ჭორფლიანი (საცდელი თავი)

იცით რა ლამაზია ღამის თბილისი?! მითუმეტეს თუ წვიმს?! ჩექმების რახარუხი უკვე ნერვებს მიშლის ასე ხდება სულ მე, წვიმა და ჩექმები. ახლა როგორ მინდა სახლში, რომ დავიძინო და იქამდე არ გამეღვიძოს სანამ წვიმა არ გადაიღებს? შეიძლება პირველ ორ წინადადებაში

ძიძა თავი მეხუთე

დაბრუნების დროც მოვიდოდა. ნიკო სადღაც წავიდა არ ვიცი სად, თითქმის ერთი კვირაა არ მინახავს, ვგრძნობდი რომ თავს მარიდებდა, მეც იგივეს ვცდილობდი, მარკო კი ამ ყველაფერზე კარგად ერთობოდა. ალბათ ის რომ არა მოწყენილობა მოგკვლავდა მთელ ოჯახს...

გარდასახვა (XI თავი)

-კი, ორსულად ვარ. ლუკა ჯერ გაკვირვებული სახითა და გაფართოებული თვალებით უყურებდა. ცდილობდა ამ წამს გაგებული ინფორმაცია გაეანალიზებიანა. სახეზე ერთმანეთის მიყოლებით გადაირბინა ემოციებმა: გაკვირვებამ, შიშმა, გაურკვევლობამ...

შეწირულნი (თავი 4)

მერე რა იყო? მერე დაკრძალვა, ტკივილი, ტანჯვა და უსაზღვრო სიძულვილი. ბებია გადარჩა. მაიას ტრაგედიამ თითქოს უფრო გააძლიერა. სამაგიეროდ დედამ ვერ გაუძლო იმ უდიდეს ტკივილს, რომლის გადატანაც მდუმარედ უწევდა და დასუსტდა, დაილია. საბოლოოდ კი დაავადდა.

ბედნიერების რეცეპტი (ოცდამეშვიდე თავი)

დილიდანვე სამსახურში წასასვლელად ემზადებოდა ელენეც. წინა დღესთან შედარებით აღარ ღელავდა, აღარც შფოთავდა. სარკეში კიდევ ერთხელ შეათვალიერა საკუთარი გამოსახულება. ჯინსის შარვალსა და ზემოდან მოსხმული გრძელ, „კაპიუშონიან“ მოსაცმელში სალაშქროდ

მომვლელი (ნაწილი II) თავი 12

-ხომ გაგაფრთხილე უჩემოდ არაათქო ?? თითქმის დაიყვირა გიგიმ მაგრამ არაა შენ მაინც ნინოსთან გაიქეციი .. ხომ იცოდი რომ ასე მოხდებოდაა ?? გამწარებული გიგი ცეცხლებს ყრიდაცოტა ღრამად ჩაისუნთქა და თავის ხელში აყვანა სცადა -მოკლედ რა გითხრა ლადომ კიდე ??

გარდასახვა (X თავი)

ნიტა გამოფხიზლების პირას მისულიყო.. ჯერ კეფის წვა და მასზე ბლანტი, თბილი, მისთვის საძულველი სითხის ჩამოდინება იგრძნო. ქუთუთოები ერთმანეთს ძლიერად დააჭირა, შემდეგ კი ნელა გაახილა თვალები. მის წინ ვიღაც მისთვის უცნობი კაცის სილუეტი აღმართულიყო.

დემონი ( ჩრდილების თამაში ) - თავი 4 +თავი 5

-ეს აღარასდროს გაბედო!-კბილებში გამოსცრა და თვითონაც სილა გამაწნა, ძლიერი დარტყვისგან წავბარბაცდი და მიწაზე დავეხეთქე -ჩემთან ასე არასდოს მოიქცე, შენი სიცოლოცხლე მე მეკუთვნის, შენ მე მეკუთვნი, მოგიწევს გააცნობიერო ეს! სწრაფად წამომაყენა და სახლისკენ

შეწირულნი (თავი 3)

აბდულაჰ- იყო ჩემი პირველი რეაქცია მაიას სიკვდილზე. - აბდულააააჰ- მთელი ძალით ამოხეთქა შიშმა. მთელს სხეულს მოედო და გონება გათიშა. ნელ-ნელა დაიწყო ჩემში რაღაც მწარემ და მტკინვეულმა გაღვიძება. ჯერ ფეთქავდა, მერე თითქოს საცეცები ამოუშვაო გულსა და

შენამდე (1თავი)

-მაპატიეთ-წკმუტუნებს ისევ იგივე ხმა,რაზეც უფრო მეტად ვინტერესდები. -სახელი შემახსენეთ-ისევ მივმართავ თუ არა, მეორე რიგში მჯდომი გოგონა ნელა,თითქოს შეშინებული დგება და მერხთან ცალ ფეხს ეყრდნობა. მეორე ფეხით სკამის ფეხს ეთამაშება და ზემოდან