ვაჩე ვიბლიანი თავი 4

ალბათ ყველას, ნუ ყველას თუ არა, უმეტესობას მაინც გქონიათ ცხოვრებაში ის შემთხვევა და გრძნობა, როდესაც თითქოს წამიერად ერთი განზომილებიდან მეორეში მოხვდი. გარემო, ადამიანები, ნივთები - ყველაფერი იგივეა,

ხელოვნური სიყვარული (3 თავი)

- უკვე ყელშია ამოსული ამდენი წუწუნი!ყველაფრით უკმაყოფილო რატომ ხარ? ყველაფერს ვაკეთებ იმისთვის,რომ ჩვენი ურთიერთობა არ დაინგრეს,შენ კი ყველაფერზე ეჭვიანობ.ვერ შეიგნე,რომ მიყვარხარ?-გამწარებული ყვიროდა ანდრია. - რა ვქნა,მიყვარხარ და ვეჭვიანობ!-გაისმა

მიჯაჭვული (XII თავი)

იმ საღამოს სახლში დაბრუნებულმა სალომემ შალვას შემოთავაზებაზე აცრემლებული სახით თანხმობა განუცხადა, თუმცა ოთახში შესვლისთანავე, სასწრაფოდ დაიწყო მოზრდილ ჩანთაში საჭირო ნივთების ჩალაგება. უკვე შუაღამისას, კი მისი ფანჯრის გვერდით მდებარე სახანძრო კიბით

სიყვარული? ის ხომ ბრმაა - თავი 5

-იცი რა კითხვა მაქვს? შენ თვითონ გჯერა იმის რაც თქვი? -რისი უნდა მჯეროდეს? იმის რომ მიყვარხარ? რათქმაუნდა მჯერა უკვე ტირილს ვაპირებდი. ვხვდებოდი რომ რასაც ამბობდა სიმართლე არ იყო. შეიძლება მოვეწონე ან მართლა შევუყვარდი მაგრამ ასე ერთი დღის გაცნობ

სიამაყე თუ?! (თავი V)

–აი თურმე, რატომ მეძახდა წითელს!! ამდენი ხანი როგორ მიმალავდა? ან მე როგორ ვერ მივხვდი, რა დავლიე იმ ღამით ამისთანა? მოუწევს ყველა კითხვაზე პასუხის გაცემა ბოლოსდაბოლოს!–ბოლთას ვცემდი გაჩერებაზე და თან ტელეფონს ვეძებდი ჩანთაში. პირველივე ტაქსი

ნუ დამთმობ თუ კი გიყვარვარ?! (მეორვე თავი)

მთელი ღამე თეთრად დამათენდა ფიქრში.სათი 04.20 აჩვენებდა ესემესი რომ გავუგზავნე ნიკას: უშენობა ისეთი ძნელია სულიც კი მტკივა.ვიცი ეხლა თუ გაგიშვებ, მთელი ცხოვრება ვინანებ.უსაშველოდ მენატრები და მჭირდები... 2 წამში მომივიდა პასუხი : ნუ დამთმობ თუ კი

სიზმრის ქურდი (თავი XVI)

-ეკა... ძალიან გთხოვ, მომისმინე!-მიმეორებს გაბრიელი, მაგრამ მე არ ვჩერდები, არც ფეხს ვანელებ. გაბრიელი მეწევა, გზას მიჭრის და ჩემს წინ ჩნდება.-ძალიან გთხოვ, მხოლოდ ერთხელ მომისმინე... მხოლოდ ერთხელ

მხოლოდ ხმა მესმის (თავი 3)

სახლიდან გასვლა ერთი იყო და ნინას ხმის გაგონება რომელიც ჩემსკენ გამოექნა და ჩამეხუტა სრული ბედნიერება. -ძალიან ძალიან გამიხარდა შენი ნახვა -მეც ნინა -წამო გავისეირნოთ სადმე. -კარგი გავიდეთ. სასეიის ისეთი თბილი და მეგობრული იყო ჩემს მიმართ რომ

მათხოვარი (5 თავი)

მეხუთე თავი - ჩვენი წასვლის დროც მოსულა! - უდარდელი ხმით ამბობს, უკანალზე ხელის მსუბუქი წამორტყმით აგდებს მუხლებზე წამოსკუპებულ კეკლუცად აკისკისებულ არსებას, კარგი ძმაკაცივით თვალს მიკრავს და სანახევროდ გამოხსნილი კარებიდან პირველი თვითონ გადის. -

არ შეიძლება! თავი 9

ქობულეთის გზაზე მივდიოდი და აზრით და გონებით შაკუნასთან ვიყავი. მთელი გზა ხმა არ ამომიღია, თავს ძლივს ვიკავებდი , რომ არ მეტირა. ამ ბოლო დროს ემოციური გავხდი, ესე მგონია დიდი ბურთი მაქვს გაჩხერილი კისერში და მახრჩობს. მაკლია შაკო.. ძალიან მაკლია..