აუცილებლად მოვა სიყვარული თავი მეორე

სახლში შევედი, შარფი მოვიძვრე ჩანთა იქვე დავდე და ოთახში ავვარდი. სწრაფად გამოვიცვალე კიბეების მოაჯირს შემოვახტი და სრიალით ჩავეშვი კიბეებზე. მისაღების კარი რომ შევაღე მამაჩემიც სახლში დამხვდა და ძალიან გამიკვირდა თუმცა იმდენად გამიხარდა მივედი და

მე ჩემი ცხოვრება და ალერგიული ადამიანები თავი 5

მთელი კლასის წინაშე მე ვაკოს ვაკოცე...ვერ ვიტყვი რომ ეს არ მიმდოდა მაგრამ არც იმას ვიტყვი რომ ეს კარგი საქციელი იყო.ლამის გავიჟდი არმჯეროდა წარმოუდგენელი იყო მე ის მიყვარდა ძალიან მიყვარდა და საკუთარ თავს ამაში არ ვუტყდებოდი არმჯეროდა ყველა

ცუდს ყოველთვის მოსდევს კარგი (3 თავი)

ოთახში შესულს დივანზე მოკალათებულნი დამხვდნენ ყველა. რაღაც ფილმს უყურებდნენ. - აუ დილადრიან ფილმი რამ მოგანდომათ- მათ წინ ჩამოვჯექი და ფილმის მაგივრად მათ დავუწყე ცქერა. - აბა თქვენ არ იკადრეთ ოთახიდან გამოსვლა- თვალი არ მოუშორებია სანდროს ისე გამცა

მარიონეტი მეთერთმეტე თავი

მიუხედავად იმისა, რომ დიდად არ უყვარდათ, დღემდე მაინც უჩვეულოდ სევდიანად ახსენდებოდა ლამარა დირექტორი. ვინაიდან სასწავლო წლის დასრულებამდე სულ რაღაც ერთი თვე იყო დარჩენილი, სკოლაში ახალი დირექტორი არ დაუნიშნავთ, მისი მოვალეობები დროებით სასწავლო

მარადიული სიყვარული?ჰმ... თავი (4)

-კარგი მორჩი აღარ მინდა ცეკვა-ვუთხარი და უკან გავიწიე მაგრამ ხელი ჩამავლო შემდეგ კი სახეში სილა გავაწანი -ამაზე გამწარდა და თვითონაც გამოსწია ხელი ,თვალი დავხუჭე ვერაფრი გავაკეთე ადგილიდანაც ვერ დავიძარი შემდეგ კი უცებ ხმა მომესმა თვალი გავახილე და

სიჩუმე. თავი (7)

ლიკა სურვილებითა და ოცნებებით სავსე გოგონაა, იგი ბავშვობიდანვე უარს ამბობს თინეიჯერულ თანამედროვე ცხოვრებაზე და ყველასგან მალულად მის გულს, თავისი საუკეთესო მეგობარი და მეზობელი- ილია რობაქიძე იკავებს. ყველაფერი იცვლება - სურვილებსა და სიყვარულს

მასში დაკარგული თავი მეოთხე

-მაშინ მეგეტყვი, შენი ყავისფერი თვალები ისეთი ღრმაა რომ მასში ყველაფრის დანახვა შეიძლება, შენი თმა ისეთია რომ მუდამ მოგინდება მისი შეხება, შენი სახე და ტუჩები ისეთია რომ მუდამ მისი დაკოცვნა მოგინდება, შენ ისეთი ხარ რომ თვით ვარდსაც ჯობიხარ...არა შენ

სოხუმსკი (6 თავი)

ოთხ ხმაში ვყვიროდით "მასპინზელოს". ვინმეს, რომ შემოეხედა სიცილს ნამდვილად ატეხდა. მაგრამ ახლა ისე გვციოდა არავის თავი არ გვქონდა და არც ფიქრი შეგვეძლო ეს მასპინძელო, როგორ ჟღერდა. 

შენამდე (12 თავი)

-ჯერ კიდევ ვერ შევეჩვიე.-წარბებ აწეული ღიმილს ძვლივს ვიკავებ.მის გვერდით,ჩემდა უნებურად ზედმეტად ახლოს ვჯდები და რვეულს დავყურებ. -რას?-ჩურჩულით მეკითხება.ვგრძნობ,რომ მიყურებს და ეღიმება. -იმას,რომ სიცილის ფუნქციაც გაქვს-მხრებს ვიჩეჩავ.კიდევ ერთხელ

დემონისთვალება (მეორე თავი)

შაბათმა ცუდად ჩაიარა რადგან მთელი დღე ველოდებოდი როდის გათენდებოდა კვირა. და აი დადგა კვირაც და სკოლაში მივდივარ მივედი უნდა დაგვეწყო რეპეტიცია აქეთ-იქით ვუყურებოდი და ვფიქრობდი აი ახლა შემოაღებს კარებს აი ახლათქო მაგრამ სამწუხაროდ ის საერთოდ