ლოგინის გოგოები (თავი მესამე)

-წესით ძალიან უდარდელი ხუმრობა უნდა ყოფილიყო-ღრმად ამოისუნთქა- ეს ბოლოს დავგეგმეთ, სულ ბოლოს ორნამენტების გაკვრა რომ დავიწყეთ დაქირავებულ,საკმაოდ დიდ სახლში. საუბარი ტატომ ჩამოაგდო, მითხრა, ის გოგოები თუ მახსოვდა ჩემ ივენთზე მოსვლა რომ არ ისურვეს...

ასეც ხდება ხოლმე (27 თავი)

ნიკოლოზი ბანცალით წავიდა ნიდასკენ, გოგონამ ხელი შეაშველა მეუღლეს, რომ არ წაქცეულიყო და ღვინის ჭიქა ხელიდან გამოართვა. -ზომაზე მეტი გაქვს დალეული.. უკმაყოფილოდ გააქნია თავი გაღიმებულმა.. -მე მეგონა.. მეგონა.. მეტყოდი რო... თვალების ფახუნით დახედა

მაბედნიერებ! (10 თავი)

-გადმოდი-მითხრა მკაცრად, მე კი ადგილიდან არ ვიძვროდი იმის მიუხედავად რომ თვითონ გადავიდა. თავი შემოყო მანქანაში და იკითხა.-გადმოდი თქო ვერ გაიგე -ვერა-ავიბზუე ცხვირი ჯიუტად -შენი ნებაა-მოუარა მანქანას გააღო კარი და მხარზე გადამიკიდა -ალექსანდრე

თამაში თავი 4

იქვე ძირს დაგდებულ ხალათს დავავლე ხელი ჩავიცვი და აბაზანაში შევედი, თავზე „კოსა“ დავისვი და ხელ-პირი დავიბანე. მერე სამზარეულოში შევედი და გუშინ ვერ გაგრძელებული ბრუტერბროდების კეთება გავაგრძელე, თუმცა პური გამხმარი იყო ამიტომ ახლიდან დაჭრა მომიწია.

მეგობრის ხათრით (თავი 2)

ტაქსი გავაჩერე, მისამართი ვუკარნახე და ტელეფონი მოვიმარჯვე. ნატას დავურეკე და ვთხოვე შესვენებაზე სადმე კაფეში შემხვედროდა. მგონი რამდენიმე კვირაა, რაც საუკეთესო დაქალი არ მინახავს. დღესაც არ მცალია, მაგრამ მეშინია არ ეწყინოს. შემოთავაზებაზე

იო (თავი 6)

ალბათ, იოს გაცნობის პირველ დღეებში, მისი ეს გადაწყვეტილება გაახარებდა, მაგრამ ახლა რაღაც შეიცვალა, მიუხედავად იმისა, რომ ამ ბიჭს თითქმის არაფერი ჰქონდა ნათელი, მთელი მისი შინაგანი სამყარო ბნელი ბურუსით იყო მოცული. მაინც რაღაც ჩასწყდა გოგონას, რაღაც

მე არ ვაპირებ უშენოდ ვიცხოვრო< 14 თავი

ქალის გაცნობას რომ შეეცადო,ის ჩაგითრევს,ჩაგძირავს და მაინც ვერ ამოიცნობ მის შინაგან თვისებებს.ისინი ასე ამოუცნობი დარჩებიან ჩვენში,მაგრამ მე ერთს ვფიქრობ და იცით რას? მამაკაცები ვიბადებით და ვიზრდებით,მაგრამ მაინც ბავშვებად ვრჩებით.ქალი?ქალი

ბედნიერების რეცეპტი (ოცდამეორე თავი)

საბუთების მიტანიდან ორ კვირაზე მეტი იყო გასული, თითქოს ის შემართებაც დაკარგვოდა, უკვე ეჭვიც კი გაუჩნდა. - იქნებ მართალი იყო ის უჟმური ქალი? იქნებ მართლა დამიწუნეს და სულაც არ ვარ შესაფერისი კანდიდატი? - ვინ იცის მერამდენედ ეკითხებოდა მაიკოს.

გიჟი ექიმი მატარებელში (12 თავი)

ტირილით დასიებულ თვალებს ვუყურებ. პირველად ცხოვრებაში დარწმუნებული ვარ, რომ ჩემი ძმა გამოძვრება. თაია ზის და არაფერს აკეთებს, არც ლაპარაკობს, არც მოძრაობს მხოლოდ სუნთქავს და თვალებს ახამხამებს. -მე გავალ-ფეხზე წამოვდექი და ავთოს ოთახს მივაშურე.

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი17)

-რაო? როგორაა? -ვკითხე ანერვიულებულმა. -საუბარმა წარმატებუთ ჩაიარა - ამოისუნთქა - ძალიან ნერვიულობს და ამავდროულად, გაცეცხლებულია... არ ვიცი ლუკა ხომ იცი როგორია, ასე ადვილად არ დათმობს...