მომეცი შანსი ( თავი 12)

დემეტრე ბოლომდე ჩაერთო მიას აღზრდაში.დილით სოფის მიყავდა ბაღში საღამოს დემეტრეს გამოყავდა , სწავლობდა მამობას და ეს საკმაოდ კარგადაც გამოსდიოდა .სოფისაც დრო დარჩა საკუთარი თავის რეალიზებისთვის,რადგან საღამოს ბავშვის გამოყვანაზე დემეტრე ზრუნავდა,

მწვანეთვალება იდიოტი ( თავი 4 )

მისკენ გავიხედე ის ისევ თავდახრილი იდგა , გაბუტული სახით. მე თვალი არ მომიცილებია. როცა თავი მის ბოტასებს მოაცილა პირდაპირ თვალებში შევხედე, ამჯერად არც ერთს არ დაგვიხრია თავი ერთმანეთს გაბუტულები ვუყურებდით. უეცრად ჩემსკენ წამოვიდა. კიბეს ამოუყვა

პირველიც შენ ხარ და უკანასკნელიც (თავი პირველი)

მაშინ მეორე კლასში ვიყავი, ანდრო რომ გავიცანი. მოდაში შემოსულ რეზინის ყელსაბამებს მჩუქნიდა და ყოველი გაკვეთილის ბოლოს დამალობანას მეთამაშებოდა. ანდრო ჩემი პარალელური კლასელი იყო. მერე მეგობრობაც გაგვეწელა.ჩენს ურთიერთობას მეგობრობას ვერასდროს

დათარსული კაცი (თავი 9)

-ამის გაძლება არ გინდა?! თქვა მედოუზმა და მაგიდას მიუჯდა. აბა, რას იტყვით? მე მგონი, კერი არაფერს იგონებს. -გეთანხმებით, მიუგო რემიკმა. თან მეორე მოწმეც ხომ გვყავს. კებიმაც განაცხადა, ის ტიპი მაღალი და ზორბა იყოო. რაღაც-რაღაცეები უკვე ვიცით.

გზა, სიცოცხლისა ... (თავი 2)

- აჰჰ, აჰჰ... - გულზე მჯიღებს ირტყამდა, რას არ მისცემდა, რომ ახლა მთელი ძალით ეღრიალა, ეღრიალა დაჭრილი ლომივით, ეტირა, დაელეწა ყველაფერი... რას არ მისცემდა, რომ გონებიდან წაეშალა ის ამაზრზენი კადრები, რომელიც სულს, გულს ყოველწამიერად უგიჟებდა,

მომეცი შანსი( თავი 11)

ბარგი მალევე ჩაალაგა და დემეტრესთან გავიდა , რომელიც ბოლო ნახევარი საათის განმავლობაში უძრავად იჯდა საწოლზე და რეალობას მოწყვეტილი ფიქრობდა თავის ცხოვრებაზე.

მწვანეთვალება იდიოტი ( თავი 3 )

იღიმოდა.მისკენ წავედი, მასთან ისე ახლოს მივედი მის სუნთქვასაც კი ვგრძნობდი, ის დაიძაბა, დაიბნა და მისი ლამაზი მწვანე თვალები გააფართოვა. - გიგი, მწვანეთვალება იდიოტო ეხლა აქედან წადი და მეტჯერ არ შემაწუხო,შენი ნახვა არ მსიამოვნებს.- მოვტრიალდი და

მწვანეთვალება იდიოტი ( თავი 2 )

მცივა, დავიღალე და ძირს ვწევარ , მიწაზე... აქ რა ჯანდაბას ვაკეთებ , სად ვარ? მიწის სიცივემ ამიცახცახა სხეული. მეშინია, ოღონდ არ ვიცი რისი?! -ადექი!-ვინ მეძახის- შენ ხომ ძლიერი ქალი ხარ ადექი!შიშით ვდგები, ეს ხმა ჩემსკენ აბიჯებს და შიში იმატებს...

მწვანეთვალება იდიოტი (თავი 1)

კარგია წვიმა, ქუჩაში ნელა მივაბიჯებ და არავინ მეკითხება ტირილის მიზეზს, გაოგნებულ სახეებს არ მანათებენ, წარბაწეულები ჩემი დარდის ამოხსნას არ ცდილობენ... თუ ვინმე მკითხავს ეს ცრემლი კი არა წვიმის წვეთებია,

მომეცი შანსი (თავი 10)

თითქოს ცივი წყალი გადამასხესო, ყველაფერს მოველოდი იმის გარდა რომ შუა დერეფანში ესეთ მდგომარეობაში შევხვდებოდი.მთელი ტანი მიკანკალებდა , ისე გავიყინე ისიც ვერ მივხვდი თვალი მომეშორებინა მისთვის, თუმცა არც თვითონ მარიდებდა თვალს.