ემილის დღიურები (თავი 2)

ვინაიდან ჯერემი ნასვამი იყო ტაქსით წავედით მის მიერ მითითებულ მისამართზე, ფანჯრიდან კიდევ ერთხელ შევავლე თვალი ღამის ნიუ-იორკს რომელიც უზომოდ ლამაზი იყო, დროის მიუხედავად ხალხი ქუჩაში ფუტკრებივით ირეოდა, ყველას სადღაც ეჩქარებოდა

ჩემი ღამის კოშმარი ხარ!!! (თავი5) დ ა ს ა ს რ უ ლ ი !

ორ დღეში უკვე საავადმყოფოდან გამომწერეს, სახში ვიყავი დემეტრე ასე რომ ვთქვათ თავის "ქმრულ" მოვალეობებს პირნათლად ასრულებდა. ხშირად მოდიოდნენ მისი გიჟი და გადარეული მეგობრებიც: ირაკლი გაბუნია დემეტრეს ბავშობის მეგობარი, საოცრად

ბედისწერა (თავი 6)

-კახა, შე კახპა რავა ხარ? - გაეღიმა რატის, მაგრამ ისეთი ეშხით არ გამოუვიდა, როგორც სჩვეოდა ხოლმე. - შემოდი, შემოდი. -რავი, . ვლპები ამ უსაქმურობისგან და ვარ, შენ რას შვრები? ერთად მისაღებში შევიდნენ, გზად სამზარეულოში რატის მშობლებს მიესალმა

მინდა იცოდე არასდროს დაგთმობ (მეთოთხმეტე თავი)

სამმა დღეს ისე გასტანა ჯუბომ ვერაფერი გაიგო ალექსანდრას შესახებ. მისი ალი კვალი გაქრა თითქოს მიწამ ჩაყლაპაო.ლევანი ვახო აკო და დემური კარგად იყვნენ მომზადებულები იდეალურად გამოსდიოდათ ადამიანის გადამალვა. ამაში თითქმის ბადალი არ ჰყავდათ. ლევანი

"აი აქ დაგერხა!!!" (თავი1)

როდესაც მისი სიტყვები გავიაზრე მივხვდი, რომ ის ჩემს წაყვანას აპირებდა ,მივხვდი როგორ იქცა ჩემი დარჩენილი ცხოვრებვა ნაფლეთებათ.. მუცელში ძლიერი ტკივილის მიუხედავად ფხზე ადგომა გადავწყვიტე , ძლივს ძლივობით წამოვდექი ფეხზე .. -არაა , გთხოვთ თავი

ამიხდინე ოცნება (1 თავი)

სად მივყავართ ოცნებებს?ალბათ ზღაპრების სამყაროში,რომელიც თავად გამოვიგონეთ და ვტკბებოდით ამ ყოვლისშემძლე ძალაუფლებით.ამბობენ,ადამიანი რომ იბადება მისი ბედის წერილიც მაშინვე იწერება და მისი განუყრელიაო.ალბათ ასევე მოხდა ჩემს შემთხვევაში,თავიდანვე

სანაპირო (თავი 2)

-თვითონ არ გვეშვებიან,სანამ არ მოეხაზებათ ვერ მოისვენებენ,-ელენე ნინას ვერც ცნობდა,ზედმეტად გაჯიუტებული და ძლიერი იყო,იმასთან შედარებით ვიდრე წლების წინ,ალბათ მართალია რაც არ კგლავს ისე გაძლიერებს. ბიჭების მანქანამ კვლავ სცადა გასწრება,ნინამ თავის

ემილის დღიურები (თავი 1)

თითქოს ნიუ-იორკის ჰაერი სრულიად განსხვავებულია, გაჟღენთილი თავისუფლებითა და ბედნიერებით, ყოველი წამით ვტკბებოდი რომელიც ახალი ცხოვრების დაწყებამ მომცა. მოსაღამოვდა. მე კი ისევ ცენტრალ პარკში ვიყავი და მარტოდმარტო შევყურებდი მზის

ჭიქა წითელი ღვინო (2 თავი)

უბრალოდ მთაწმინდის ქუჩებში დავსეირნობდით ფეხით. წარმოიდგინეთ პლეხანოვიდან მთაწმინდაზე, თან კოკისპირულ წვიმაში. შემდეგ ვანიკომ და ალექსანდრემ ამოგვაკითხეს. ვანიკოს და ხატიას ტომის და ჯერის მიამსგავსებდით. აი პოზიტივა და ალექსანდრე ერთად სასწაული

უჟმური უფროსის წესები (თავი 8)

გაშეშებული იყურებოდა და აზრზე მოსვლას ვერ ახერხებდა, ყოველი სიტყვა მის გონებაში აღწევდა თუმცა ვერაფერს ვერ ხვდებოდა. ყოველი სიტყვისგან უდიდეს ბენიერებას გრძნობდა, უნდადა ეთქვა ყველაფერი რასაც თვითონ გრძნობდა, რასაც ფიქრობდა თუმცა ხმას ვერ იღებდა.