გარდასახვა (XII თავი) დასასრული

კარისკენ ნელი ნაბიჯით გაემართა და დაეჭვებულმა გააღო, როდესაც კაკვირვებული და შეძრწუნებული ერთ ადგილას გაშეშდა. თვალებს არ უჯერებდა. ნუთუ ეს ყველაფერი ნამდვილად ხდებოდა და კართან მისი ორეული იდგა? მხოლოდ ახლა გაუელვა შავში აზრმა სოფოს

მეგობრის ხათრით (თავი 9)

საბერძნეთში ჩასულს დეიდაჩემი დამხვდა აეროპორტში. როგორც ჩვეულებრივ, დღევანდელ საქართველოში ხდება ხოლმე, დეიდაჩემი მაკაც სამუშაოდ ჩამოვიდა საბერძნეთში. დედაჩემზე ბევრად ახალგაზრდაა, საკმაოდ განათლებულიც, მაგრამ ფინანსური მდგომარეობის

მომვლელი (ნაწილი II) თავი 13

-არ მომეკარო ხმა გაიმკაცრა გოგომ მაგრამამ წამს მისი ხმის ტონი საერთოდ არ ადარდებდა გიგის რომელიც უკვე მის წინ იდგა და ხელში ყავდა ატააცებული.. საწოლზე ნნაზად მოისროლა და სწრაფად გაიძრო მაისური.. -არ მინდა ,არ მომეკარო არაა სწორი

შენამდე (2თავი)

-ჰო.მადლობა რომ მომაცილე-თბილად მიღიმის,გაოცებული ვაკვირდები,როგორ მიახლოვდება,მხარზე მეყრდნობა და ლოყაზე მკოცნის-აღარასდროს დავლევ!-ამატებს სანამ სადარბაზოს სიბნელეში გაუჩინარდება,მე კი ვდგავარ და უბრალოდ ვიღიმი!

ასეც ხდება ხოლმე (29 თავი)

ნიკოლოზისა და ნიდას ურთიერთობა იმაზე მეტად დატკბა ვიდრე სასტავი წარმოიდგენდა . მთელი ერთი კვირის განმავლობაში ნიდას ბატონი ნიკა უვლიდა, რადგანაც გოგონას მარჯვენა ხელი ჯერ ჯერობით „პარალიზებული“ ქონდა. ლუკიტოს გადარეული, მანიაკალური ახირება

დემონი ( ჩრდლების ქალაქი ) თავი 6 + თავი 7

უბრალოდ არის მომენტები როცა ბევრი გაქვს სალაპარაკო მაგრამ უბრალოდ არ შეგიძლია. -უნდა წავიდე!-ამოვიჩურჩულე და კარადისკენ დავიძარი -სად? მოგცეს უფლება რომ ქალაქი დატოვო?-ნერვიულად მკითხა.

ჭორფლიანი (საცდელი თავი)

იცით რა ლამაზია ღამის თბილისი?! მითუმეტეს თუ წვიმს?! ჩექმების რახარუხი უკვე ნერვებს მიშლის ასე ხდება სულ მე, წვიმა და ჩექმები. ახლა როგორ მინდა სახლში, რომ დავიძინო და იქამდე არ გამეღვიძოს სანამ წვიმა არ გადაიღებს? შეიძლება პირველ ორ წინადადებაში

ძიძა თავი მეხუთე

დაბრუნების დროც მოვიდოდა. ნიკო სადღაც წავიდა არ ვიცი სად, თითქმის ერთი კვირაა არ მინახავს, ვგრძნობდი რომ თავს მარიდებდა, მეც იგივეს ვცდილობდი, მარკო კი ამ ყველაფერზე კარგად ერთობოდა. ალბათ ის რომ არა მოწყენილობა მოგკვლავდა მთელ ოჯახს...

გარდასახვა (XI თავი)

-კი, ორსულად ვარ. ლუკა ჯერ გაკვირვებული სახითა და გაფართოებული თვალებით უყურებდა. ცდილობდა ამ წამს გაგებული ინფორმაცია გაეანალიზებიანა. სახეზე ერთმანეთის მიყოლებით გადაირბინა ემოციებმა: გაკვირვებამ, შიშმა, გაურკვევლობამ...

შეწირულნი (თავი 4)

მერე რა იყო? მერე დაკრძალვა, ტკივილი, ტანჯვა და უსაზღვრო სიძულვილი. ბებია გადარჩა. მაიას ტრაგედიამ თითქოს უფრო გააძლიერა. სამაგიეროდ დედამ ვერ გაუძლო იმ უდიდეს ტკივილს, რომლის გადატანაც მდუმარედ უწევდა და დასუსტდა, დაილია. საბოლოოდ კი დაავადდა.