შენი თამუნია (თ.ჯ) (მე_3_ე თავი)

ეს არც ისე ძნელი ჩანდა გეგმებში, თუმცა საოცრად ძნელი აღმოჩნდა, მიჭირდა, ძალიან მიჭირდა ჯერ იმის გააზრება, რომ ყველაფერი ჩემს თავს მოხდა, მერე ამ ყველაფრის სხვისი თვალით შეხედვა და უფრო მეტიც ამის შემდეგ საკუთარი თავისთვის უნდა მეთქვა რომ წინ მთელი

მინდა მიყვარდეს თავი 43

ბექაზე ბედნიერი ამ წუთებში არავინ იყო ამ ქვეყნად.გულში საყვარელი ქალი ჰყავდა ჩახუტებული და წვიმის წვეთები სახეს უსველებდა.სიცოცხლე უყვარდა ამ წუთებში რომელსაც ანუკი წარმოადგენდა.ამ ლამაზი დღის სანაცვლოდ ყველაფერს დათმობდა და ყველაფერზე უარს იტყოდა

ლურჯი მთვარე 4 თავი

- ასე რატომ მიყურებ? - მის თმებს ვეთამაშებოდი. - ასე, როგორ? - გულწრფელად გაუკვირდა. - როგორც მშიერი მგელი, შეშინებულ მსხვერპლს. - ისე გადაიხარხარა, შემრცხვა, მერე სიცილს მორჩა და დასერიოზულდა. - გიყურებ და ვერ ვხვდები, რა ფერი ხარ, დადუნა. - ძველ

მოდი გავგიჟდეთ ეს თუ სიყვარულის გამო იქნება (2თავი)

-კატო მოგკლავ ეგრე არიყო არჩავკეცილვარ ჩვეულებრივად ვიყავი -მარიამ როგორარ ჩაიკეცე ჩაიკეცე ნეტა შენითავი დაგენახა (ვიცინი) -აუ გეყოთ რა ისე 14-ში რასშვრებით? -ანი მე ჩემ ცხოვრებასთან ერთად უნდა ვისეინო ეიფელის კოშკთან (ვიცინი) -აი მეკი ნიუორკში

ჩანახატი (30 თავი)

ოცდამეათე თავი იცით როგორი განცდაა გამოცდების დასრულებისას?! ნერვიულობა, უძილო ღამეები, შვება, კმაყოფილება და ბედნიერება. არ ეგონათ სტუდენტობის დასრულებას ასეთი ემოციებით თუ შეხვდებოდნენ, იქნებ რაღაც პერიოდის შემდეგ მონატრებოდათ კიდევაც წიგნების

უდანაშაულო სიყვარული (თავი 5)

ორი წელი იმაზე უფრო ადრე გავიდა ვიდრე რომელიმე მათგანი ელოდა, ან არც ელოდა არავინ უბრალოდ დრო მიდიოდა და ვერც დამჯდარი ელემენტი ვერ აჩერებდა საათზე მამოძრავებელ ისრებს.ყველაფერი თავის მწყობრში იდგა, ან იქნებ იმიტომ ,რომ ეს მწყობრი არც არასდროს

ისევ შემიყვარე... თავი (30) ნაწილი (2)

ვიყავი თუ არა ბედნიერი? თვითონაც არ ვიცოდი,უბრალოდ ეს იყო რაღაც საოცარი შეგრძნება,იმის გაფიქრებაც კი,რომ ისევ ისევ მომეხვეოდა,გამიღიმებდა და გულში ჩამიკრავდა სიამოვნების ტაოს მაყრიდა სხეულზე.როგორ ჰგავს სიყვარული გაზაფხულის ცვალებად დღეს, რომელსაც

ხმამაღალი ნათქვამი (თავი მეორე)

როდესაც ვიბადებით იმ წუთიდან სიცოცხლის ბოლომდე ჩვენ ვეძლევით იმ ტანჯვას რაც ადამიანისთვისაა განკუთვნილი. 2015 წლის 13 მარტი. ღამე გავათენე და ფიქრებს მივეცი თავი,მარტოობაში დავიწყე ფიქრი და დავიწყე წერა.

აჩქარებული გულისცემა (თავი მერვე)

- რატო არაფერს არ მეუბნები ანასტასია , თქვი რამე გამლანძღე თუნდაც გთხოვ - თვალებში მიყურებდა და ლოყაზე მეფერებოდა , მისი ხელები მოვიშორე და უემოციოდ შევხედე - - სათქმელი არაფერია ალექსანდრე , ორ დღეში მე ჩემს გზაზე წავალ შენ კი შენსაზე, ერთმანეთს

მინდა მიყვარდეს თავი 42

მირანდა შესვენებაზე გადიოდა როდესაც საათს დახედა,ისრები 2:30 წუთს უჩვენებდნენ.უცებ გაახსენდა რომ 2 საათზე გოგიტას სასამართლო იყო.მაგრამ ეს მისმა მეგობრებმა არ იცოდნენ ალბათ ანუკის უწყება მიუვიდოდა მაგრამ ადვოკატისთვის მიცემული ჩვენება საკმარისი