სანდრა ლიპარტელიანი (თავი 1)

მე კიბო მაქვს! შიში.სიკვდილის შიში.შიში იმისა,რომ ერთ დღესაც ვეღარ გაიღვიძებ.ეს შიში ფეხის ფფრჩხილებიდან შემოდის,იცავს ფეხებს,ტანს,ხელებს,თავს და ბოლოს გონებას ეპატრონება.ტკივილი.გაუსაძლისი და უკიდეგანო ტკივილი.და მაინც ღიმილი

გიხაროდეთ, ჩვენ ერთად აღარ ვართ. (თავი 7)

რვეული რომელშიც შენ თავის ყოველდღიურ ჩანაწერებს აკეთებდი მე მაქვს. ეს იმის შემდეგ მაქვს რაც შენ საოპერაციოდან რეანიმაციაში გადაგიყვანეს. ეს რვეული მე შენმა ექიმმა მომცა იმან ვინც ჩემზე გითხრა გარეთ გელოდებაო. გადაწყვიტა რომ ჩემთვის უფრო

მაბედნიერებ! (8 თავი)

-აუ რა ხდება-ვთქვიი და ცოტნესკენ მივაბრუნე თავი.დივანი ვიწრო იყო. მე და ალექსანდრე ძლივს ვეტეოდით და ამიტომ იატაკზე გავადინე ტყაპანი-აუუუ წელიიიი-დავიწყე მანჭვა ესენი კიდე იცინოდნენ.-რა გაცინებთ?-მოდი დაჯე-წამოჯდა ალექსანდრე და მეც ამაყენა.სწორედ ამ

უხილავად შემაყვარე თავი(13 თავი)

გეგას სიტყვებზე ორივეს გაეცინათ და ნინიმ მზერა კვლავ ვარსკვლავებზე გადაიტანა...გეგა იჯდა და უყურებდა ნინის .მას მუქი ფერის გრძელ თმაზე გეგას ნაჩუქარი მბზინვარე პეპელა ეკეთა,რომელიც მთვარის შუქზე ლამაზად ბრჭყვინავდა.ნინის თვალები ცისკენ

მთვარის მეგობარი (თავი 4)

მიუხედავად იმისა, რომ ეს ბიჭი საშინლად მაღიზიანებდა, არ მომწონდა, რომ ასეთს ვხედავდი. არ მომწონდა კი არა ვგიჟდები ასეთს რომ ვუყურებ. ჩემი პატარა ფეხებით გავრბივარ და წინ ვესვეტები. - რა გჭირს? - ვეუბნები და სახეს ხელებით ვუჭერ. - ახლა მე დავიღალე. -

ბედნიერების რეცეპტი (მეოცე თავი)

ადამიანი თითქოს ყველაფერს ეჩვევა, უბრალოდ მიჰყვება ცხოვრების დინებას და მექანიკურად მოქმედებს. ახალი ცხოვრების წესი უკვე ტრადიციად ექცათ ქართველიშვილებს. ყოველ კვირას ჯერ ბავშვთა კოლონიას სტუმრობდნენ, იქ ნახულობდნენ შვილობილს. შემდეგ ვაჟის

მწვანეთვალება დემონი. თავი 3

რუსა ვერ ისვენებდა ერთ ადგილზე და ცქმუტავდა. კანჭს გემრიელი და მსუყე ნაჭერი ჩამოაჭრა და თეფშზე გადაიღო. გემრიელად ილუკმებოდა. ელენეს მის დანახვაზე სიცილს ვერ იკავებდა -რა გაცინებს?-ჭამა შეწყვიტა მან და გოგოს მიაჩერდა -შენზე მეცინება. ისე მადიანად

გიხაროდეთ, ჩვენ ერთად აღარ ვართ. (თავი 6)

12 საათზე გამეღვიძა.პირველი რაც თვალების გახელისას დავინახე ვიღაცუს სახე რომელიც ჩემს წინ იჯდა და ღიმილით მომშტერებოდა. გაკვირვებულმა ავწიე თავი და კარგად დავაკვირდი ხომ არ მეჩვენებიდა. -რა ხანია შენს გაღვიძებას ველი. -მითხრა მან და მივხვდი რომ

თამაში თავი 3

ნუკრი! ნუკრიმ კიბეები ამოიფრინა და ქოშინით ამოილუღლუღა -რა რამოხდა? ჰა? -ნახე ოთახი ღიაა შიგნითთ რახდება? ნუკრიმ შეიხედა და გაკვირვებით შემომხედა... - მაკა არაფერი ხდება... ისეთია როგორიც იყო... შემოდი

უცხო ( თავი 19 )

ლიზამ ლოცვა, რომ დაასრულა მონასტრიდან გამოვიდა. შორიდანვე შეამჩინა თორნიკე, რომელიც თავდახრილი იდგა, სახეს მაინც არჩევდა, ,,თითქოს ჩამომჭკნარი იყო, ყვავილივით რომელსაც წყალი ესაჭიროებოდა ლიზას სახით’’. გული შეეკუმშა, მაგრამ არ შეეძლო მასთან მისვლა,