წავიდეს ყველა, მხოლოდ შენ დარჩი.. ♥ (თავი 1)

...... გოგონა ფრთხილად შევიდა კომპანიის ეზოში, მანქანის სარკიდან მალევე შეამჩნია მეორე მანქანაც, ''ჩემი უფროსის ჯამბაზი შვილიკო'', გაიფიქრა გოგონამ და მანქანა იქ გააჩერა, სადაც ბიჭი გეგმავდა..

ატკიებული თავი

- რატო და მითხრა რომ ან ჩემი იქნები ან არავისო მერე ჩემთან უნდა დარჩეო დღეს და საერთოდ ყოველთის მოკლედ საყვარლობა შემომთავაზა ნუ მთლად ესე პირდაპირ არ უთქვამს მაგრამ არც დიდად შულამაზებია მისმინე ის რასაც ამბობს ყოველთვის ასრულებს მისი ეს სიტყვები

სიყვრული და ტკივილი (1თავი)

-სანდრო არ მოდიხარ? -კარგი რა თიკო ერთი წამი მაცადე და წამოვალ. -პირველივე დღეს გინდა სკოლაში დავიგვიანოთ? თან პირველ კლასში, პირველი დღე. მალე ჩამოდი რა გთხოოოვ. -აჰა მეც ჩამოვედი. დაისვენე?-კი დავისვენე. როგორ ხარ? სიმპატიურად გამოიყურები.

გამოცდა (თავი 7)

-გაახილე სალომე თვალები. გამოფხიზლდი გთხოვ. სალომეე...- უფროდაუფრო უმატებს ხმას და ჯნღრევას. მერე მოულოდნელად ჩერდება „ ფუ შენიო“ ჩურჩულებსსახეზე ცივი წყლის შესხმა მაფხიზლებს. თვალებს ვერ ვახელ, მაგრამ გაგებით კარგად მესმის ნიკას დაძაბული ხმა.

შეცდომა VIII თავი

კარგი!_ თვალი თვალში გაუსწორა ნატუკამ_ გამოგყვები ცოლად! პასუხად ალექსადნრეს ჩაეღიმა. _მაგრამ _განაგრძო ნატუკამ _მაგრამ რა? _სიტყვა ჩაოართვა ალექსადნრემარგი_დათანხმა მამაკაცი_ და კიდევ ასე სახლში ვერ გამოგყვები! მამაჩემის და ჩემი ოჯახის

ჯერ არ ვიცი (3 თავი)

წაიკითხეთ და ნახავთბიჭების შემოთავაზების შემდეგ საღამოსკენ წასვლა გადავწყვიტე. იმ საღამოს კარგათ ვიმეცადინე. გვიან გიომ დამირეკა რომ გზაში შემრცხვებოდა და მეც წასვლა დავაპირე,ქვევით ბიჭებს ვუთხარი, რომ მეგობარი გზაში შემრცხვებოდა და გაცილება საჭირო

ჭირვეულის მორჯულება (6თავი)

-რატოოოომმმმ გამირბიხარრ, რატოომმმ მემალებიი,რატოოომმმ გამითეთრეე კარგო თმაა...ძლივს ძივობით აბამდა თავს ნათია სიტყვებს ისეთი სისწრაფით მიცურავდა რომ მალე დაესრულებინა სიმღერა მაგრამ ბედი რომ გიღალატებს თან ძალიან მწარედ აი მაშინ არის შენი საქმე

სიყვარული მეორედაც მოდის (5 თავი)

შენ რას ფიქრობ ახლა, დამცველი გყავს და მე აღარ გჭირდები? არც იოცნებო თავისუფლებაზე, ვერსად ვერ გამექცევი იცოდე ჩიტო. ვერც შენ და ვერც ის მეორე ბეღურა რომ გვყავს! -სიბნელეში ვერ გავიგე სად მივედი,მ ხოლოდ შევხედე ჩემს წინ უზარმაზარი სახლი იდგა. კარები

მინდა იცოდე არადროს დაგთმობ (მეთექვსმეტე თავი)

შეშუპებული თვალები ნელნელა გაახილა. აწყლიანებული თვალები ხელით მოიწმინდა წამოჯდა და ღრმად ამოისუნთქა. დიდი ძალისხმევა დასჭირდა ტანსაცმელი რომ ჩაეცვა თუმცა უნდა ვაღიარო საერთოდ არ სტკენია უბრალოდ საშინელ სიმძიმეს გრძნობდა. თმა არც გადაუვარცხნია თავი

ცივი ჟრუანტელი ( 2თავი)

დროს გამოაღო ალექსანდრემ კარები. -ხო მართლა ტან.-ამ ფორმაში რომ დამინახა შეჩერდა, მაგრამ მალევე განაგრძო საუბარი-ტანსაცმელი კარადაშია, დიდლით მოიტანეს. მე წავალ. ტკბილი ძილი.ქორწილია. შეგვიძლია მოგვიანებით წავიდეთ სადაც მოისურვებ-ბოლო წინადადება