ბინა 53 3 თავი

- წამოდი ცოტა მარტოებმა გავისეირნოთ დამავლო ხელი და პასუხს არც დალოდებია ისე შემიყვანა იქვე ძალიან ახლოს ტყეში რომელიც მართლა საოცრად ლამაზი იყო ტყეში ხის ქვეშ ვიდექით ასე უხმოდ და არ ვიცი რატომ არ ვგრძნობდი უხერხულობას. გამქრალიყო ყველა და

მოუოლოდნელი შეჯახება 4 თავი

-სად გარბიხარ ქალბატონო? -გამიშვი რაგინდა ჩემგან? -ჯერ არვიცი -იცი რა? ვინმე რიგითი გოგო არგეგონო, რომელსაც სხვებივით მოექცევი -შენ რაიცი მე ვის როგორ ვექცევი? ხმა უმკაცრდება მათეს -არვიცი, არაფერი არვიცი -ჰოდა არცარის საჭირო გაიგო, და წინასწარ

რელიქვიების მცველი ( თავი 9)

,, ახლა შემოდგომაა, ყვავილები რატომ ყვავის?“-გაიფიქრა და წამოდგომა სცადა, თავი სტკიოდა, ხელი გაისვა და გაახსენდა რომ რაღაც მოხვდა. ,, ნეტავ სად ვარ?“. წამოდგა და წყალთან მივიდა და გაღმა ნაპირზე გაიხედა, იქაც არავინ ჩანდა. ,,აქ როგორ მოვხვდი?“

მხოლოდ ერთხელ! (თავი 1)

–წამო მაღლა დაიძინე გოგონა ერთხანს შეცბა,ალბათ რამის შიში შეეპარა,გატეხილი,გაბზარული და შეშინებული ხმით მითხრა –არ მინდა ალე არ მეძინება –წამოდი სულელო ოთახს განახებ მერე მე ქვემოთ ჩამოვალ –ააა კარგი –სულელი ხარ

ლილიანა თავი 8 ; 9

მთელი საღამოს განმავლობაში,სანამ ვვახშმობდით და ლაშქრობის თემებს განვიხილავდით,ერეკლე უცნაურად მიყურებდა,პაული უფრო მარტივად შეეგუა სალის ასეთ გადაწყვეტილებას,ალბათ იმიტომ,რომ სალი ყოველთვის უფრო ადვილად იღებს გადაწყვეტილებებს

ფუნქცია თუ ბედნიერება (თავი 6)

ტელეფონზე ზარია. ლიკაა. -რაო დაგთანხმდა? -კი,მაგრამ არამგონია კარგი აზრი იყოს. -ადამიანო,დაგთანხმდა, მეც დამპირდი და უკან დახევა გვიანია.-გამითიშა ისევ ზარია. -ხო კაი წამოვალ, ოღონდ არ დამიწყო ეხლა ლექციების კითხვა.

ნაზი სურნელი (თავი 1)

თბილისში, მას, ყველა იცნობდა. მიუხედავად იმ დიდებისა და ძალაულებისა, რაც ეკუთვნოდა, მაინც არ იყო ქედმაღალი. ყველას თბილად უღიმოდა და წინ თავდაჯერებული მიიწევდა. კაფეში შესვლისთანავე მიიქცია ყურადღება. თითქმის ყველა მას უყურებდა, რაც ცოტა დისკომფორტს

სვანური ვერდიქტი (18 თავი)

-ხშირად ბედნიერ მომავალს მხოლოდ ერთი რამ უშლის ხელს - რთული წარსული.. რთული, ტკივილით აღსავსე, ჩაგაფრინდება თავისი უზარმაზარი, ბოროტი კლანჭებით და ამოსუნთქვის საშუალებას არ გაძლევს.. დადიხარ იმ ადგილებში, სადაც ყველა კენჭი, ფოთოლი, სახლი და ვინ იცის

ველური ორქიდეა (11 თავი)

_არც ნიკოს შარშანდელი დაბადების დღიდან არ გახსოვარ? - მკითხა აბაშიძემ. ამის მოსმენისას, აი რასაც ჰქვია, ყბა ჩამომივარდა. მეთქი რაა? - თუმცა რას გემახსოვრები, მე რომ სუფრას შემოვუერთდი შენ ისეთი მთვრალი იყავი ლამის მცემე საპირფარეშოსთან. წაბანცალდი

ტკივილგამაყუჩებელი (თავი 6)

მე რომ მიყვარდა აი ისე, ბედნიერებისგან გაეცინა რამოდენიმეწამიანი დუმილის შემდეგ. ისე მაგრად ჩამიკრა გულში მეგონა ჩემში შემოღწევას ცდილობდა. ემოციებით გულაჩუყებულმა კიდევ უფრო მოვუმატე ტირილს. და მგონი ამით ძალიან გავაბრაზე. მომენტალურად გამწია უკან