ გადასვლა დედჩემი ხომ გადამერია ცალკე გიგიც გაგიჯდა. მამაჩემი რატომღაც თანახმა იყო,არ ეშინოდა და არც ნერვიულობდა,დამოუკიდებელი ცხოვრების მომხრე იყო

ოსლოში (პირველი თავი)

ველანაირად ვეცადე, რომ დავმალულიყავი. ხან ჩანთა ავიფარე, ხან - წიგნი. ბოლოს, კლასიდან რომ გავდიოდით, მაშინ დამინახა. მხარზე ხელი უხეშად მომკიდა და შემომატრიალა. -ისევ შენ? მკითხა ირონიულად. -სხვათაშორის, მე ლილე მქვია და ჰო - ისევ მე! -სასიამოვნოა

"მათრობელა თაფლი" - თავი პირველი (1)

შემოდგომას თან მოჰყვა ეკლიანი ამინდები. ჯერ უნდა ნელ-ნელა ეკლო სითბოს და მერე თანდათან შეციებოდა, თუმცა წუხელ, თორმეტს როგორც გადასცდა წვიმამ დასცხო და უკანასკნელად აბრიალდა ჰაერში ზაფხულის სუნი. თორნიკე ხარბად ისუნთქავდა მის სურნელებას და

მარიონეტი (ოცდამეოთხე თავი)

ისევ წარსულს უკირკიტებდა ნინო, უცნაურია, თითქოს ახლაღა გაიაზრა, რომ ცხოვრების ნახევარზე მეტი მონატრებაში გაატარა. მუდამ ელოდა, მუდამ ენატრებოდა. არადა, ადრე ისევ გიგა ეუბნებოდა: - საკუთარ თავს რასაც ჩასძახებ, შემდეგ ის გიხდებაო. იქნებ ასეც იყო?