ცეცხლისფერი (თავი პირველი)

სავარძელში მყუდროდ მოკალათებული ელიზაბეთი ფიქრებს მისცემოდა... როდესაც ჰენრიზე გაიფიქრებდა მაშინვე მრისხანებით ივსებოდა. ბუხრიდან გამომავალი ცეცხლის ხმის გარდა დუმილს არავინ არღვევდა. ყველა ელიზაბეთს მისჩერებოდა და მის შემდეგ ფრაზას ელოდა,მაგრამ ის

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი13)

-ბიჭებო რას აკეთებთ? -მელანო კარგად ხარ? რა სახე გაქვს? არაფერს უბრალოდ ეს მანქანა გასაყიდად ერთ ტიპს უდევს და ფოტოებს ვნახულობდით. რა მოხდა? -არაფერი უბრალოდ კარგი მანქანაა. ეს ყავა თქვენ. მე კი დავწვები.

ბიზნეს ვუმენი (თავი 6)

სამი დღე გავიდა. ამ სამ დღეში გიგამ ბევრჯერ მომიშალა ნერვები ალექსანდრეზე ლაპარაკით, მას კი სულ ჩემზე უყვებოდა რაღაც უაზრობებს და ბავშვობაში გაკეთებულ სისულელეებზე. ალექსანდრე სულ ჩემთან იყო თითქმის არ მტოვებდა, მაგრამ მე სულ ვეუბნებოდი რომ წასულიყო

უჟმური და დარტყმული ( თავი მერვე )

ისევ ჭექა - ქუხილმა გამაღვიძა. ფანჯრისკენ გავიხედე ჯერ კიდევ ბნელოდა. ტეტააა! რა გავაკეთო ახლა მე ? ... და ისევ დაიგრუხუნა , ალექსანდრეს უფრო მივეკარი. - ალექსანდრე - მუდარასავით გაისმა ჩემი ხმა . - გაიღვიძე რა გთხოვ . - და ისევ მეხის გავარდნა,

დაუმორჩილებელი (თავი 6 )

-მერე ვიღას მოიყვან ცოლად ? დააწია კარებში უყურადღებობით გაღიზიანებულმა -ვინმე ნორმალურს ,იმანაც კარიდან მოაძახა და სახელური ჩამოწია. -შემიძლია გვანცა შემოგთავაზო გუშინდელი გაახსენდა და ტკივილმა და ბრაზმა გულზე მოუჭირა ახლახანს გაანალიზა რა უთხრა

ცუდი გოგო "ენემი" (თავი 9)

უკვე რამოდენიმე დღეა რაც ჩვენი წყვილები გაიპარნენ. დღეს? დღეს უკვე 10 იანვარია. ენემი მსოფლიო ჩემპიონატზე 18 რიცხვში გადის. ამიტომ აუცილებელია დროებით ყველაფერი გადადოს, და ვარჯიშს მიუბრუნდეს, რათა მოიგოს. ვერ დაუშვებს რომ ვინმემ აჯობოს. მას ხომ

ექიმები (მესამე თავი)

გამარჯობა ახალგაზრდა ექიმო, იქნებ ახლა მაინც აღიარო ჩემი კვლავ ხილვის სურვილმა რომ მოგიყვანა აქ.-სიცილით უთხრა ლევანმა და გვერდით მიუჯდა. -ხუმრობ ? თუ ასეა, მინდა გითხრა საერთოდ არ გამოგდის. -კარგი რა ცოტა გამხიარულდი, მოეშვი მოდუნდი, გაერთე. გინდა

ყველაფერი ყველაფერი (3 თავი)

-რაა?!!!ღადაობთ? -რამოდენიმე წელი,საშიში არაფერია. -დაწყნარდი არაფერია სანერვიულო ვიჯექი და ეს 10 თვალი მე შემომციცინებდა.არ ვიცი რა გადაწყვიტეს,არ ვიცი რა უნდათ მაგრამ სრულ გაუგებრობაში ვარ.კაფეში რო მოვედით, ერთსაათიანი კოცნა-ხვევის და შემდგომ

მითი ზღაპარია თუ რეალობა ? (თავი მეორე )

თანდათანობით ქრებოდა მაგრამ სიზმრები თავს ისევ არ ანებებდნენ , გოგონას არც წიგენების კითხვა შეუწყვიტავს , და არც ექიმს აუკრძალავს რამე მხოლოდ მერი დადიოდა უკმაყოფილო თუმცა გოგონა არც ამას ჩიოდა ლანას თითქმის ვერ ხედავდა ქალიშვილს მუდამ

შენ არ ხარ ჩემი და! მე შენ მიყვარხარ! (თავი 2)

ვცდილობ გავექცე ასეთ რეალობას, მაგრამ ყველამ ვიცით რომ ეს შეუძლებელია. ერთადერთი რამ რაც ძველ ადგილთან მაკავშირებს ფოტოები და მოგონებებია. დილით დედაჩემი მაღვიძებს და ახალ უნიში პირველ დღეს მილოცავს. ამაში მოსალოცი არაფერია მაგრამ მაინც მიხარია.