ბედნიერების რეცეპტი (მესამე თავი)

კელიაში დაბრუნებული ნიკოლოზი ისევ ღუმელთან იჯდა და მშვიდად მძინარე პატარას მისჩერებოდა. უმზერდა ჩვილს და საკუთარი, ასე საგულდაგულოდ მიჩქმალული წარსული ფრაგმენტულად ახსენებდა თავს. ალბათ, ორიოდე სიტყვა მამა ნიკოლოზის შესახებაც უნდა ვთქვათ.

ღმერთებისა და მონსტრების მიწაზე (IX თავი)

როდესაც ბოლომდე გამოფხიზლდა შეშინებული ფეხზე წამოხტა, მაგრამ მაშინვე თავბრუსხვევა იგრძნო და ღონემიხდილი საწოლის ბოლოს დაეყრდნო. -ფრთხილად, არაფერი დაიშავო. - მოესმა საკმაოდ ნაცნობი და საძულველი ხმა და თავი ამ ხმის მიმართულებით გაატრიალა. ლეო ოთახის

ბედნიერი კიბო (თავი 5)

თვალებ ქვეშ ჩასიებული ქონდა. ტუჩი გაეხეთქათიმ იდიოტებს. ცხვირიდან სისხლი მოსდიოდა. ცუდი შესახედავი იყო. მაგრამ მე ასეთი გიორგიც მომწონდა. ჩვენ ვსეირნობდით ისევ იმ პარკში. ბოლოს ისევ იმ სკამთან გავჩერდით. დავჯექით. ზუსტად ისევ ისე როგორჩ მაშინ.

მოლურჯო სული... (თავი 4)

მინდოდა წავუსლიყავი, გავქცეოდი და ეს არ ჩამედინა, მაგრამ ამის ძალა არ შემწევდა. მისით ვიყავი ბოლომდე სავსე, მხოლოდ ჩვენ ვარსებობდი და კიდევ ის უფსკრული, რომელსაც შურისძიება და სიყვარულისგან გამოწვეული ტკივილი ერქვა.

,,პირველი'' ნაბიჯები საცდელი თავი

საოცარია ცხოვრება,წამებია საჭირო მის შესაცვლელად. რთულია იცხოვრო და დაიცვა ზღვარი არსებობასა და ცხოვრებას შორის. მე 21 წლის განმავლობაში უზრუნველად ვცხოვრობდი,რამდენი წუთის მერე არსებობა დავიწყე ისიც მხოლოდ იმიტომ რომ დედას ჩემს გარდა არავინ ჰყავდა.

Secret/საიდუმლო (თავი 4 და 5)

ნუ მოკლედ როცა გადავათვალიერე კომენტარები უმეტესობა კარგი იყო და ეს ძალიან მესიამოვნა. იმედი მაქვს ოდესმე მაინც ექნება ამ მოთხრობას მაგალითად 500 ამდე ნახვა მაგრამ არამგონია. აი, რომ იცოდეთ რა მოხდება დამიჯერეთ მოემატებოდა მნახველობა. არც იცით წინ

2 გრამი სიყვარული (თავი 9)

ნიტა,გიყვარს ის ბიჭი? -ძალიან დედა..ძალიან -მაშინ უბრალოდ ბედნიერი იყავი..იმსახურებ შვილო..იმსახურებ ბედნიერი იყოდღეს უნდა ვნახო..მინდა რომ რა მიზეზითაც არ უნდა დაეტოვებინე ვაპატიო..მინდა ვუთხრა რომ მიყვარს..გიკა გთხოვ მიპასუხე..რამე მიპასუხე_ მის

ჯილი (საცდელი თავი)

-ყველაფერი რიგზა?-იკითხა დედაჩემმა როცა დაინახა როგორ დავეცი დივანზე და ამოვიოხრე -ჰო დედა ყველაფერი გადასარევადაა საიკსი დამნაშავედ სცნეს და ახლა სიკვდილით დასჯიან მე მკვლელი ვარ,-დედას შეშფოთებული თვალები ჰქონდა -რას ამბობ შვილო?

ღმერთებისა და მონსტრების მიწაზე (VIII თავი)

-არაფერს იტყვი? - მამაკაცის კითხვამ გამოაფხიზლა. მის თვალებში არსებულმა რაღაც უცხომ, იდუმალმა, მტივნეულმა და მომნუსხველმა კი საბოლოო გადაწყვეტილების მიღებაში დახმარება გაუწია. -თანახმა ვარ.. გამდმოვალ შენთან საცხოვრებლად.

ვინ თუ არა შენ! (თავი 1)

ახლაც შენს წინ ვდგავარ სახელოშეხსნილი ზოლიანი სამოსით და ხარბად ვქაჩავ მარლბოროს ერთ ღერს და ვფიქრობ... ღირს ახლა ჩავიცვა და წავიდე? ოღონდ სულ წავიდე. მზერა შენსკენ გადმომაქვს. ორი წლის ბავშვივით გძინავს, მშვიდად. მერე ვფიქრობ, რომ უშენობა