მოურჯულებელი თავი 5

-უფანტაზიო, რომ იქნები ადამიანი, - თქვა ანასტასიამ და ბარათი დათოს გაუწოდა, - იგივე წერია, რაც წინა წელს. ლექსი მაინც დამიწერე ან ახალი მოიფიქრე, სიტყვები გადაანაცვლე წინადადებაში, რავიცი, გამაოცე. არა!

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (29 თავი)

.-არა!მიკას დავურეკავ,ჩემს დიზაინერებს კოლექციები აქვთ...იცი რაა?!სპეციალურად შენთვის დავამზადებინებ! -მადლობა.-ელენე მადამეხვია.-ერთი წუთით...-მიკას დავურეკე და მაშინვე ინგლისურად დავიწყე ლაპარაკი,ყველაფერი მოვაგვარე და ელენეს მივუბრუნდი.

დასასრულის დასაწყისი (თავი მერვე)

- მოკლედ ყოჩაღ შენ რაა, უკვე მოგისწრია ირაკლის შებმა - სოფოს მოსვლამ ოდნავ გამამხიარულა, ცოტახანში მაღაზიაში წავედით კაბების ასარჩევად, საკმაოდ დიდი არჩევანი იყო, სოფოს დიდხანს არუფიქრია, ძალიან ლამაზი კრემისფერი ნაზი, სადა კაბა ჩაიცვაა, მე კაბების

უბრალოდ შემიყვარდა!(4 თავი)

დღეს შაბათი იყო,ამიტომ თავი ადრე ადგომით,არ შემიწუხებია,ავდექი და ტელეფონზე ესემესი ვნახე,ჩემი დაქალი იყო ანი. ანი,მაღალი,მწვანეთვალება,შავგვრემანი ჩემი საუკეთესო მეგობარი იყო და ძალიან მხიარული. მწერდა: -ნია,როგორ ხარ? -მე კი კარგად ვარ,მაგრამ

დვალი და დადიანი? არ მჯერა?! (თავი 10)

ალექსანდრე გაქვევბული იდგა, რა უნდა ექნა?! ის დათანხმდა! ის ბავშვი ხომ მისი შვილი იყო! დათანხმდა თაკოს! წაიყვანდა ბაკურიანში! -კარგი! წაგიყვან ბაკურიანში, მხოლოდ ორი დღით!-მკაცრად უთხრა ალექსანდრემ თაკოს. -აუუუ, კარგი ხო-მოწყენილმა თქვა თაკომ და

ძლიერი (თავი 16-18)

უკვე ერთი საათი გავიდა და ნინი არსად ჩანს. ბექა უკვე გიჟს გავს. ყველანაირი იმედი გადაეწურა უკვე. ქვიშაზე დაჯდა და თაბი ხელებში ჩარგო. ყველა მის დღეში იყო. დემე გავიდა რომ მაშველებს დალაპარაკებიდა

მოურჯულებელი თავი 4

იმ საღამოს კარგად მოილხინეს. მართალია, ანასტასია თავის ოთახში იყო და ბიჭებთან ერთად არ სვამდა, მაგრამ დაბლა მყოფები მაინც კარგად გაერთნენ და დათვრნენ. ღამის 3 საათი ხდებოდა უკვე, როცა ნელ-ნელა

მიშო ჯორდიანზე გსმენიათ? (თავი 9)

- ეს გოგო ჩემი მომავალი ც ო ლ ი ა ვაჩე! და როგორღაც თვითონაც ვხვდები მიზნები აქვს თუ ოცნებები..და გეყოფა ახლა! - არანაირი აღშფოთება არ გამოუწვევია ჯორდიანის სიტყვებს,არც გაკვირვება,მომავალმა ცოლმაც და ძმამაც იცოდა მისი ხასიათი,მიშოსთვის,თქვენ

დასასრულის დასაწყისი (თავი მეშვიდე)

აეროპორტში ლაშამ მიმიყვანა, იტალიაშიც ჩავფრინდით და მაშინვე იმ ტრენინგისთვის დავიწყე მზადება, არჩევანი მაღალქუსლიან შავ ფეხსაცმელზე, შავ კლასიკურ შარვალზე და თეთრ პიჯაკზე შევაჩერე. მიუხედავად იმისა რომ იქ ქირურგიული უნარჩვევები უნდა შეეფასებინათ,

მოურჯულებელი თავი 3

-აი, ნახე, - ლაშასკენ მიაბრუნა ტელეფონი და რეზის ფოტო დაანახა, - მგონი კარგია, არა? -კი, მშვენიერი ფოტოა, - დაეთანხმა ლაშაც, - ახლა მე გავიქცევი და ამას გავადიდებინებ. -რა ფოტო, რის გადიდება? - ამოილაპარაკა, როგორც იქნა, რეზიმ. -აი, შეხედე, - ახლა