გვირილას გავხარ (თავი პირველი)

ბევრჯე მიფიქრია, რომ მცენარე ვყოფილიყავი. მართალია ცოტა სულელურად მოგეჩვენებათ მაგრამ, დიდი სიამოვნებით ვიქნებოდი რომელიმე ლამაზი და ყველასათვის საყვარელი მცენარე. ეს მხოლოდ მოწონებაზე კი არა უკვე ნატვრად გადამექცა. არსებობენ ძალიან ბევრი ადამანი

დაუმსახურებელი უბედურება (2თავი)

შხაპის ქვეშ იდგა, უემოციო სახით სველი ტანზე პირსახოცი შემოიხვია და საძინებელში გავიდა, სველი თმიდან წურწურით ჩამოსდიოდა წვეთები, თმაზე შემოიხვია პირსახოცი, თხელი ხალათი შემოიცვა და დაღლილი სახით ჩაეშვა ლოგინში. ფანჯარა გამოაღო და სიგარეტს მოუკიდა,

ბედნიერების რეცეპტი (თავი ორმოცდაორი)

აბა, პირველად სად მივდივართ, მონასტერში თუ თავშესაფარში? - როგორც იქნა დასერიოზულდა ვაჟი. - მტვრიანი ვარ, თან დაღლილიც. ჯობს თავშესაფარში მივიდეთ. მონასტერში ხვალ ავალ. თან არც შესაბამისად ვარ ჩაცმული! - ჯინსის სარვლის ალაგ-ალაგ ამოგლეჯილ

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს (მეცხრეე თავი)

-ზედმეტად ..-ცოტახნის დაფიქრების შემდეგ თქვა-დებილია (უკეთესი დასახასიათებელი სიტყვა ვერ მოძებნა)და ყველაფერს არასწორად გებულობს. -და მაშინ რატომ ამუშავებთ აქ? -უბრალოდ კარგად ხატავს და დიზაინის მხრივ ნიჭიერია-გადაუჩურჩულა და ეშმაკურად გაიღიმა

იმედი ! თავი მეორე

ანამარიამ თვალები ზანტათ გაახილა და გონებაში ლინდას სიტყვების გადახარშვა დაიწყო... იმის გააზრება რომ მისი პატარა გოგონა ავტოკატასტროფაში დაიღუპა შიგნიდან ჭამდა და ანადგურებდა კვლავ ცრემლებმა გაიკვალეს გზა მის სახეზე .. -ვიღაც არაკაცი ცრემლებად არ

როცა თვალებში ჩაგხედე ( 2 თავი)

ჩემი ამბავიც ამ დღიდან დაიწყო. სახლის დალაგებით გამოწვეული დამღლელი დღეების შემდეგ როგორც იქნა ნამდვილი არდადეგები დამეწყო. არდადეგებში არ ვგულისხმობ გართობას და მეგობრებს, აქ უფრო უსაქმურობა იგულისხმება, რაც დიდად არ მომწონს. ვცდილობ დღეები

ჰო, მე მინდა შენთან..!! - თავი 1

დილით ადრე გავიღვიძე, როგორც ყოველთვის, ხელები განზე გავშალე, გემრიელად გავიზმორე და შემდეგ წამოვჯექი ლოგინზე. იქვე დადებულ ჟაკეტს დავწვდი, რომელიც კაბასავით მქონდა როდესაც ელვას შევიკრავდი, ელვაც შევიკარი და ჩუსტებში გავუყარე შიშველი ფეხი.

შრამიანი წარსული 2 თავი

ცხვირი. წვეულება იყო იმპერატორის კარზე, ნეტა რას აღნიშნავდნენ, მე კიდე არ დამპატიჟეს მაგ ღორებმა, აა შესწორებას შევიტან ცისფერი სისხლის მქონე ღორებმა. ჩუმად შევიპარე სასახლეში.მსახურები ემზადებიან, საჭმლის აკეთებენ, მაგრამ არც ერთი სტუმარი , ალბათ

ნდობის ფასი (თავი V)

არ ვარ ვალდებული კითხვაზე გიპასუხო–ვითომ გულგრილად ავიჩეჩე მხრები და ოთახიდან გამოსვლას ვეცადე. ხელი მტაცა და უკან დამაბრუნა, პირისპირ მედგა, ძალიან ახლოს, მისი ცხელი სუნთქვა სახეზე მეცემოდა, სიგარეტის, საზამთროს საღეჭი რეზინის და ცოტა სასმლის

საუკეთესო მეგობრები ( თავი მესამე )

ანის უფროდაუფრო აშინებდა ის ფაქტი რომ სიცივეში, თან ისე რომ არც წყალი და აც საკვები არ იყო როგორ უნდა ყოფილიყვნენ. მაგრამ იმედს იტოვებდა რომ მათსავით შეშლილებიც იქნებოდნენ აქვე სადმე ახლომხალო, და მხოლოდ ამით იმშვიდებდა თავს. უკვე დაღამდა და ძალიან