აქ სიტყვები ზედმეტია (მესამე თავი)

- აბა ჩაალაგე ტანსაცმელი ? აფორიაქებულმა ნუცამ ჩემი ოთახის კარი შემოაო და ლოგინზე შემომდგარ ჩემოდანს დაკვირვებით დახედა. მე სარკის წინ ვიდექი და „ბიკინებს“ ვიზომავდი. -რაარის გოგო ეს, ჯერ არაფერი გაგიმზადებია ? -დამშვიდდი ყველაფერს მოვასწრებ. -ხოიცი

შენ არ ხარ ჩემი და! მე შენ მიყვარხარ! (4 თავი)

სახლში მე დედა და ლუკა ერთად ვბრუნდებით, ფოტოს არსებობა აღარც კი მახსოვს, არც იმ ნახატის რომელზეც სანდროა გამოსახული და რომელიც არ უნდა დამეხატა! კარი ღიაა. სახლში შესულებს კი შიგნით არავინ გვხვდება. -სალი. სანდრო ხომ არ იცი სად არის? -მეკითხება

ბიზნეს ვუმენი (თავი 8)

დილით თვალები ჯერ კიდევ არ მაქ გახელილი, როცა მის ერთ ხელს წელზე, მეორეს კი კისერზე ვგძნობ. მას მთლიანად მასზე ვყავარ აკრობილი და სუნთქვის საშვალებასაც კი არ მაძლევს, განძრევაზე ზედმეტია ლაპარაკი. თვალებს ვახელ მას ჯერ კიდევ ძინავს არა ამ

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი20)

-კაი - გავუღიმე მეც. გავედით სამზარეულოშილუდი პარკიდან ამოვაწყე ერთი გავხსენი და ჭიქაში ჩასხმა დავაპირე, მაგრამ ხელებმა დამიწყო კანკალი და ვერ მოვახერხე, ანდრეამ შემომხედა, თავი უხერხულად ვიგრძენი და ბოთლი ხმაურიანად დავდგი.-მოდი ისე გავიტანოთ არ

ბოლოს მაინც ერთად ვიქნებით (თავი 2)

მე და გაბო კიავედით სახლში, გამოლვიცვალე და დავიწყე თეფშების გამოტანა მალე ამოვიდნენ ლექსო და ემი , 15 წუთში ჩვენც გავაწყვეთ სუფრა და დავიწყეთ ჭამა, ხმა არცერთ არ ამოგვიღია, როცა დავასრულეთ მე და ეემიმ ავალაგეთ ჭურჭელი გავრეცხე და გავედით ბიჭებთან

თამაში თავი 6

ყველაფრის მოყოლა თავიდან მომიხდა, დასაბამიდან აქამდე ის კი იჯდა და უბრალოდ მისმენდა, სახის გამომეტყველებიდან ვერ შეატყობდით რას გრძნობდა გაოცებული იყო თუ შეშფოთებული, არაფრის მთქმელ თვალებში ვუყურებდი და ვყვებოდი, ვლაპარაკობდი და ვლაპარაკობდი,

აქ სიტყვები ზედმეტია (მეორე თავი)

შოკირებული ვიდექი და და თვალებგაფართოებული ვაკვირდებოდი ხან ნუცას, ხან კიდევ მის გვერდით მდგომ ალექსანდრეს. გაბრაზება, სიხარული, და იმდეგაცრუება ერთდროულად დაატყდომოდა თავს ჩემს ცნობიერებას. დაახლოებით ინდური სერიალის პროტოტიპი შეიქმნა. სამი

დაუმორჩილებელი (თავი 7 )

-რაც გინდა კარგად იმახსოვრებ.ადექი ხვეწნას აღარ ვაპირებ იცოდე სამამდე ვითვლი. ერთი ,ორი,სამი სწრაფად დათვალა და ისე სწრაფად რომ ადგიმასაც ვერ მოასწრებდა სწრაფად გადახადა საბანი და მიხვდა როგორ გადაეყლაპა ნერწყვი ღამის პერანგში გამოწყობილი სხეულის

First hug (თავი 2)

გამახსენდა და წავიღიღინე, ფიქრებში გავერთე ისე რომ ადას სახლამდე, როდის მივედით ვერც გავიგე. ადა დაგვემშვიდობა და მანქანიდან გადავიდა. როდესაც მე და დედა შინ დავბრუნდით, სახლში შესვლისთანავე გახდა დავიწყე და აბაზანაში შევედი, ძალიან მეძინებოდა,

ცუდი გოგო "ენემი" (თავი11. ბოლოს წინა)

შემდეგ? შემდეგ ისევ ბედნიერად გააგრძელეს ცხოვრება და მეგობრებთან ერთად იყვნენ ყოველთვის ყველგან. ერთი მათგანიც რომ არ ყოფილიყო იქ არც დანარჩენები წავიდნოდნენ. აი ასე გრძელდებოდა მათი ცხოვრება ყოველთვის ერთად არანაირი ჩხუბი, ბევრი სიცილი, ბედნიერება