ტკბილი წვიმა (მეექვსე თავი)

–რა კარგია სახლში დაბრუნება. ღიმილით თქვა ალექსმა და სავარძელში მოკალათდა. –ჰო,საავადმყოფოს სუნი უკვე ცუდად მხდის,ისევ ის დღე მახსენდება,როცა შენ კინაღამ... სიტყვა შუაზე გაუწყდა ანას. ალექსმა გოგონას ხელები მოკიდა და მის გვერდით,სავარძლის კიდეზე

მე არ ვაპირებ უშენოდ ვიცხოვრო< 20 თავი

არც მე მომწონს ჩემი თავი და ხანდახან არც შენ მომწონხარ,მაგრამ მეტი რა ძალა მაქვს უნდა ავიტანო ჩემი თავიც და უნდა აგიტანო შენც.მეძინება შემეშვი რა,ცოტას დავიძინებ. მირიანს გაეცინა ნანას ბუტბუტზე,რომელსაც ნახევრად უკვე ეძინა და არც შემცდარა,სულ ცოტა

გარდასახვა (V თავი)

გოგონა დროდადრო უკმაყოფილო სახეს გააპარებდა ბიჭისკენ და მერე უცებ ისევ გზას გახედავდა. აშკარად უკმაყოფილო იყო მათი შეხვედრით. ან საერთოდ რას ელოდა?! ნუთუ კომპლიმენტს? ან იქნებ იმას რომ ლუკა ხელკავს გამოსდებდა და მანქანამდე ისე მიაბრძანებდა. შემდეგ

უხილავად შემაყვარე თავი(14 თავი)

საღამომ მშვიდობიანად და ლამაზად ჩაიარა.საღამოს დასასრულს რესტორანში მხოლოდ წყვილები და ლუკა დარჩნენ.ბიჭები სტუმრებს აცილებდნენ,რომლებიც მადლობას უხდიდნენ და კიდევ ერთხელ ულოცავდნენ გეგას,ის კი ღიმილიანი,ბედნიერი სახით იღებდა აცილებდა მათ.რამოდენიმე

ძიძა თავი პირველი

მე ანა მაჩაბელი ვარ, თბილისში მცხოვრები ერთი უბრალო გოგონა, უღიმღამო და ნაცრისფერი ცხოვრებით,.კარგი გარეგნობა მაქვს, მეგობრები მეუბნებოდნენ რომ მოდელს ვგავდი ვოგის ყრდიდან და ჩემი მწვანე თვალები ყველას აჯადოვებდა, ალბათ სწოედ ამიტომ თაყვანისმცემლები

მომვლელი (ნაწილი II) თავი 11

ბატონო გიგი.. მისი დაცვის უფროსი იდგა რა მოხდა ?? ისევ კამერებმა აურია ?? -არა ,გარეთ ის გოგოა და თქვწნი ნახვა უნდა … -ვინ გოგო ?? -აი ქალბატონ დიანაასთან რომ მუშაობს . გიგი სწრაფფად მიხვდა ვიზე ამბობდა და სწრაფი ნაბიჯით გავიდა უკანა ეზოდან

გარდასახვა (IV თავი)

-უკაცრავად?! - გაოგნებული და თვალებგაფართოებული მიაჩერდა გოგონა. წარმოდგენაც არ ჰქონდა საიდან მოდიოდა ამ ადამიანში ამდენი სითავხედე. ამას წინათ სათოფეზე გაკარება აუკრძალა, დააშინა, დაემუქრა, დაამცირა. ახლა კი მოუნდა რომ თოჯინასავით ათამაშოს და მეტიც

ბედნიერების რეცეპტი (ოცდამეხუთე თავი)

უცნაურია, ზოგჯერ ადამიანი ისეთი უცხო გგონია, ისეთი შორეული, დარწმუნებულიც ხარ, რომ ვერასოდეს ნახავ. არადა, სულ რამდენიმე წუთიანი ურთიერთობაც კი საკმარისია, რომ ისევ შენად იგულო, ისევ შენად შეიცნო. ის უჩვეული სიცარიელე, რომელიც საკუთარი ხასიათის

მონსტრი თავი (13-14-15) (დასასრული)

"მე მოვიგე,ნაილ! ეს შენი დასასრულია!"-ჩაიღიმა ჯეიმსმა,ნაილმა თავი ასწია და მას შეხედა. "შენ... ვერასდროს... გაიმარჯვებ!"-ნაწყვეტ-ნაწყვეტ წარმოსთქვა ნაილმა-შენ ჩემი ნაწილი ხარ! ჩემი შიშისგან დაიბადე! მე შეგქმენი და მევე გაგანადგურებ" რამდენიმე ძლიერი

მე არ ვაპირებ უშენოდ ვიცხოვრო< 19 თავი

ყველაფერი ხომ წარმავალია: წარმატება,ფული,სახელი- მოდის და მიდის, სილამაზეც წლებთან ერთად ქრება; ადამიანი- აი, მხოლოდ ეს არის ყველაზე დიდი ღირსება. აი, ეს არის ფასეული მხოლოდ! ბევრი გაგაღმერთებს,ბევრი მოგეფერება,მაგრამ მხოლოდ ერთს ეყვარები უპირობოდ…