გეი ბიჭის დღიურები თავი (13)

სიღრმისეულად გავნადგურდი, ჩემი ერთი მხარე მეუბნებოდა, გააკეთე ის რაც გინდა ხოლო მეორე ხმარე მეუბნებოდა რამდენად არასწორად მოვექცეოდი და გულს ვატკენდი ამით საბას. გულიც ორად გამეყო

პირველი სიყვარული 8 თავი

-რა ხდება ქალო რა ამბავია?_თვალების სრესით გამოვიდა. -არაფერი ძვირფასო სტუმრები გვყავ ჩვენ..._სამზარეულოში შესულს ახალგაზრდა წყვილზე მიუთითა. -ვინ არიან? -კარგად დააკვირდი საყვარელო...

დაბრუნება (თავი4)

ცალკე რომ გადავწყვიტ გადასვლა დედჩემი ხომ გადამერია ცალკე გიგიც გაგიჯდა. მამაჩემი რატომღაც თანახმა იყო,არ ეშინოდა და არც ნერვიულობდა,დამოუკიდებელი ცხოვრების მომხრე იყო

ოსლოში (პირველი თავი)

ველანაირად ვეცადე, რომ დავმალულიყავი. ხან ჩანთა ავიფარე, ხან - წიგნი. ბოლოს, კლასიდან რომ გავდიოდით, მაშინ დამინახა. მხარზე ხელი უხეშად მომკიდა და შემომატრიალა. -ისევ შენ? მკითხა ირონიულად. -სხვათაშორის, მე ლილე მქვია და ჰო - ისევ მე! -სასიამოვნოა

"მათრობელა თაფლი" - თავი პირველი (1)

შემოდგომას თან მოჰყვა ეკლიანი ამინდები. ჯერ უნდა ნელ-ნელა ეკლო სითბოს და მერე თანდათან შეციებოდა, თუმცა წუხელ, თორმეტს როგორც გადასცდა წვიმამ დასცხო და უკანასკნელად აბრიალდა ჰაერში ზაფხულის სუნი. თორნიკე ხარბად ისუნთქავდა მის სურნელებას და

მარიონეტი (ოცდამეოთხე თავი)

ისევ წარსულს უკირკიტებდა ნინო, უცნაურია, თითქოს ახლაღა გაიაზრა, რომ ცხოვრების ნახევარზე მეტი მონატრებაში გაატარა. მუდამ ელოდა, მუდამ ენატრებოდა. არადა, ადრე ისევ გიგა ეუბნებოდა: - საკუთარ თავს რასაც ჩასძახებ, შემდეგ ის გიხდებაო. იქნებ ასეც იყო?

მარადიული სიყვარული?ჰმ... თავი (12)

-ჩემი საცოლეა-თქვა საბამ და ყველა გაჩერდა.....-რას ნიშნაავს საცოლეა-გამოვარდა ბექა და საყელოში წვდა-თქვენ აქ რას აკეთებთ-გაკვირვებულმა კითხა როცა ყველა გამოვიდა .უცებ პოლიცია და დაცვაც გამოვიდნენ

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) მეთხუთმეტე თავი (27)

-მეც მიხარია შენი ნახვა ნია_უპასუხა მამაკაცმა და გოგონას მოეხვია-თუმცა შენ ნახვას აქ ნამდვილად არ ველოდი -ჰო,ცხოვრება მოულოდნელობებითაა სავსე -სასიამოვნო მოულოდნელობებით_თქვა დათომ,რომელიც სოფიასთან ერთად მიუახლოვდა მათ

ბედნიერები მოლოდინში ( თავი 2-14 )

ეს მოთხრობა არის გოგონაზე, რომესაც ცხოვრებამ მწარედ დასცინა. გოგონაზე, რომელიც ბედნიერებას ელოდება. მას მხარში ყოველთვის უდგანან საყვარელი ადამიანები.

სულიერი გამოცდა (თავი 11, 12, 13 და 14)

ყველაზე მეტად სიჩუმე მკლავდა, სიჩუმე, რომელიც არაფრის მთქმელი იყო, რომელიც კიდევ უფრო მომძაფრებდა იმაზე ფიქრს, რომ არ სამყაროში ჩემი ადგილი არ იყო. მტკვარს ვუახლობდები, ჩემი ადგილი აქ არ არის, მე არ ვეკუთვნი აქაურობას.